Μέ ἄρθρο του σέ ἑλληνική ἐφημερίδα πού τοῦ παρεχώρησε χῶρο γιά νά ἀναπτύξει τίς ἀνιστόρητες ἀξιώσεις του – Γιατί ἡ συνθήκη τῆς Λωζάννης καταρρίπτει τούς ἰσχυρισμούς του
ΙΣΩΣ καί νά ἦταν χρήσιμο, τό ὅτι τό περασμένο Σάββατο μία ἑλληνική ἐφημερίς ἔδωσε βῆμα στόν Τοῦρκο πρέσβυ στήν Ἀθήνα Μπουράκ Ὀζουγκεργκίν, ὥστε νά ἀναπτύξει τίς ἀνιστόρητες θέσεις του. Ἀφήνουμε κατά μέρος τόν σχολιασμό του ἀπό ποῦ καί ἕως ποῦ ὁ ἑλληνικός Τύπος παραχωρεῖ χῶρο γιά τήν προβολή προπαγάνδας. Διότι προσοχή, δέν πρόκειται γιά θέσεις ἤ ἀπόψεις, πρόκειται γιά στρεβλωτική τῆς πραγματικότητος προπαγάνδα. Ἔχουν ὅμως δικαίωμα, διαβάζοντας αὐτό τό κείμενο, ὅλοι οἱ Ἕλληνες νά κατανοήσουν μέ ποιούς ἔχουμε νά κάνουμε. «Πρίν ἀπό ἑκατό χρόνια τά ὅπλα τοῦ πολέμου σίγησαν στό τουρκικό ἔδαφος. Μακάρι νά μήν ἀκουστεῖ ποτέ ξανά ἡ ἀπειλητική βροντή τους» γράφει ὁ κ. Ὀζουγκεργκίν! Προφανῶς δέν ἄκουσε τά τουρκικά ὅπλα πού βρόντησαν, ὄχι ἁπλῶς ἀπειλητικά, καταστροφικά, στήν Κύπρο τό 1974. Προφανῶς δέν ἀκούει τά ὅπλα τῆς στρατοχωροφυλακῆς πού ἐντός τουρκικοῦ ἐδάφους στρέφονται κατά τῆς καταπιεσμένης κοινότητος τῶν Κούρδων. Προφανῶς γιά τόν πόλεμο στήν Συρία, ὅπου ἡ Τουρκία ἔχει ἐνεργό συμμετοχή, δέν ἔχει ἀκούσει ὁ κ. πρέσβυς.
Φυσικά ἀπάντηση δέν περιμένουμε. Ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι τό εὖρος τῶν ἱστορικῶν γνώσεων τοῦ κ. Ὀζουγκεργκίν εἶναι περιορισμένο. Ἀλλιῶς θά πρέπει νά θεωρήσουμε ὅτι οἱ ἀπόψεις του εἶναι κατευθυνόμενες.
Αὐτό τό περιορισμένο λοιπόν εὖρος ἀναδεικνύεται καί ἀπό τούς ἰσχυρισμούς του, σχετικῶς πρός τήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης. Ὁ ἴδιος κάνει ἀναφορά στό ἄρθρο 59 τῆς Συνθήκης πού ἀναφέρει: «Ἡ Ἑλλάς ἀναγνωρίζει τήν ὑποχρέωσιν αὐτῆς ὅπως ἐπανορθώσῃ τάς προξενηθείσας ἐν Ἀνατολίᾳ ζημίας ἐκ πράξεων τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ ἤ τῆς ἑλληνικῆς διοικήσεως ἀντιθέτων πρός τούς νόμους τοῦ πολέμου». Δέν μᾶς λέγει βέβαια πότε ὁ ἑλληνικός Στρατός παρέβη τούς νόμους τοῦ πολέμου. Ὑπῆρξε πράγματι μία καί μόνη τέτοια περίπτωσις. Μία ἐξαίρεσις ἐνῶ γιά τόν στρατό τοῦ Κεμάλ οἱ βιαιοπραγίες κατά ἀμάχων καί οἱ παραβάσεις τῶν θεσμίων τοῦ πολέμου ἦσαν ὁ κανών. Γιά νά μήν μιλήσουμε γιά τούς ἀτάκτους τσέτες, ἡ ἀποδοχή καί μόνον τῶν ὁποίων συνιστᾶ ἔγκλημα πολέμου.
Ὅμως ὁ Τοῦρκος πρέσβυς ἀποφεύγει νά ἀναφερθεῖ στά ἄρθρα 144 καί 230 τῆς Συνθήκης τῶν Σεβρῶν σύμφωνα μέ τά ὁποῖα: «Ἡ Τουρκική κυβέρνηση ἀναλαμβάνει τήν ἐπίσημη ὑποχρέωση νά βοηθήσει μέ κάθε δυνατό τρόπο τόν ἐπαναπατρισμό, τήν ἐπάνοδο στίς ἑστίες καί τήν ἐπαναλειτουργία τῶν ἐπιχειρήσεων τῶν μή τουρκικῆς φυλῆς Ὀθωμανῶν, οἱ ὁποῖοι ἐκδιώχθηκαν διά τῆς βίας ἀπό τίς ἑστίες τους, μέ τό φόβο σφαγῆς εἴτε ἄλλης μορφῆς πίεσης, ἀπό τήν 1η Ἰανουαρίου 1914» (ἄρθ. 144).
Καί: «Ἡ Τουρκική κυβέρνηση ὑποχρεοῦται νά παραδώσει στίς Συμμαχικές Δυνάμεις τά παρ’ αὐτῶν ἐξαιτούμενα πρόσωπα ὡς ὑπεύθυνα τῶν σφαγῶν πού διεπράχθησαν κατά τή διάρκεια τοῦ πολέμου σέ περιοχές πού ἀποτελοῦσαν μέρη τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας τήν 1η Αὐγούστου 1914» (ἄρθ. 230).
«Εἴτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι ἡ μοῖρα τοῦ τουρκικοῦ καί τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶναι συνδεδεμένες» ὑποστηρίζει ὁ πρέσβυς, ὁ ὁποῖος θεωρεῖ «κισμέτ» τά ὅσα συνέβησαν πρίν ἀπό 100 χρόνια. «Κισμέτ» δηλαδή οἱ ἐθνοκαθάρσεις τοῦ Κεμάλ; «Κισμέτ» οἱ σφαγές ἑκατοντάδων χιλιάδων Ποντίων, οἱ πυρπολήσεις πόλεων καί χωριῶν, οἱ στρατιές τῶν ἐκτοπισμένων, τῶν προσφύγων; Λέγονται αὐτά; Ἄν εἶσαι ὁ Τοῦρκος πρέσβυς, λέγονται!
Ὑποστηρίζει ὁ κ. Ὀζουγκεργκίν ὅτι «δέν βγάζει νόημα» ὁ ἰσχυρισμός, ὅτι «οἱ νικηφόρες τουρκικές δυνάμεις» πυρπόλησαν καί ἰσοπέδωσαν πόλεις καί χωριά. Ἄν γνωρίζει κανείς ἱστορία «βγάζει νόημα» κατά τρόπον ἀπόλυτο. Δέν ἦσαν τουρκικά τά χωριά πού ἐπυρπολήθησαν. Κατοικοῦντο ἀπό Χριστιανούς, τούς ὁποίους ὁ Κεμάλ ἤθελε νά ἐκδιώξει. Ἀλλά εἴπαμε, δέν εἶναι ἡ ἱστορία τό «δυνατό σημεῖο» τοῦ Τούρκου πρέσβεως. Οὔτε καί τῆς ἀπαίδευτης τουρκικῆς ἡγεσίας φυσικά. Ἀποζημιώσεις γιά τήν Σμύρνη ζητεῖ λοιπόν ὁ κ. Ὀζουγκεργκίν. Γιά τήν ἑλληνική Σμύρνη τήν ὁποία ἐρήμωσαν καί κατέστρεψαν οἱ ὁμοεθνεῖς του. Καί «εὔχεται» ὁ Τοῦρκος πρέσβυς «νά μήν ἔκαναν λάθος» ἀναφερόμενος στήν προσέγγιση μέ τήν Ἑλλάδα. Δέν γνωρίζουμε γιά αὐτούς, ἀλλά οἱ συμπατριῶτες μας πού μπορεῖ νά πιστεύουν ὅτι ὑπάρχουν ἐλπίδες συνδιαλλαγῆς μέ τούς Τούρκους, κάνουν λάθος, σίγουρα…
