Η ΠΡΩΤΗ μας ἐντύπωσις, μόλις πληροφορηθήκαμε ὅτι ἔγινε διάρρηξις στό Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν, ἦταν ὅτι ὁ νόμος καί ἡ τάξις ἔχουν τελείως καταλυθεῖ.
Δέν ἔχει ξανασυμβεῖ διάρρηξις σέ κυβερνητικό κτήριο. Καί συνέβη τώρα. Ἐπί τῶν ἡμερῶν μιᾶς Κυβερνήσεως πού ἐξελέγη μέ κεντρικό σύνθημα, ἀκριβῶς, τήν ἀποκατάσταση τοῦ νόμου καί τῆς τάξεως. Ὅσο ὅμως μελετᾶ κανείς τίς καταγγελίες καί τίς συνδέει μέ ἄλλα γεγονότα καί, συγκεκριμένα μέ τίς διαρροές προσωπικῶν στοιχείων Ἑλλήνων τῆς διασπορᾶς, διαπιστώνει ὅτι ἐδῶ ἀποκαλύπτεται μία βαθύτερη παθογένεια. Πρόκειται γιά τήν διαρροή 20.000 διευθύνσεων ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου Ἑλλήνων τοῦ ἐξωτερικοῦ πού εἶχαν ἐκδηλώσει ἐνδιαφέρον νά κάνουν χρήση τοῦ δικαιώματος νά ψηφίσουν δι’ ἐπιστολικῆς ψήφου στίς προσεχεῖς Εὐρωεκλογές.
- Τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ διάρρηξις ἔγινε στά γραφεῖα τῆς Διευθύνσεως Ἐκλογῶν τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν; Στά γραφεῖα ἀπό τά ὁποῖα ἔγινε ἡ διαρροή τῶν προαναφερθέντων προσωπικῶν στοιχείων;
Εἶναι τυχαῖο ὅτι ἀνεφέρθη ὅτι εὑρέθη σπασμένο τό λουκέτο τοῦ γραφείου τοῦ ἀνωτάτου δημοσίου ὑπαλλήλου τόν ὁποῖο «ἔδειχναν» κυβερνητικοί ἁρμόδιοι καί ἀναρμόδιοι ὡς ὑπαίτιο τῆς διαρροῆς; Δεδομένου ὅτι τά διαρρεύσαντα προσωπικά στοιχεῖα εὑρέθησαν εἰς χεῖρας πολιτικοῦ προσώπου (τῆς κ. Ἄννας Μισέλ Ἀσημακοπούλου), δικαιούμεθα νά θεωρήσουμε ὅτι τό ζήτημα εἶναι πολιτικό. Δέν εἶναι ἁπλῶς ὑπηρεσιακό. Ὑπάρχει δηλαδή πολιτική εὐθύνη γιά τήν διαρροή τῶν στοιχείων. Καί ὅμως διαφαινόταν ἡ πρόθεσις νά εὑρεθεῖ ἕνα ἐξιλαστήριο θῦμα. Καί ὡς τέτοιο εἶχε ἐπιλεγεῖ ὁ Διευθυντής Ἐκλογῶν, στό γραφεῖο τοῦ ὁποίου εἶναι καταγεγραμμένα τά στοιχεῖα τῶν ψηφοφόρων. Διότι στούς ἠλεκτρονικούς ὑπολογιστές αὐτοῦ τοῦ γραφείου φυλάσσονται τά ἀρχεῖα τῆς ἑταιρείας Singular ἐπί τῇ βάσει τῶν ὁποίων διεξάγονται οἱ ἐκλογικές διαδικασίες.
Σέ αὐτό τό γραφεῖο λοιπόν κατηγγέλθη ὅτι ἔγινε διάρρηξις. Καί ἀπό ἐκεῖ καί πέρα ἀρχίζει ἕνας χορός ἀνακοινώσεων. Ἐπισήμως τό ὑπουργεῖο, στήν ἀνακοίνωση πού ἐξέδωσε, κάνει λόγο γιά «καταγγελία ἡ ὁποία ἀφορᾶ σέ φερόμενη διάρρηξη», ἡ δέ ἁρμοδία ὑπουργός κ. Νίκη Κεραμέως ὁμιλεῖ γιά «ἀνεύθυνη λασπολογία» καί «ἐπιστημονική φαντασία», πρίν διαβεβαιώσει ὅτι «τό ΥΠΕΣ ἔχει χορηγήσει ὅλα τά στοιχεῖα πού ἔχει ζητήσει ἡ Ἀρχή Προστασίας Δεδομένου Προσωπικοῦ Χαρακτῆρα ἐδῶ καί πολύ καιρό.» Ἡ ὅλη φρασεολογία παραπέμπει σέ λογική Ποντίου Πιλάτου.
«Νίπτωμεν τάς χεῖρας μας» καί φορτώνουμε τίς εὐθῦνες σέ ἕναν δημόσιο λειτουργό. Ἄς εἶναι πολιτικές οἱ εὐθῦνες. Ἄς ἀντιμετωπίζει ὁ ἐν λόγῳ λειτουργός τοῦ Κράτους τό φάσμα ἀκόμη καί τῆς ἀπολύσεως. Δέν θά ἦταν ἡ πρώτη φορά πού γίνονται τέτοιες ὑπεκφυγές. Καί μάλιστα ὅταν γίνεται ἀναφορά σέ «φερόμενη διάρρηξη», δημιουργεῖται ἡ ἐντύπωσις ὅτι ἡ καταγγελία ἀμφισβητεῖται. Καί κάποιος τρίτος θά μποροῦσε νά ὑποθέσει ὅτι ἀφήνονται ὑπόνοιες πώς τήν σκηνοθέτησε ὁ ἐμπλεκόμενος. Γιά νά μήν ὑπάρξει ἔδαφος ὥστε νά κατηγορηθεῖ τελικῶς γιά τήν διαρροή.
Δέν εἶναι σοβαρά πράγματα αὐτά. Δέν συνάδουν πρός τήν λειτουργία εὐνομουμένου Κράτους. Φαίνονται ὡς ἑλιγμοί γιά τήν ἀπόσειση τῶν εὐθυνῶν τοῦ πραγματικοῦ ἐνόχου γιά τήν διαρροή τῶν 20.000 διευθύνσεων ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου τῶν Ἑλλήνων τοῦ ἐξωτερικοῦ. Οἱ εὐθῦνες γιά τήν ὁποία δέν μπορεῖ παρά νά εἶναι πολιτικές.
