Στά πόσα χρόνια γάμου μπορεῖ ἕνα ζευγάρι νά δηλώσει εὐτυχισμένο;
Νά μιά καλή ἐρώτηση, νά μιά καλή ἔρευνα. Καί τήν πραγματοποίησαν τό Πανεπιστήμιο τῆς Πενσιλβάνια καί τό Πανεπιστήμιο Μπρίγκαμ Γιάνγκ. Τήν δημοσίευσαν, μάλιστα, στήν ἐπιστημονική ἐπιθεώρηση «Social Networks and the Life Course».
Οἱ φοιτητές-ἐρευνητές, στό πλαίσιο τῆς μελέτης τους, οἱ ἐρευνητές ἀπό τό Πανεπιστήμιο τῆς Πενσιλβάνια καί τό Πανεπιστήμιο Μπρίγκαμ Γιάνγκ, παρακολούθησαν 2.034 παντρεμένα ζευγάρια μέ μέση ἡλικία τά 35-37 ἔτη. Οἱ ἐρωτήσεις ἦταν πολύ ἁπλές καί «λογικές». «Εἶστε ἱκανοποιημένοι ἀπό τήν σχέση σας; Πόσο εὐτυχεῖς αἰσθανόσαστε στήν πορεία τοῦ γάμου σας σέ βάθος χρόνου; Πόσο συχνά καυγαδίζατε μέ τό ταίρι σας;»…
Ἁπλά, ἀλλά τόσο σημαντικά γιά νά «γραδάρεις» τήν πορεία μιᾶς ἐγγάμου σχέσεως. Γιά νά σέ ἱκανοποιεῖ ἡ σχέση μέ τόν σύντροφό σου, πρέπει νά κάνεις καί νά δέχεσαι ὑποχωρήσεις, πρέπει νά δείχνεις καί νά βρίσκεις κατανόηση. Μιά συνεχής ἄσκηση ἰσορροπιῶν, ἰδιαιτέρως δέ σέ ἐποχές δύσκολες, καθώς τά προβλήματα δημιουργοῦν ἐντάσεις καί οἱ ἐντάσεις ὁδηγοῦν σέ ἀκρότητες…
Καί τά προβλήματα, τά ὁποῖα στήν ἀρχή φαίνονται ἁπλά καί εὔκολο νά λυθοῦν, σιγά-σιγά πληθαίνουν, σωρεύονται καί σχηματίζουν τοίχους καί «ξερολιθιές», ἐμπόδια τά ὁποῖα χρειάζονται ἀντοχή ἀλλά καί δεξιοτεχνία γιά νά παρακαμφθοῦν.
Τό περίφημο «βάθος χρόνου» εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖο τελικῶς κρίνει τήν ἐπιτυχία ἤ τήν ἀποτυχία ἑνός γάμου, μιᾶς συμβιώσεως διαρκείας, τέλος πάντων…Ὅσο γιά τούς περίφημους «καυγάδες», μπορεῖ τό παλιό τραγούδι τοῦ σπουδαίου συνθέτη καί στιχουργοῦ (ἔγραφε πάντα ὁ ἴδιος στίχους καί μουσική) Μητσάκη νά ἰσχυρίζεται ὅτι «καυγαδάκι-καυγαδάκι, ὁ ἔρωτας δέν ζῆ/πρέπει νά χωρίσουμε, δέν κάνουμε μαζί», ἀλλά καί πάλι, ποιός γάμος, ποιά συμβίωση ἔχει κυλήσει χωρίς «καυγάδες»;
Μεταξύ μας, καί οἱ καυγάδες εἶναι «μέσα στό παιγνίδι». Ἀρκεῖ νά λογίζονται ὡς μιά ἐλαφρά δόση ἀπό «ἁλατοπίπερο» καί ὄχι μεγάλες δόσεις ἀπό ἁλάτι ἤ πιπέρι!
Ποῦ κατέληξε, ὅμως, ἡ περίφημη ἔρευνα τῶν Πανεπιστημίων; Πόσα χρόνια γάμου χρειάζονται γιά νά διαπιστώσει ἕνα ζευγάρι ἄν εἶναι εὐτυχισμένο; Μόλις εἴκοσι χρόνια!
Τό κύριο εὕρημα τῆς μελέτης ἦταν τό ὅτι «τά ζευγάρια πού ἐπιτυγχάνουν νά φθάσουν στά εἴκοσι χρόνια γάμου, παρουσιάζουν σταθερή ἄνοδο στά ἐπίπεδα ἱκανοποιήσεως ἀπό τόν γάμο τους καί δηλώνουν σέ γενικές γραμμές πιό εὐτυχισμένα»…
Στά συμπεράσματα ἀναφέρεται ἐπίσης ὅτι «ἔπειτα ἀπό δύο δεκαετίες γάμου τά ζευγάρια περνοῦν περισσότερο χρόνο μαζί καί ἀπολαμβάνουν κοινές δραστηριότητες συγκριτικά μέ τήν πρώτη περίοδο τοῦ γάμου τους, εὕρημα πού πιθανῶς ἐξηγεῖ γιατί νιώθουν πιό δεμένα καί πιό εὐτυχισμένα»…
Κάτι μᾶς εἴπατε, ἀγαπητοί. Ποῦ νά δεῖτε τί γίνεται ἔπειτα ἀπό τριάντα, σαράντα ἤ πενῆντα χρόνια γάμου! Ἐκεῖ, πού ἔρχονται καί τά ἐγγονάκια, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν τήν σπουδαιότερη καί πολυτιμότερη «κοινή δραστηριότητα». Δέν εἶναι εὔκολο πρᾶγμα ἡ εὐτυχία, καί τό «εὐτυχισμένος» εἶναι μεγάλη κουβέντα. Ὅταν, ὅμως, μάθεις νά ἀρκεῖσαι στά ἁπλά καί τά λογικά καί δέν ἀναλώνεσαι σέ ὁποιοδήποτε «κυνήγι» δίχως νόημα, τότε βρίσκεσαι πιό κοντά στήν λέξη «εὐδαιμονία», πού εἶναι καί ἡ πιό σωστή γιά μία μακροχρόνια σχέση!
