Εἴμαστε λαός γιά τά πανηγύρια!
Κι ἔχουμε τούς ταγούς πού μᾶς ταιριάζουν γάντι! Εἴμαστε ἱκανοί νά σκυλεύουμε ἀκόμη καί τίς μεγαλύτερες τραγωδίες, γιά νά στήσουμε ἐπάνω στόν λόφο τους τό πλαστικό μας σημαιάκι! Ἄχ, Διονύσιε προφήτη! Σημαία, ἀπό νάυλον ὑψώνουμε, σημαία πλαστική,/ὁ κόσμος δέν ἔχει τίποτε νά χάσει καί τίποτε νά βρεῖ!…
Πῆγε ὁ δήμαρχος νά κάνει ἀνοιχτή συζήτηση στό διαδίκτυο. Καί ὁ ὑπάλληλος ἤ ὁ φίλος, πού εἶχε ἀναλάβει καθήκοντα ἠχολήπτη, μόλις ἔκλεισε ἡ ἀνοιχτή συζήτηση πῆγε γιά καφέ καί δέν γύρισε τό κουμπάκι του off! Κι ἄρχισε ὁ δήμαρχος νά ἀφηγεῖται ἱστορίες γιά ἀγρίους, ἔγραφε τό μηχανάκι, τά ἔβλεπαν οἱ πολῖτες ἔκπληκτοι καί ἄκουγαν ἀπύθμενης ἐλαφρότητας κουβέντες! Καί εἴχαμε ἀμέσως (καί σωστά) πολιτικό θέμα. Τά ’μαθε καί ὁ πρωθυπουργός καί –ὀρθῶς πράξας– πῆρε κεφάλια καί καθάρισε τό τοπίο. Ἔτσι νόμισε, δηλαδή, ἀλλά ἔλα πού ὁ κόσμος εἶναι ζόρικος κι ἐμεῖς ἀσθενικό, καί ὅ,τι ποῦμε τό παίρνει ἡ βουή…!
Νά, λοιπόν, τό θέμα. Μοίραζε τριχίλιαρα ὁ Καραμανλῆς καί χρεοκόπησε τήν χώρα! Σκύλευση, δηλαδή, στήν ἀνθρώπινη, αὐθόρμητη, ἀπαραίτητη κίνηση νά δώσεις ἕνα (μικρό σχετικά μέ τήν τραγωδία) ποσό σέ ἀνθρώπους χτυπημένους ἀπό τίς (ἀπολύτως ὕποπτες) καταστροφικές πυρκαγιές, προκειμένου νά ἀντιμετωπίσουν (ὑποτυπωδῶς) τίς πρῶτες τους τεράστιες ἀνάγκες!
Καί ξύπνησε ὁ λαϊκισμός μέσα μας καί ὅρμησαν οἱ ἁγνοί καί ἀνόθευτοι νά ἐκμεταλλευθοῦν μιά μπαρούφα, μιά ἀερολογία δίχως βάση καί ἀλήθεια πού ἀναφερόταν σέ γεγονότα πρό δεκαπενταετίας! Κι ἔρχεται πάλι στά χείλη ὁ προφήτης Διονύσιος: μελαψές φυλές, κοντοπόδαρες, σειληνοί τοῦ κράτους, πού ξερνάει καί νά τους, τσιφτετέλληνες/Μέ γονεῖς ληστές τῶν συντρόφων τους θύτες γιά ἀμνηστεία οἱ ἀλῆτες, τώρα διοικητές! Καί πετάγονται ἀπό τή γωνία ὅλα τά σκύβαλα, πού κολλοῦν σέ κάθε ἐξουσία, ἐκεῖνα πού ἦταν τό ἀριστερό ἄλλοθι ἐπί Ἀνδρέα, ἡ ἀριστερά τῆς προόδου ἐπί Κώστα Μητσοτάκη, ἡ προοεδευτική φωνή ἐπί Σημίτη, πού ἔμειναν ἐκτός νυμφῶνος ἐπί Κώστα Καραμανλῆ (γι’ αὐτό καί τόν μισοῦν ἀπύθμενα) καί ἐπέστρεψαν ὡς ἀναγκαία βαρίδια τοῦ Γιώργου καί σήμερα προσπαθοῦν, σάν πεταλίδες, νά στεριώσουν στόν βράχο τῆς Νέας Δημοκρατίας καί φωνάζουν γιά τήν κυβέρνηση Καραμανλῆ, πού χρεοκόπησε τόν τόπο!… Καί νά ’τος πάλι ὁ προφητικός Σαββαοπούλειος λόγος τοῦ ’89: Ἡ χάρτα αὐτοῦ τοῦ κράτους κρύβει ἀπάτη, πού φτάνει στό γνωστό ἀγριορωμιό/στό Datsun μιᾶς φυλῆς πού ζεῖ φευγάτη, ἀπ’ ὅ,τι ἑλληνικό στόν κόσμο αὐτό! Ἀλλά ποιός τόν ἀκούει; Ξαναγυρνᾶμε στίς ἔνδοξες ἐποχές τῆς πλαστικῆς σημαίας καί τῆς ἀκατάσχετης παπαρολογίας. Στά χρόνια τῶν ἄδειων συνθημάτων, μόνο πού τώρα ἔχουμε καί ἄδειες τσέπες!
Ἄς μᾶς λυπηθεῖ ὁ Θεός ἤ ὅποιος, τέλος πάντων, μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσει, καθώς κινδυνεύουμε νά ξανακυλήσουμε στά χειρότερα, τά ὁποῖα πιστεύαμε ὅτι εἴχαμε ἀφήσει πίσω μας! Κι ἄς εὐχηθοῦμε νά μήν ἐπαληθευθεῖ ὁ προφήτης καί τροβαδοῦρος Διονύσιος ὁ Θεσσαλονικεύς, πού μᾶς εἶπε κατάμουτρα: Μιά φάουσα καταπίνει τόν ἀέρα, τήν θάλασσα, τήν πόλη, τό ἱερό/πλημμύρισε σκουλήκια ἡ μητέρα, τό ρόδο καταγῆς βγάζει καπνό!/Δέν ὑπάρχει Ἐλπίς, στήν Ἑλλάδα ζεῖς!…
