Εἴχαμε τήν ἐντύπωση ὅτι ἡ ΕΤΒΑ, ἐκείνη ἡ ἔρμη «Τράπεζα Βιομηχανικῆς Ἀναπτύξεως», πού εἶχε ἐξελιχθεῖ σέ ἐργαλεῖο τῆς ἑκάστοτε κυβερνήσεως καί ἱκανοποιοῦσε κυρίως «τά δικά μας παιδιά», ἀφοῦ οἱ κυβερνήσεις διόριζαν τά «ἀφεντικά» της, δέν ὑπῆρχε πιά.
Καί ἔτσι εἶναι, ἡ ΕΤΒΑ δέν ὑπάρχει ὡς Τράπεζα.
Ἔλα, ὅμως, πού ἡ ΕΤΒΑ ὑπάρχει, ἀλλά ὡς ΕΤΒΑ-Βι.Πα. Δηλαδή ὡς ΕΤΒΑ-Βιομηχανικά Πάρκα. Προχθές, λοιπόν, ἔτυχε νά βρεθῶ μέ φίλους ἐπιχειρηματίες –εἴχαμε νά τά ποῦμε πολύ καιρό– καί ἔμαθα ὅτι ἡ ἐν λόγῳ ἐπιχείρηση δέν εἶναι πλέον ἑλληνική. Τό κουμάντο τό ἔχει ἕνα fund μέ ἕδρα τήν Ἀγγλία, τό ὁποῖο ἔχει ἤδη ἀποκτήσει καί τήν πλειοψηφία τῶν μετοχῶν τοῦ «Ἑρρῖκος Ντυνάν» ἀλλά καί τῆς “Attica”, τῆς πρώην «Ἐπιχείρησις Ἀττικῆς», πού ἵδρυσε ὁ Περικλῆς Παναγόπουλος, ἀγόρασε ἀπό αὐτόν ὁ Ἀνδρέας Βγενόπουλος (μᾶς ἔχουν ἀποχαιρετίσει ἀμφότεροι ἀπό καιρό), καί τελικῶς πέρασε «στά ξένα χέρια», ὡς φαίνεται.
Ἡ ἑταιρεία, λοιπόν, (δηλαδή τό fund), κυβερνᾶται πλέον ἀπό ἕναν ἐπενδυτικό ὅμιλο ἐκτός Ἑλλάδος, ὅπως δηλαδή καί τά δάνεια ἑκατοντάδων χιλιάδων Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι παλεύουν πλέον νά κρατήσουν τά σπίτια τους (νά μήν ξεχνᾶμε ὅτι τά δικαιώματα στά funds παρεχώρησαν ἐκεῖνοι πού σήμερα κόπτονται ὑπέρ τῶν δανειοληπτῶν καί ἐξαγγέλλουν «διαύγειες»), τά ὁποῖα οἱ ξένοι, πού ἀγόρασαν «μπίρ παρά» τά δάνεια, ἔχουν ἀρχίσει νά ἐκπλειστηριάζουν. Τό κράτος (μέ τά πολλά στραβά του, ἀλλά, πάντως τό ἑλληνικό κράτος) συνέστησε τήν ΕΤΒΑ-Βι.Πα, μέ σκοπό νά ἱδρύει καί νά ὀργανώνει Βιομηχανικά Πάρκα. Ἔλα, ὅμως, πού αὐτό δέν ἀρκεῖ, ὡς φαίνεται, στούς ἀλλοδαπούς πού κατέχουν πλέον τό «πακέτο» τῆς πλειοψηφίας!
Κι ἔτσι, ἀφοῦ ἔφτιαξαν ἕνα δῆθεν συλλογικό ὄργανο στό ὁποῖο μετέχουν μόνο μέλη τῶν «οἰκοπεδούχων» ἀπαγορεύοντας στήν οὐσία στούς χρῆστες-ἐπιχειρηματίες, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἐπενδύσει κάποιες ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια στά «πάρκα», νά μετάσχουν σ’ αὐτό, ἔφεραν «πρός διαβούλευση», ἐν μέσῳ τῆς προεκλογικῆς περιόδου, ἕναν νέο «Κανονισμό», μέ τόν ὁποῖο, οὐσιαστικά, ἀναλαμβάνουν ὄχι μόνο τήν ἵδρυση, ἀλλά καί τήν διαχείριση!
Καί ὅλα αὐτά, ὅταν οἱ ἐπενδυτές, χρῆστες τῶν πάρκων, στούς ὁποίους ἡ ἑταιρεία (τό fund δηλαδή) δέν παρέχει βασικές προϋποθέσεις ὀρθῆς λειτουργίας (ἱστοσελίδες-κτήριο διοικήσεως, φρεάτια δειγματοληψίας κ.λπ.) δέν μποροῦν οὔτε νά «βρεθοῦν» μεταξύ τους, ἀφοῦ οἱ ἔχοντες «τό μαχαίρι καί τό πεπόνι» κρατοῦν τά ἀρχεῖα καί τά «κιτάπια», γενικῶς, τῶν Βιομηχανικῶν Πάρκων.
Μέ δυό λόγια, ἡ ἑταιρεία (δηλαδή τό fund μέ ἕδρα τήν Ἀγγλία) κρατᾶ ἐδῶ καί χρόνια τούς ἐπενδυτές σέ κατάσταση ὁμηρείας καί ἐντάσεως, ἀφοῦ δέν ἔχουν γραφεῖα (οἱ ὑπηρεσίες στεγάζονται σέ …κονταίηνερ ὅπως οἱ σεισμόπληκτοι) καί τώρα, μέ τόν νέο κανονισμό, κινδυνεύουν νά χάσουν καί τό 80% τῶν δημοτικῶν τελῶν, τά ὁποῖα εἰσπράττουν ὡς ἐπιστροφή ἀπό τούς Δήμους, ἐπειδή οἱ ἴδιοι πληρώνουν ὅλα τά ἔξοδα λειτουργίας τῶν πάρκων (καί ἀκολούθως ἐπενδύουν σέ ἔργα ὑποδομῆς).
Ὁ «ὑπό διαβούλευση» νέος κανονισμός, μαθαίνουμε, ἐστάλη στούς χρῆστες ἐν μέσῳ προεκλογικῆς περιόδου, προφανῶς γιά νά «περάσει στό ντούκου». Ξεσηκώθηκαν, ὅμως, οἱ χρῆστες, κάποιοι δημόσιοι λειτουργοί ἀντελήφθησαν ὅτι «κάτι δέν πάει καλά», καί ἡ ἑταιρεία (δηλαδή τό fund), ἐκεῖ πού εἶχε δώσει στούς κατ’ ἐπίφαση «διαβουλευομένους» διορία μέχρι τά μέσα τοῦ μηνός, παρέπεινε τήν «διαβούλευση» μέχρι τίς 10 Ἰουλίου.
Γιά νά δοῦμε τί θά δοῦμε μέχρι τότε…
