Τώρα, ἄν τό καλοσκεφθεῖ κανείς, μᾶλλον πολύ ὁμαλά καί χωρίς «παρατράγουδα», κύλησε ἡ ὑπόθεση τῆς κηδείας τοῦ Κωνσταντίνου.
Μετρημένα πράγματα, σοβαρότητα στόν σχεδιασμό, συμμετοχή τοῦ κόσμου ἐλεύθερη, λαϊκό προσκύνημα τῆς σοροῦ, σύσσωμη ἡ Ἱερά Σύνοδος στήν νεκρώσιμο ἀκολουθία. Λαμπρή παρουσία βασιλικῶν οἴκων τῆς Εὐρώπης, ἐπίσημο ἔνδυμα (ἔπειτα ἀπό πολλά χρόνια ὑπῆρξε τάξη στόν συγκεκριμένο τομέα), ἀπρόσκοπτη μετάβαση τῆς πομπῆς στήν Δεκέλεια καί ἡ ταφή τοῦ Κωνσταντίνου χωρίς κάμερες καί συνωστισμό, δίπλα στούς τάφους τῶν γονέων του…
Ἤμουν παρών (ὡς ρεπόρτερ) στόν τραγέλαφο τῆς κηδείας τῆς Φρειδερίκης. Μέ τόν ἀτυχῆ εὐγενῆ Γεώργιο Ράλλη νά προσπαθεῖ νά χειρισθεῖ τήν «βόμβα» πού ἐξερράγη στά χέρια του, νά ἐπιτρέπει στόν Κωνσταντῖνο νά πατήσει τό χῶμα τῆς πατρίδας του μόνο γιά ἕξι ὧρες κι ἐκεῖνος νά ἀσπάζεται τό σκυρόδεμα στόν διάδρομο τοῦ ἀεροδρομίου.
Νά ὑπάρχει ἀσφυκτικός κλοιός καί νά γίνονται συμπλοκές νοσταλγῶν τοῦ παρελθόντος μέ τήν Ἀστυνομία, νά ἀπευθύνεται ὁ Κωνσταντῖνος στό πλῆθος μέ «ντουντούκα», νά περιγράφει ὁ Τύπος τά «καθ’ ἕκαστα» (τότε εἶχε κυκλοφορήσει καί τό πρῶτο «ταμπλόιντ» στήν χώρα), νά ζητεῖ ὁ Ἀνδρέας διάλυση τῆς Βουλῆς καί ἐκλογές! Χαρά Θεοῦ, δηλαδή!
Τί σοῦ εἶναι ὁ χρόνος! Ὅλα πῆραν τήν σειρά τους. Τό «πολιτειακό» ἔκλεισε, ὁ Κωνσταντῖνος μέ τήν οἰκογένειά του ζοῦσε μιά χαρά στήν Ἑλλάδα, κυκλοφοροῦσε στήν Ἑρμιονῖδα καί τίς Σπέτσες, ἀλλά καί στήν Ἀθήνα, ἀπολάμβανε τόν καφέ του στοῦ «Ζόναρ’ς»… Καί χθές ἐτάφη «ὡς ἰδιώτης», ἀλλά μέ τήν παρουσία ἀρχηγῶν κρατῶν καί ἄλλων ἐπισήμων, παρουσίᾳ ἑνός πρώην Πρωθυπουργοῦ, τοῦ ἀντιπροέδρου τῆς Κυβερνήσεως καί δύο ὑπουργῶν… Καί ὅλα αὐτά, ἐπειδή ὁ χρόνος εἶναι τελικῶς πανδαμάτωρ, ἀφοῦ δαμάζει πλήν τῶν ἄλλων καί τά πολιτικά πάθη, τά ὁποῖα –γιά νά εἴμεθα εἰλικρινεῖς– αὐτήν τήν φορά δέν ὀξύνθηκαν ὅσο πολλοί ἐξ ἡμῶν εἴχαμε φοβηθεῖ…
Καί ἡ χθεσινή ἡμέρα μπορεῖ νά δέχθηκε στήν καρδιά τῶν Ἀθηνῶν βασιλικές οἰκογένειες καί κινητοποίηση τῶν ἀρχῶν γιά λόγους ἀσφαλείας, ἀλλά τά καταστήματα ἦταν ἀνοιχτά, ὁ κόσμος πῆγε στίς δουλειές του καί ἡ κυβέρνηση ἀνανέωσε τήν θητεία τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων καί ἄλλαξε τήν ἡγεσία τοῦ Ναυτικοῦ καί τῆς Ἀεροπορίας. Δηλαδή, ἦταν μία κανονική Δευτέρα καί ὄχι ἡ …Δευτέρα Παρουσία, ὅπως κάποιοι εἶχαν προβλέψει…
Φυσικά, γιά μερικές ἀκόμη ἡμέρες, θά ἔχουμε τά «ἀπόνερα» τῆς χθεσινῆς κηδείας ἀλλά καί τοῦ ὅλου πολιτειακοῦ θέματος, θά ἀκουστοῦν πάλι κάποιες κορῶνες… ἀντιβασιλικές (χωρίς νά ὑπάρχει ἰδιαίτερος πλέον λόγος.) Τοὐλάχιστον, ὅμως, θά γλυτώσουμε ἀπό τό ἄγριο φονικό τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, τό ὁποῖο διέπραξαν γιά μία ἀκόμη φορά οἱ «μικροφ(ω)ονιάδες» τῶν τηλεδιαύλων.
Καί τί δέν ἀκούσαμε. Σέ πρῶτο πλάνο ὁ «ἐκλιπόντας» καί ὁ «ἀπόντας», ἀλλά καί τό «ὁ πρώην τέως βασιλιᾶς» καί ἐκεῖνα «τῆς βασιλομήτωρ»!
Μπορεῖ νά γινόμαστε κουραστικοί, ἀλλά, βρέ παιδιά, ὀργανῶστε κάποια σεμινάρια ἐκεῖ στά «κανάλια» γιά τούς ἀνθρώπους στούς ὁποίους δίνετε τά μικρόφωνα.
Ξέρεις τί εἶναι νά πίνεις τόν καφέ σου καί ξαφνικά νά ἀκοῦς ἕνα κορίτσι νά λέει «Ὁ ἐκλιπόντας»; Σοῦ φεύγει ὁ καφές καί τό φλιτζάνι μαζί!
Πάει, λοιπόν κι αὐτό, ἔγινε, τελείωσε. Ἀπό αὔριο, στήν «κανονικότητα». Δηλαδή στό καθημερινό μας, προσφιλές, μπάχαλο!
