Μετά τήν ὁμοεθνῆ του ἀντιπρόεδρο τῶν ΗΠΑ Καμάλα Χάρρις καί τόν Πακιστανό δήμαρχο τοῦ Λονδίνου Σαντίκ Χάν, ἄλλος ἕνας μετανάστης μέ καταγωγή ἀπό τήν Ἄπω Ἀνατολή σέ ἀνώτατο ἀξίωμα – Πῶς ἡ Δύσις ρίχνει γέφυρες στίς ἀναδυόμενες δυνάμεις τοῦ νέου κόσμου
Τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Η ΙΝΔΙΑ εἶναι μία μεγάλη χώρα, ἡ ὁποία παρά τίς τεράστιες κοινωνικές ἀντιθέσεις της ἔχει ἀναδείξει προσωπικότητες τεραστίας ἐμβελείας, κυρίως στόν τομέα τῶν ἐπιστημῶν καί μάλιστα τῶν συγχρόνων, πού ἀφοροῦν στίς ψηφιακές ἐφαρμογές καί τήν τεχνολογία τῶν ὑπολογιστῶν. Τώρα βλέπουμε Ἰνδούς νά ἀναδεικνύονται στά ἀνώτατα ἀξιώματα σέ δυτικές χῶρες καί συγκεκριμένα σέ ἀγγλοσαξωνικές. Σέ αὐτές πού κάποτε ὑπῆρξαν ἀποικιακές δυνάμεις καί πού πλέον «καταλαμβάνονται» ἀπό τίς πρώην ἀποικίες τους. Πράγματι, ἡ Ἰνδία θά συνέχιζε νά εἶναι κατακερματισμένη στά κρατίδια τῶν μαχαραγιάδων, ἄν δέν εἶχε καταστεῖ βρεταννική ἀποικία. Καί κανείς Ρίσι Σούνακ ἤ Σαντίκ Χάν δέν θά εἶχε γίνει Βρεταννός πολίτης ἄν ἡ Ἰνδία δέν ἦταν μέλος τῆς Βρεταννικῆς Κοινοπολιτείας. Καί οἱ δύο βεβαίως ἐγεννήθησαν στήν Ἀγγλία, ἡ ὁποία ὑποδέχεται ὅλους τούς προερχομένους ἀπό τίς πρώην ἀποικίες της, δίδοντάς τους πλήρη πολιτικά δικαιώματα. Πρόκειται γιά μία διάδραση χωρίς προηγούμενο στήν ἱστορία. Εἶναι ἰδιόρρυθμες αὐτές οἱ γέφυρες πού οἰκοδομοῦνται, ἀλλά τό πῶς θά λειτουργήσουν, μόνον ὁ χρόνος θά τό δείξει.
Ἤδη βεβαίως, ἡ Καμάλα Χάρρις εἶναι ἀντιπρόεδρος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. Δέν εἶναι τό ἴδιο, ἀφοῦ ὁ ἑκάστοτε Ἀμερικανός ἀντιπρόεδρος πολιτεύεται ὑπό τήν σκιά τοῦ Προέδρου, καί σπανίως ἀναδεικνύεται ἰδιαίτερα. Καί οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἐδημιουργήθησαν, οὕτως ἤ ἄλλως, ὡς χωνευτήρι λαῶν καί πολιτισμῶν βασισμένο στίς ἀρχές τῆς ἰσότητος καί τῆς ἀμοιβαίας ἀποδοχῆς. Ἡ Βρεταννία δέν ἦταν ἔτσι. Ἡ δημοκρατική ἐξέλιξίς της κινήθηκε πάντα ἀπό τίς ἐλίτ πού ἐπέβαλλαν στούς βασιλεῖς τήν διαμόρφωση θεσμῶν. Καί μέχρι λίγες δεκαετίες πρίν ἦταν μία κοινωνία ξεκάθαρα διαστρωματωμένη μέ ἐμφανεῖς τίς διακρίσεις μεταξύ τῶν κοινωνικῶν τάξεων. Καί ὅμως σήμερα εἶναι τό Κόμμα τῶν Συντηρητικῶν, τῶν θεματοφυλάκων τῆς βρεταννικῆς παραδόσεως πού ἀνέδειξε ἕναν Πρωθυπουργό ἰνδικῆς καταγωγῆς. Ὁ ὁποῖος βεβαίως εἶναι καί ἰνδουιστής, ἀνήκων στήν ἀνωτάτη τάξη τῶν Βραχμάνων.
Καί μπορεῖ ὡς πρός τούς τρόπους καί τήν πολιτική συμπεριφορά του ὁ νέος Πρωθυπουργός νά εἶναι πλήρως «ἀγγλοποιημένος» (ἡ βρεταννική αὐτοκρατορία ὅπως ἡ ρωμαϊκή πρίν ἀπό αὐτήν εἶχε τό ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό τῆς ἐνσωματώσεως κατακτημένων πληθυσμῶν), ὅμως ἕνα ἐρώτημα πού θά ἀπαντηθεῖ στούς ἑπόμενους μῆνες, εἶναι πῶς θά συνεργασθεῖ μέ τόν δήμαρχο Λονδίνου, τόν Πακιστανό καί μουσουλμάνο Σαντίκ Χάν. Τό θρησκευτικό χάσμα πού χωρίζει τούς δύο λαούς εἶναι τέτοιο πού δέν ἐπέτρεψε νά γίνουν ὁλόκληρες οἱ πρώην «βρεταννικές Ἰνδίες» ἑνιαῖο κράτος. Κατόπιν τεραστίας προσπαθείας τοῦ τελευταίου ἀντιβασιλέως τῶν Ἰνδιῶν Λόρδου Μάουντμπάντεν διεμορφώθησαν τρία κράτη· Ἰνδία, Πακιστάν καί Μπαγκλαντές (πρώην ἀνατολικό Πακιστάν). Ὁ στόχος ἦταν νά ἀποτραπεῖ ἕνας ἐμφύλιος πόλεμος, ἀλλά τελικῶς οἱ νέες αὐτές χῶρες κατέληξαν σέ μιά κούρσα ἀναπτύξεως πυρηνικῶν ὅπλων πού γιά τήν ὥρα διατηρεῖ τήν εἰρήνη στήν περιοχή. Τό ἐρώτημα λοιπόν τώρα εἶναι καί γιά τόν Ρίσι Σούνακ καί γιά τόν Σαντίκ Χάν, ἄν θά συμπεριφερθοῦν σάν Ἄγγλοι πολιτικοί ἤ σάν ἀπόγονοι ἰνδουιστῶν καί μουσουλμάνων.
Εἶναι προφανές ὅτι ἡ προσδοκία τῶν ψηφοφόρων τους εἶναι νά δείξουν βρεταννική ψυχραιμία στήν διαχείριση τῶν καθηκόντων τους. Καί τοῦτο ἔχει νά κάνει μέ τό σύνολον τοῦ πολιτικοῦ φάσματος, καθώς ὁ μέν Ρίσι Σούνακ προέρχεται ἀπό τό Συντηρητικό κόμμα, ὁ δέ Σαντίκ Χάν ἀπό τό Ἐργατικό.
Εἶναι δηλαδή ἡ σημερινή κατάστασις καμπή γιά τήν πολιτική ἐξέλιξη τοῦ ἀγγλοσαξωνικοῦ κόσμου, ἴσως δέ καί ὁλόκληρης τῆς Δύσεως. Καί σέ τέτοια σημεῖα καμπῆς ὁποιαδήποτε πρόβλεψις εἶναι ἐπισφαλής. Τά ἐνδεχόμενα εἶναι ἀνοικτά καί τό μέλλον ἄδηλο.
Εἴδαμε βεβαίως ἤδη τήν ἀντίδραση τῶν «ἀγορῶν». Ἡ στερλίνα ἀνέκαμψε ἀμέσως μέ τήν ἀναγγελία τῆς ὑποψηφιότητος Σούνακ. Πρόωρη αἰσιοδοξία; Ἤ δεῖγμα χειραγωγήσεως; Δυστυχῶς ὑπάρχουν πλέον ἀπρόσωποι ὀργανισμοί πού ἀπεργάζονται ἐξελίξεις ἐρήμην τῶν ἐθνῶν. Στά πρῶτα του βήματα ἦταν ὁ Τζώρτζ Σόρος, ὅταν κατά τήν δεκαετία τοῦ ’90 «ταρακούνησε» τήν βρεταννική οἰκονομία μέ χρηματοοικονομικά τεχνάσματα. Ὅμως ὁ κόσμος δέν προχωρεῖ μέ βάση τά χρηματιστήρια. Γιά αὐτό καί πρέπει νά περιμένουμε τίς πράξεις. Τίς πολιτικές πράξεις πού θά διαμορφώσουν τίς ἐξελίξεις.
