Τί θέλει νά πεῖ ὁ «ποιητής»; Ὁμολογεῖ ἐνοχήν ἡ Κυβέρνησις γιά τίς ὑποκλοπές; Γκρίνια καί στήν Kοινοβουλευτική Ὁμάδα τῆς ΝΔ γιά τήν γκάφα τοῦ ὑπουργοῦ Ἐπικρατείας
ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΜΕ καί αὐτό στήν αἴθουσα τοῦ ἑλληνικοῦ κοινοβουλίου. Ὁ ὑπουργός Ἐπικρατείας Γιῶργος Γεραπετρίτης ἀπηύθυνε πρός τήν ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση τό νομικό ἀπόφθεγμα: «Ἔνοχος ἔνοχον οὐ ποιεῖ». Τί θέση μπορεῖ νά εἶχε αὐτή ἡ ρῆσις, στήν συζήτηση σχετικά μέ τήν πρόταση μομφῆς πού ἀπηύθυνε ὁ ἀρχηγός τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Ἀλέξης Τσίπρας; Ὁ προβληματισμός εἶναι ἐάν ἡ Κυβέρνησις, διά τοῦ κ. Γεραπετρίτη, ὁμολόγησε ἐνοχήν.
Ἡ σκέψις αὐτή «πάγωσε» καί πολλούς βουλευτές τῆς Νέας Δημοκρατίας πού τό συζητοῦσαν μεταξύ τους. Κάποιοι ἰδιαίτερα προβληματισμένοι δέν ἀπεδέχθησαν ἐπιφανειακές ἑρμηνεῖες, καί τό ἀποτέλεσμα ἦταν διχογνωμίες καί γκρίνιες. Στήν ὁμιλία του, πάντως, ὁ βουλευτής τοῦ ΠΑΣΟΚ Γιῶργος Λοβέρδος εἶδε τό ζήτημα ἀπό τήν νομική πλευρά καί κατ’ οὐσίαν υἱοθετεῖ καί αὐτός τήν ἄποψη, ὅτι ἡ φράσις συνιστᾶ ὁμολογία ἐνοχῆς, διανθίζοντας τήν τοποθέτησή του μέ τήν ρητορική ἐρώτησή του, τί θέλει νά πεῖ ὁ «ποιητής»!
Εἶπε συγκεκριμένως ὁ κ. Λοβέρδος:
«Μοῦ ἔκανε ἀλγεινή ἐντύπωση μία φράση τοῦ Ὑπουργοῦ, ὁ ὁποῖος ἀντίλεξε στά ὅσα εἶπε ὁ Ἀρχηγός τῆς Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης ὅτι “ἔνοχος ἔνοχο οὐ ποιεῖ”. Αὐτό τί ἑρμηνεία νά ἔχει; Πῶς μπορεῖ κάποιος ἀπό ἐμᾶς νά τό καταλάβει; Τί ἐννοοῦσε ὁ “ποιητής” ἐδῶ; Ὅτι εἶμαι ἔνοχος, ἀλλά ἐσύ πού εἶσαι ἔνοχος δέν μπορεῖς νά μέ ἐνοχοποιήσεις; Τί εἶναι αὐτό; Αὐτή εἶναι μιά φράση πού στόν χῶρο τοῦ ποινικοῦ δικαίου καί στή διεξαγωγή τῶν δικῶν ἔχει τόν ρόλο της. Ἀλλά, ἐδῶ ὡς ἀντίλογος σέ ἕνα βαρύ κατηγορῶ, τί ἤθελε νά πεῖ; Ποιό εἶναι τό περιεχόμενό της;».
Συνέχισε δέ δίδοντας τήν δική του ἑρμηνεία στό σκεπτικό πού ὁδήγησε στήν χρήση αὐτοῦ τοῦ γνωμικοῦ: «Ἀστοχία πάνω στήν ἀστοχία. Δικαιολογία πάνω στή δικαιολογία. Λάθος πάνω στό λάθος. Θεσμική σκληρότητα πάνω στή θεσμική σκληρότητα. Κατήφορος πάνω στόν κατήφορο». Διαβάζοντας τήν θέση αὐτή ἑνός ἐγκρίτου νομικοῦ, ἐνισχύεται αὐτό πού ἀρχικῶς σκέπεται ὅποιος ἔχει ἐξ ἀρχῆς ἀκούσει τά λεγόμενα τοῦ κ. Γεραπετρίτη. Ὅτι δηλαδή πρόκειται γιά «γκάφα». Ἤδη ἄλλως τε θά πρέπει καί ὁ ἴδιος νά ἔχει «εἰσπράξει» τίς ἀντιδράσεις πού δημιούργησε ἡ ἄκαιρος χρῆσις τοῦ νομικοῦ γνωμικοῦ στήν Βουλή. Τό μόνο πού τόν γλυτώνει ἀπό τήν σφοδρή κατακραυγή, εἶναι τό γεγονός ὅτι ἡ συζήτησις ἔχει ἐκφύγει ἀπό τό βασικό ἀντικείμενο τῶν ὑποκλοπῶν καί ἀναφέρεται πρωτίστως στόν ἀπολογισμό τοῦ κυβερνητικοῦ ἔργου καί τήν σύγκριση μέ τήν προηγηθεῖσα «πρώτη φορά ἀριστερά».
Συμπληρωματικῶς πάντως ὁ κ. Λοβέρδος ἀνεφέρθη στήν οὐσία τοῦ σκανδάλου τῶν ὑποκλοπῶν:
«Ἡ Κυβέρνηση δέν ἀπαλλάσσεται, ἐπειδή δέν λειτουργεῖ ἡ Ἐπιτροπή Θεσμῶν καί Διαφάνειας ὅπως πρέπει ἤ ἐπειδή θά κερδίσει μία ψηφοφορία στή Βουλή τώρα μέ τήν πρόταση μομφῆς. Ὅλη ἡ ἀντιπολίτευση εἶναι ἀπέναντι, καί τά ἐπιχειρήματα τῆς ἀντιπολίτευσης εἶναι πάρα πολύ ἰσχυρά. Εἶναι μιά Κυβέρνηση ἐκτεθειμένη ἀνεπανόρθωτα καί τό ὀλίσθημα στελεχῶν της ἤ καί ὁλόκληρης τῆς Κυβέρνησης, ἀφοῦ τά στελέχη αὐτά στηρίζονται, εἶναι βαρύτατο, καί δέν μπορεῖ –ξαναλέω– νά ξεπεραστεῖ, ἐπειδή μιά ψηφοφορία στή Βουλή διαμορφώνεται ἔτσι ὅπως θά διαμορφωθεῖ».
Αὔριο τό ζήτημα θά ἔχει τελειώσει. Ἡ ψηφοφορία θά ἔχει γίνει καί οἱ βουλευτές ὅλων τῶν πλευρῶν θά ἔχουν τοποθετηθεῖ κατά τήν ἐπιταγή τῶν κομμάτων τους. Πολλά ἐρωτήματα ὅμως θά ἔχουν μείνει ἀναπάντητα. Ἀλλά ἡ χώρα θά συνεχίζει τήν προδιαγεγραμμένη πορεία της πρός τίς ἐκλογές.
