ΔΕΚΑΕΠΤΑ χρόνια διήρκεσε τὁ ἔργο συντηρήσεως, στερεώσεως, ἀποκαταστάσεως καί ἀναστηλώσεως τοῦ ἀνακτόρου τοῦ Φιλίππου Β΄ στίς Αἰγές, τοῦ «Παρθενῶνος τῆς Μακεδονίας».
Πραγματοποιήθηκε ἀπό τήν ἁρμόδια Ἐφορεία Ἀρχαιοτήτων Ἠμαθίας μέ αὐτεπιστασία, διήρκεσε ἀπό τό 2007 μέχρι τό 2023 ὡς συγχρηματοδοτούμενο ἔργο διαδοχικῶν εὐρωπαϊκῶν προγραμμάτων, μέ συνολικό προϋπολογισμό 20.300.000 εὐρώ.
Τό ἔργο ἐπεκτάθηκε στό σύνολο τῆς ἐκτάσεως τοῦ μνημείου (15.000 τ.μ.) καί στόν περιβάλλοντα χῶρο αὐτοῦ σέ συνολική ἔκταση περίπου 25.000 τ.μ. Ἔγινε ἐκ νέου ἀποκάλυψις τῶν λειψάνων, ἀνασκαφή καί στρωματογραφική τεκμηρίωσις, συντήρησις καί συστηματική καταγραφή ὅλων τῶν κινητῶν εὑρημάτων καί τῶν λίθινων ἀρχιτεκτονικῶν μελῶν (πολλές δεκάδες χιλιάδες), τεκμηρίωσις καί στερέωσις τῶν σωζόμενων στοιχείων στήν θέση τους, συντήρησις καί αἰσθητική ἀποκατάστασις τῶν ψηφιδωτῶν καί τῶν μαρμαροθετημάτων τῶν δαπέδων (περ. 1.400 τ.μ.), στερέωσις, συμπλήρωσις καί ἀποκατάστασις θεμελιώσεων καί ὑποβάσεων, ἀναστήλωσις κιονοστοιχιῶν ἐπί τόπου καί ἀναστήλωσις τμήματος τοῦ ἄνω ὀρόφου τῆς προσόψεως στό αἴθριο τοῦ μουσείου, καθώς καί τό μεγάλο ἔργο ἀντιστηρίξεως τοῦ πρανοῦς ἐπάνω στό ὁποῖο βρίσκεται τό μνημεῖο.
Ἐπιστημονικά καί διοικητικά ὑπεύθυνη τοῦ ἔργου σέ ὅλες τίς φάσεις ἦταν ἡ δρ Ἀγγελική Κοτταρίδη, ἀρχαιολόγος, καί ἐπιβλέποντες τῆς τελικῆς φάσεως ἦταν οἱ Ὀλυμπία Φελεκίδου, πολιτικός μηχανικός-ἀναστηλώτρια, Κική Κυρηττοπούλου, ἀρχιτέκτων, Εὔα Κοντογουλίδου, ἀρχαιολόγος, Κώστας Τζίμπουλας, συντηρητής ἀρχαιοτήτων, Γιῶργος Κωνσταντινόπουλος, ἐργατοτεχνίτης. Ὁ ἀριθμός τῶν ἐργαζομένων ΙΔΟΧ κυμάνθηκε ἀπό 70 ἕως160.
Ἐπίκεντρο τοῦ μεγάλου οἰκοδομικοῦ προγράμματος, μέ τό ὁποῖο ὁ Φίλιππος Β΄ (359-336 π.Χ.) ἐκσυγχρόνισε καί ἀνεβάθμισε τίς Αἰγές, τήν βασιλική μητρόπολη τῶν Μακεδόνων, εἶναι τό ἀνάκτορο, τό «βασίλειον» τῶν Αἰγῶν. Πρόκειται γιά τό μεγαλύτερο οἰκοδόμημα τῆς κλασσικῆς Ἑλλάδος μέ ἔκταση περίπου 15.000 τ.μ.
Κτήριο λιτό καί λειτουργικό καί συγχρόνως μνημειακό καί ἐπιβλητικό, τό ἀρχετυπικό οἰκοδόμημα χαρακτηρίζεται ἀπό τήν πολυτέλεια τῶν ὑλικῶν, τήν ἐφευρετικότητα καί τήν τελειότητα τῆς ἐκτελέσεως, τά ἀπροσδόκητα ἐπιτεύγματα τῆς τεχνολογίας καί, συγχρόνως, τήν γεωμετρική καθαρότητα τῆς φόρμας πού διαμορφώνει ἕνα σύνολο ἀπαράμιλλης ἠρεμίας, κομψότητος καί ἁρμονίας, ὅπου ὅλα ὑποτάσσονται στήν γοητεία τοῦ μέτρου.
Μέ τό μνημειῶδες πρόπυλο, τό ὁποῖο παραπέμπει σέ ἱερό, τίς ἐντυπωσιακές διώροφες στοές τῆς προσόψεως πού ἀνοίγονται στήν πόλη, τό μέγα περιστύλιο, τήν θόλο πού σύμφωνα μέ τίς ἐπιγραφές ἦταν ἱερό τοῦ Πατρώου Ἡρακλέους, τήν βιβλιοθήκη/ἀρχεῖο καί τό μικρότερο δυτικό περιστύλιο πού ἐξυπηρετοῦσε βοηθητικές χρήσεις (παλαίστρα κ.λπ.) τό «βασίλειον» καθίδρυμα τῶν Αἰγῶν στέγαζε ὅλες ἐκεῖνες τίς δομές πού ἦταν ἀπαραίτητες γιά τήν ἄσκηση τῆς πολυεπίπεδης δημόσιας ἐξουσίας.
