Μέ αὐτή τήν φράση τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας Νικολάου ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀπέρριψε τό σχέδιο τῆς Κυβερνήσεως γιά γάμο ὁμοφύλων καί τεκνοθεσία – Στίς 4 Φεβρουαρίου θά ἀναγνωσθεῖ στούς ναούς ἡ ἀπόφασις – Συστημένη ἐπιστολή στούς 300 νομοθέτες βουλευτές μέ νουθεσία νά καταψηφίσουν
Κατηγορηματική θέση κατά τοῦ νομοσχεδίου γιά τήν θεσμοθέτηση τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων ἔλαβε κατά τήν χθεσινή της συνεδρίαση ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. «Κάθε ἀνατροπή τῆς ἠθικῆς ἀποδομεῖ τήν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου. Κάθε παραβίαση τῆς φυσιολογίας ἀντιβαίνει στήν ἠθική», ὑπεγράμμισε ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, ὁ ὁποῖος ἦταν κεντρικός εἰσηγητής ἐπί τοῦ θέματος. Οἱ Μητροπολῖτες ἀπεφάσισαν νά ἀναγνωσθεῖ καταδικαστικό κείμενο στούς Ἱερούς Ναούς, στίς 4 Φεβρουαρίου, ἐνῷ θά ἀποσταλεῖ ἐπιστολή καί στούς 300 βουλευτές, στήν ὁποία θά ἀποτυπώνονται οἱ λόγοι γιά τούς ὁποίους ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀντίθετη στό νομοσχέδιο καί θά καλοῦνται νά τό καταψηφίσουν. Παραλλήλως, ἐξουσιοδοτοῦνται καί οἱ Μητροπολῖτες κάθε ἐπαρχίας νά ἀναλάβουν πρωτοβουλίες γιά τήν ἐνημέρωση τοῦ ποιμνίου τους, ἐνῷ τριμελής ἐπιτροπή ἀποτελουμένη ἀπό τούς Μητροπολῖτες Ναυπάκτου, Φθιώτιδος καί Κομοτηνῆς ἀναλαμβάνει τήν σύνταξη τοῦ κειμένου μέ τίς βασικές θέσεις τῆς Ἐκκλησίας. Στίς πρῶτες ἀνακοινώσεις προέβη ὁ Μητροπολίτης Παροναξίας Καλλίνικος, ὁ ὁποῖος ἐτόνισε ὅτι οἱ Ἱεράρχες θέλουν νά ἐκφράσουν δημοσίως καί πρός τούς πιστούς τήν διαφωνία τους γιά τόν γάμο τῶν ὁμοφύλων καί τήν τεκνοθεσία, ἐνῷ ᾐτιολόγησε τήν ὀλιγοήμερο καθυστέρηση τῆς συγκεκριμένης κινήσεως, λέγοντας ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἐπιθυμεῖ νά προετοιμάσει καταλλήλως τό μήνυμά της.
Ἀναλυτικῶς, ἡ ἀνακοίνωσις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«1. Ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας γιά τόν γάμο ἀπορρέει ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, τή διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί τή διάταξη τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου καί φαίνεται καθαρά στήν Ἀκολουθία τοῦ Μυστηρίου αὐτοῦ. Ὁ σκοπός τοῦ χριστιανικοῦ γάμου εἶναι ἡ δημιουργία καλῆς συζυγίας καί οἰκογένειας, ἡ ἀνάπτυξη παιδιῶν ὡς καρπῶν τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης τῶν δύο συζύγων καί ἡ σύνδεσή τους μέ τήν ἐκκλησιαστική ζωή.
Ἡ Ἐκκλησία ἀποδέχεται γιά τή σχέση ἄνδρα-γυναῖκας καί παιδιῶν ὅτι:
α) ἡ δυαδικότητα τῶν φύλων καί ἡ συμπληρωματικότητά τους δέν ἀποτελοῦν κοινωνικές ἐπινοήσεις, ἀλλά προέρχονται ἀπό τόν Θεό («… καί ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς, καί εὐλόγησεν αὐτούς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε…», Γένεσις 1, 27-28),
β) ἡ ἱερότητα τῆς ἕνωσης ἄνδρα καί γυναῖκας παραπέμπει στή σχέση τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας («… ὁ ἀγαπῶν τήν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτόν ἀγαπᾷ… τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγώ δέ λέγω εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν», Ἀπ. Παύλου, Πρός Ἐφεσίους 5, 28),
γ) ὁ χριστιανικός γάμος δέν εἶναι ἁπλῆ συμφωνία συμβίωσης, ἀλλά Ἱερό Μυστήριο, μέσῳ τοῦ ὁποίου παρέχεται ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ στή σχέση κοινωνίας ἄνδρα καί γυναῖκας, μέ στόχο τήν κοινή τους πορεία πρός τή θέωση –καί αὐτή ἡ εὐλογημένη πορεία ἀφορᾶ ὅλα τά ζεύγη μέ ἤ χωρίς παιδιά,
δ) ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα εἶναι συστατικά στοιχεῖα τῆς παιδικῆς καί τῆς ἐνήλικης ζωῆς («Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου»,Ἔξοδος 20, 12).
2. Προφανῶς ἡ Πολιτεία νομοθετεῖ, ἀλλά αὐτή ἡ παράμετρος οὔτε στερεῖ τήν ἐλευθερία τοῦ λόγου ἀπό τήν Ἐκκλησία οὔτε ἀπαλλάσσει τήν Ἐκκλησία ἀπό τό καθῆκον ἐνημέρωσης τοῦ πιστοῦ λαοῦ οὔτε μπορεῖ νά τῆς ὑποδείξει σέ τί συνίσταται ἡ ἁμαρτία. Ἡ Ἐκκλησία δέν νομοθετεῖ καί δέν φέρει εὐθύνη γιά τούς νόμους. Ἄν σιωπήσει, ὅμως, φέρει βαρύτατη εὐθύνη καί αὐτοκαταργεῖται.
3. Ἀπό τό 2015, τό σύμφωνο συμβίωσης παρέχει σέ ζευγάρια τοῦ ἰδίου φύλου ὅλα τά δικαιώματα καί τίς δυνατότητες τοῦ γάμου, μέ κύρια ἐξαίρεση τή δυνατότητα ἀπόκτησης παιδιῶν μέ υἱοθεσία ἤ παρένθετη κύηση. Τό σύνθημα τῆς «ἰσότητας στόν γάμο» ἀποβλέπει σέ ἕναν στόχο, στήν ἀπόκτηση παιδιῶν ἀπό «ὁμόφυλα ζευγάρια».
4. Ἀνακοινώθηκε ὅτι θά ἐπιτρέπεται ὁ «ὁμόφυλος γάμος» καί ἡ «ὁμόφυλη γονεϊκότητα» μέσῳ υἱοθεσίας καί (μέ διάφορες διόδους) μέσῳ παρένθετης κύησης. Οἱ ἐμπνευστές τοῦ νομοσχεδίου καί οἱ συνευδοκοῦντες σέ αὐτό προωθοῦν τήν κατάργηση τῆς πατρότητας καί τῆς μητρότητας καί τή μετατροπή τους σέ οὐδέτερη γονεϊκότητα, τήν ἐξαφάνιση τῶν ρόλων τῶν δύο φύλων μέσα στήν οἰκογένεια καί θέτουν πάνω ἀπό τά συμφέροντα τῶν μελλοντικῶν παιδιῶν τίς σεξουαλικές ἐπιλογές τῶν ὁμοφυλόφιλων ἐνηλίκων. Μέ βάση τό νομοσχέδιο, ὁμοφυλόφιλοι μονογονεῖς θά μποροῦν νά ἐπιβάλουν στό παιδί τους τόν σύντροφό τους ὡς «πατέρα 2» ἤ ὡς «μητέρα 2».
5. Ἡ νομοθετική αὐτή πρωτοβουλία καταδικάζει μελλοντικά παιδιά νά μεγαλώσουν χωρίς πατέρα ἤ μητέρα, σέ ἕνα περιβάλλον σύγχυσης τῶν γονεϊκῶν ρόλων. Ἡ μονογονεϊκή οἰκογένεια εἶναι διαφορετική περίπτωση. Προκαλεῖ στέρηση τοῦ ἑνός γονέα, ἀλλά ὄχι σύγχυση τῶν ρόλων τῶν γονέων. Ἀντίθετα, ἡ ὁμοφυλοφιλική συμβίωση προξενεῖ καί τά δύο. Ἐπιπλέον, τά παιδιά αὐτά συχνά δέν θά ἔχουν δυνατότητα γνωριμίας μέ τόν ἄλλο βιολογικό γονέα τους. Δέν θά ἔχουν, ἐπίσης, τό προσωπικό βίωμα τῆς παρουσίας τοῦ ἄλλου φύλου (ἀντίθετου τῶν «ὁμόφυλων γονέων» τους) μέσα σέ μία ἑτερόφυλη σχέση. Τά παιδιά μέ πατέρες 1 καί 2 ἤ μέ μητέρες 1 καί 2 (ἤ καί παραπάνω) θά εἶναι τά θύματα ἑνός ἀφύσικου μηχανισμοῦ τεκνοθεσιῶν.
6. Δημοσιοποιήθηκε ὅτι: α) θά ἐπιτρέπεται στά «ὁμόφυλα ζευγάρια» ἡ ἀπό κοινοῦ υἱοθεσία καί ἡ υἱοθεσία ἀπό τόν «ὁμόφυλο σύζυγο» τοῦ γονέα (θά ἰσχύσει καί γιά τά σημερινά παιδιά ἀπό παρένθετη κύηση), β) δέν θά ἐπιτρέπεται στήν Ἑλλάδα ἡ παρένθετη κύηση ὑπέρ «ὁμόφυλου ζευγαριοῦ», ἀλλά αὐτή θά ἀναγνωρίζεται, ἄν ἔγινε νόμιμα σέ ἄλλο κράτος. Οἱ ρυθμίσεις αὐτές θά ἀποτελέσουν κίνητρα γιά τήν ἐκμετάλλευση εὐάλωτων γυναικῶν. Ἐάν τά προαναφερθέντα ἰσχύσουν, πρόκειται γιά ἕνα ναρκοθετημένο νομοσχέδιο μέ ἀντιφάσεις καί τρόπους παράκαμψης τῶν ἀπαγορεύσεών του (μέσῳ κυήσεων στό ἐξωτερικό) καί εἶναι πιθανή ἡ καταδίκη τῆς Ἑλλάδας ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων λόγῳ διακρίσεων, ὁπότε ἡ χώρα θά ἀναγκασθεῖ νά νομοθετήσει καί στό ἔδαφός της τήν παρένθετη κύηση.
7. Τό νομοσχέδιο καταργεῖ ὄχι μόνο κανόνες βιοηθικῆς, χριστιανικές ἀξίες καί τήν ἑλληνική οἰκογενειακή παράδοση, ἀλλά ἀνατρέπει τά δικαιώματα μελλοντικῶν παιδιῶν καί τούς ρόλους τῶν φύλων ὡς στοιχείων συνοχῆς τῆς κοινωνίας – καί αὐτό ἀφορᾶ τόν καθένα, ἔστω καί ἄν δέν ἀποδέχεται τή χριστιανική ἠθική. Τό ἐρώτημα πού αἰωρεῖται ἀναπάντητο, εἶναι τελικά: Ποιός εἶναι ὁ οὐσιαστικός λόγος αὐτῆς τῆς ἀπόφασης, πού ἀλλάζει συνολικά καί ἄρδην τόν θεσμό τοῦ γάμου καί τήν ἰδιότητα τοῦ γονέα καί γιατί προωθεῖται μέ τόση ἐπιμονή;
8. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀναγνωρίζει μόνο τό Ἱερό Μυστήριο τοῦ χριστιανικοῦ γάμου καί ἀπορρίπτει τόν πολιτικό γάμο ἀσχέτως φύλου. Ἐν προκειμένῳ τάσσεται κατά τοῦ πολιτικοῦ γάμου «ὁμόφυλων ζευγαριῶν», γιά τόν πρόσθετο λόγο ὅτι αὐτός ὁδηγεῖ ἀναπόδραστα σέ «ὁμόφυλη γονεϊκότητα» μέσῳ υἱοθεσίας ἤ παρένθετης κύησης. Ἡ νομοθέτηση αὐτή συγκρούεται τόσο μέ τή χριστιανική ἀνθρωπολογία ὅσο καί μέ τό καθῆκον τῆς κοινωνίας νά ἐξασφαλίζει στά παιδιά εὐημερία καί σωστή ἀνατροφή, ἀλλά καί μέ τό δικαίωμα τῶν παιδιῶν νά ἔχουν πατρική καί μητρική παρουσία καί φροντίδα. Γιά ὅλους τούς προηγούμενους λόγους καί μέ αἴσθημα ποιμαντικῆς εὐθύνης καί ἀγάπης, ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας εἶναι κάθετα ἀντίθετη πρός τό προωθούμενο νομοσχέδιο.
9. Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ἀποφάσισε: α) τή σύνταξη σχετικῆς ἐπιστολῆς μέ τίς θέσεις της πρός τά ἀξιότιμα μέλη τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, β) τήν ἀνακοίνωση τῶν θέσεών της στούς Ἱερούς Ναούς τήν Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024 καί τή διάθεση σχετικοῦ φυλλαδίου «Πρός τόν Λαό» μέσῳ τῶν Ἱερῶν Ναῶν καί τῆς ἱστοσελίδας της, γ) τήν παροχή ἐξουσιοδότησης πρός κάθε Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη νά προχωρήσει, ἐντός τῆς ἐπαρχίας του καί κατά τήν ἔμφρονα ποιμαντική κρίση του, σέ πρωτοβουλίες ἐνημέρωσης καί εὐαισθητοποίησης ὡς πρός τήν ἐπικείμενη νομοθέτηση καί τόν θεσμό τῆς οἰκογένειας».
