Καμμιά φορά, τυχαίνει νά βρεῖς ἕτοιμα μπροστά σου κάποια πράγματα πού σκέπτεσαι, ἀλλά δέν τά ἔχεις ἀκόμη συσκευάσει, ὥστε νά τά ἐκφράσεις.
Ὁ συντάκτης τοῦ κατωτέρω κειμένου εἶναι μᾶλλον ἄγνωστος ἤ θέλησε νά παραμείνει ἀνώνυμος. Ἔλα, ὅμως, πού αὐτά πού ἀναφέρει εἶναι μέσα σέ ὅλα! Εἶναι σκέψεις χρήσιμες, καί ἀφοῦ τίς διαβάσετε, θά κρίνετε.
«Ρώτησα ἕναν φίλο πού ἔχει περάσει τήν μέση ἡλικία, ποιές εἶναι οἱ ἀλλαγές τίς ὁποῖες διαπιστώνει νά ἔχουν συμβεῖ στόν ἑαυτό του.» Μοῦ ἀπήντησε ὡς ἀκολούθως: «Ἀφοῦ ἀγάπησα τούς γονεῖς μου, τά ἀδέρφια μου, τή σύζυγό μου, τά παιδιά μου καί τούς φίλους μου, ἄρχισα τώρα νά ἀγαπῶ τόν ἑαυτό μου.»
Ἔχω συνειδητοποιήσει ὅτι δέν εἶμαι ὁ «Ἄτλας». Ὁ κόσμος δέν στηρίζεται στούς ὤμους μου.
Ἔχω σταματήσει νά διαπραγματεύομαι μέ πωλητές λαχανικῶν καί φρούτων. Λίγες δεκάρες παραπάνω δέν πρόκειται νά μέ κάνουνε πλούσιο, ἀλλά μπορεῖ νά βοηθήσουν τόν πωλητή νά ἐξοικονομήσει χρήματα γιά τά δίδακτρα τῆς κόρης του.
Ἀφήνω στήν σερβιτόρα μου ἕνα μεγάλο φιλοδώρημα. Τά ἐπί πλέον χρήματα μπορεῖ νά φέρουν ἕνα χαμόγελο στά χείλη της. Ἐκείνη μοχθεῖ πολύ πιό σκληρά ἀπό μένα γιά νά ζήσει. Σταμάτησα νά λέω στούς ἡλικιωμένους ὅτι ἔχουν ἤδη διηγηθεῖ αὐτήν τήν ἱστορία πολλές φορές. Ἡ ἱστορία τούς κάνει νά περπατήσουν στήν λωρίδα μνήμης καί νά ξαναζήσουν τό παρελθόν τους. Ἔχω μάθει νά μήν διορθώνω ἀνθρώπους, ἀκόμη κι ὅταν ξέρω ὅτι κάνουν λάθος. Τό βάρος νά κάνω τούς πάντες τέλειους, δέν βαραίνει ἐμένα. Ἡ εἰρήνη εἶναι πιό πολύτιμη ἀπό τήν τελειότητα.
Δίνω φιλοφρονήσεις ἐλεύθερα καί γενναιόδωρα. Τά κομπλιμέντα εἶναι ἐνισχυτικά τῆς διάθεσης ὄχι μόνο γιά τόν παραλήπτη ἀλλά καί γιά μένα. Καί μιά μικρή συμβουλή γιά τόν παραλήπτη ἑνός κομπλιμέντου, μήν τό ἀπορρίψετε ποτέ, ΠΟΤΕ, πεῖτε ἁπλῶς «Εὐχαριστῶ». Ἔχω μάθει νά μήν ἐνοχλοῦμαι ἀπό ἕνα τσάκισμα ἤ ἕνα στίγμα στό πουκάμισό μου. Ἡ προσωπικότητα μιλᾶ πιό δυνατά ἀπό τήν ἐμφάνιση. Φεύγω μακριά ἀπό ἀνθρώπους πού δέν μέ ἐκτιμοῦν. Μπορεῖ νά μήν ξέρουν τήν ἀξία μου, ἀλλά ἐγώ τήν ξέρω. Μαθαίνω νά μήν ντρέπομαι γιά τά συναισθήματά μου. Εἶναι τά συναισθήματά μου πού μέ κάνουν ἄνθρωπο.
Ἔχω μάθει ὅτι εἶναι καλύτερο νά ρίξεις τό ἐγώ παρά νά διαλύσεις μιά σχέση. Ὁ ἐγωισμός μου θά μέ κρατήσει μακριά, ἐνῷ στίς σχέσεις δέν θά εἶμαι ποτέ μόνος.
Ἔχω μάθει νά ζῶ τήν κάθε μέρα σάν νά εἶναι ἡ τελευταία. Ἄλλωστε, μπορεῖ νά εἶναι ἡ τελευταία.
Κάνω αὐτό πού μέ κάνει χαρούμενο. Εἶμαι ὑπεύθυνος γιά τήν εὐτυχία μου καί τό ὀφείλω στόν ἑαυτό μου. Ἡ εὐτυχία εἶναι ἐπιλογή. Μπορεῖτε νά εἶστε εὐτυχισμένοι ἀνά πᾶσα στιγμή, ἁπλά ἐπιλέξτε νά εἶστε!
Ἀποφάσισα νά μοιραστῶ τίς σκέψεις αὐτές μέ ὅλους τούς φίλους μου. Γιατί πρέπει νά περιμένουμε νά γίνουμε 60 ἤ 70 ἤ 80; Γιατί δέν μποροῦμε νά φερθοῦμε ἔτσι σέ ὁποιοδήποτε στάδιο καί ἡλικία;»…
Προσυπογράφουμε καί προσπαθοῦμε…
