Μετά τίς ἀλλεπάλληλες ΝΟΤΑΜ διχοτομήσεως τοῦ Ἀρχιπελάγους γιά ἐπιχειρήσεις ἐρεύνης καί διασώσεως καί τήν ἔγερση μειονοτικοῦ ζητήματος γιά Θράκη καί Δωδεκάνησα, νέο κτύπημα ἀπό τήν Ἄγκυρα! – Παραμονές τῆς 7ης Δεκεμβρίου
«ΠΡΟΣΕΡΧΟΜΑΣΤΕ στόν διάλογο χωρίς ὅμως νά εἴμαστε ἀφελεῖς» ἐδήλωσε ὁ κυβερνητικός ἐκπρόσωπος κ. Παῦλος Μαρινάκης ἀπαντῶντας σέ ἐρώτηση γιά τήν ἐπικειμένη ἐπίσκεψη Ἐρντογάν στήν Ἀθήνα. Πρός στιγμήν ἡ διατύπωσις αὐτή προεκάλεσε ἱκανοποίηση. Τήν ὁποία ἀνέτρεψε αὐτό πού εἶπε ἀμέσως ἐν συνεχείᾳ. Ὅτι δηλαδή «θέλουμε νά συνεχιστεῖ ἡ ἀποτύπωση τοῦ βελτιωμένου κλίματος»! Διερωτώμθα ἐάν ὁ κ. Μαρινάκης παρακολουθεῖ τίς δηλώσεις καί τήν ἐν γένει συμπεριφορά τοῦ Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ἐρντογάν καί ἄλλων ἐπισήμων ἀπό τήν γείτονα.
Διότι ἄν τίς παρακολουθεῖ καί παρά ταῦτα νομίζει ὅτι τό κλῖμα στίς σχέσεις μας μέ τήν Τουρκία εἶναι «βελτιωμένο», διερωτώμεθα, πράγματι, ἄν εἶναι «ἀφελής».
Μόλις χθές ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος «μοίρασε» τό Αἰγαῖο. «Μποροῦμε νά βροῦμε κοινό ἔδαφος ὡς δύο χῶρες πού μοιράζονται τό ἴδιο κλῖμα καί τήν ἴδια θάλασσα» εἶπε ὁ Ἐρντογάν, σχετικά μέ τήν ἐπικειμένη ἐπίσκεψή του, ἀπευθυνόμενος πρός τήν κοινοβουλευτική ὁμάδα τοῦ κόμματός του. Καί θά μποροῦσαν τά λόγια αὐτά νά ἐκληφθοῦν ὡς χεῖρα φιλίας. Καί ἔτσι ἴσως νά τά ἐκλαμβάνει κάποιος πού δέν γνωρίζει τούς Τούρκους καί τίς ἀνατολίτικες πονηριές τους. Ὅταν ὅμως ἡ Τουρκία καταθέτει ἀλλεπάλληλες ΝΟΤΑΜ διά τῶν ὁποίων εἴτε ἀμφισβητεῖ τήν ἑλληνική κυριαρχία εἴτε διχοτομεῖ τό Αἰγαῖο ὅσον ἀφορᾶ στίς ἐπιχειρήσεις ἐρεύνης καί διασώσεως, ποία χεῖρα φιλίας μπορεῖ νά περιμένουμε ἀπό αὐτήν; Πόσῳ μᾶλλον ὅταν, πέραν τῶν ζητημάτων αὐτῶν, ἐγείρει τό μεινοτικό ὄχι μόνον στήν Θράκη, ἀλλά καί στά Δωδεκάνησα, ποῦ βλέπουν ὁρισμένοι «βελτιωμένο κλῖμα»;
Τά μέλη τῆς ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως δέν δικαιολογοῦνται νά παρερμηνεύουν τά λόγια τοῦ Ἐρντογάν. Ὁ ὁποῖος ἤξερε πολύ καλά τί ἔλεγε. Ἐνῷ ἡ 7η Δεκεμβρίου, ἡ ἡμέρα τοῦ ἀνωτάτου ἑλληνο-τουρκικοῦ συμβουλίου πλησιάζει, ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος ὁμίλησε γιά «μοίρασμα» τοῦ Αἰγαίου. Καί τό ἔθεσε μάλιστα ὡς τετελεσμένο. Περιέγραψε τήν Ἑλλάδα καί τήν Τουρκία ὡς «δύο χῶρες πού μοιράζονται τήν ἴδια θάλασσα.»
Ἔ, λοιπόν, αὐτό εἶναι ἀνακριβές. Τό μόνο πού μοιραζόμαστε μέ τήν Τουρκία εἶναι οἱ θαλάσσιες ζῶνες μεταξύ τῶν νησιῶν μας στό Ἀνατολικό Αἰγαῖο καί τῶν μικρασιατικῶν παραλίων, ὅπου ἡ κυριαρχία τῶν δύο κρατῶν ὁρίζεται μέ βάση τίς μέσες γραμμές. Τό μέγιστο δηλαδή κυριαρχικό δικαίωμα τῆς Τουρκίας στήν καθ’ ἡμᾶς θάλασσα ἐκτείνεται τό πολύ μέχρι τά ἕξι μίλια τῶν χωρικῶν ὑδάτων της, στά σημεῖα ὅπου δέν παρεμβάλλεται ἑλληνικό νησί, ὁπότε τά δικαιώματά της περιορίζονται στήν μέση γραμμή. Ἡ ὑφαλοκρηπίς βεβαίως εἶναι ἄλλο ζήτημα. Ὅμως αὐτή δέν εἶναι ὁριοθετημένη, καί τοῦτο μέ εὐθύνη τῆς Ἀγκύρας, ἡ ὁποία οὐδέποτε προσῆλθε εἰλικρινῶς σέ διάλογο γιά τό ζήτημα αὐτό. Πάντα θέλει νά βάζει στό τραπέζι πληθώρα ζητημάτων καί διεκδικήσεων, ἀποτρέποντας τήν ἐξέλιξη τῶν διαπραγματεύσεων. Ἔτσι καί τήν μοναδική διευθέτηση γιά «μοίρασμα» (ὑπό τήν ἔννοια τῆς οἰκονομικῆς ἐκμεταλλεύσεως) τοῦ Αἰγαίου δέν ὑφίσταται, διότι ἡ Τουρκία δέν θέλει νά ὑφίσταται.
Οὔτε σέ ζητήματα πού ἅπτονται τῆς προστασίας τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς ἐπιδεικνύει ἡ Τουρκία σεβασμό πρός τό διεθνές δίκαιο. Δέν ἔχουν περάσει οὔτε δύο ἡμέρες ἀπό τήν τελευταία παρέμβασή της σέ ἐπιχείρηση ἐρεύνης-διασώσεως, κατά τρόπον πού θά μποροῦσε νά δημιουργήσει προβλήματα στήν ἔκβασή της. Ἀναφερόμαστε στό ναυάγιο τοῦ πλοίου «Raptor», ὅπου ἡ Τουρκία ἀμφισβήτησε τήν ἁρμοδιότητα τοῦ ἑλληνικοῦ Κέντρου Συντονισμοῦ, σέ μιά περιοχή μεταξύ Λέσβου καί Χίου, δέκα καί πλέον μίλια ἀπό τίς ἀκτές τῆς Τουρκίας.
Τέτοιες ἐνέργειες ἐπιβεβαιώνουν τήν γνωστή κακοπιστία τῆς Τουρκίας, τήν ὁποία μόνον ἀφελεῖς ἐπιμένουν νά μήν ἀναγνωρίζουν. Τά ἔργα τῆς γείτονος δέν συμβαδίζουν μέ τίς δηλώσεις τῶν Τούρκων ἐπισήμων, πού ὅταν δέν εἶναι διττῆς ἀναγνώσεως, ὅπως ἡ «διαπίστωσις», ὅτι «μοιραζόματε» τό Αἰγαῖο, ἀκούγονται μᾶλλον ἀγαθές. Εἶπε χθές ὁ Ἐρντογάν: «Εἶναι φυσικό νά ὑπάρχουν διαφωνίες μεταξύ τῶν χωρῶν. Τό κυριώτερο εἶναι ἡ βούληση γιά τήν ἐπίλυσή τους, χωρίς νά μετατραποῦν σέ ἀδιέξοδο. Αὐτή εἶναι ἡ προσέγγισή μας γιά τήν ἐπίσκεψη στήν Ἑλλάδα, τήν ὁποία σχεδιάζουμε νά πραγματοποιήσουμε στίς 7 Δεκεμβρίου. Διαφωνίες εἴχαμε χθές καί θά ἔχουμε καί σήμερα. Τό γεγονός αὐτό δέν σημαίνει ὅτι δέν μποροῦμε νά βροῦμε κοινό ἔδαφος ὡς δύο χῶρες πού μοιράζονται τό ἴδιο κλῖμα καί τήν ἴδια θάλασσα. Ὑπάρχουν πολλά θέματα στά ὁποῖα μποροῦμε νά βελτιώσουμε τήν συνεργασία μας. Ἐλπίζω ὅτι τό ταξίδι μας θά ὁδηγήσει στό ἄνοιγμα μιᾶς νέας σελίδας γιά τίς χῶρες μας».
Πράγματι, ὑπάρχουν πολλά πεδία βελτιώσεως. Καί τό πρῶτο εἶναι ἡ ἐκμετάλλευσις τοῦ ὑποθαλασσίου πλούτου τῆς ἀνατολικῆς Μεσογείου. Τό πρῶτο βῆμα γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ ὁποίου θά ἦταν νά ἀκυρώσει ἡ Τουρκία τό παράνομο μνημόνιο πού ἔχει ὑπογράψει μέ τήν Λιβύη. Αὐτή θά ἦταν πράγματι κίνησις καλῆς θελήσεως καί θά δικαιολογοῦσε τήν βούληση τῶν Ἀθηνῶν νά προχωρήσουν σέ συνομιλίες. Ὑπό διαφορετικές συνθῆκες, φοβούμεθα ὅτι θά ὁδηγηθοῦμε σέ ἐπισημοποίηση τοῦ «μοιράσματος» τοῦ Αἰγαίου τό ὁποῖο ἤδη θεωρεῖ τετελεσμένο ὁ Ταγίπ Ἐρντογάν…
