Ὑπάρχει μία ἀμερικανική παροιμία, μέ τήν ὁποία ἀποδίδεται ἡ φιλαρχία τοῦ ἀνθρώπου. «Too many chiefs, but no Indians» λένε οἱ Ἀμερικανοί.
Δηλαδή, «ὑπάρχουν πάρα πολλοί ἀρχηγοί, ἀλλά δέν ὑπάρχουν Ἰνδιᾶνοι»… Πᾶμε, λοιπόν. Στήν Βουλή ἔχουμε σήμερα τούς ἑξῆς ἀρχηγούς: Μητσοτάκης, Φάμελλος (ὁ Κασσελάκης δέν εἶναι βουλευτής), Ἀνδρουλάκης, Κουτσούμπας, Βελόπουλος, Στίγκας, Χαρίτσης, Νατσιός, Κωνσταντοπούλου. Ἔχουμε καί κάποιους ἀνεξάρτητους, οἱ ὁποῖοι εἶναι …ἀρχηγοί τοῦ ἑαυτοῦ τους! Ὑπάρχει, βέβαια, καί ὁ Γιάνης Βαρουφάκης, πού τό κόμμα του δέν μπῆκε στήν Βουλή, ἀλλά περιμένει τίς Εὐρωεκλογές. Κι ἄν ὑπολογίσουμε ὅτι καί ὁ Ἀνδρέας Λοβέρδος προσανατολίζεται, ὅπως καί ὁ Πέτρος Κόκκαλης, νά ἱδρύσουν τά δικά τους κόμματα, δέν θά μείνει …Ἰνδιᾶνος στά πέριξ!
Δέν νομίζουμε ὅτι ὑπάρχει ἄλλη βουλή εὐρωπαϊκῆς χώρας μέ τόσα πολλά κόμματα καί ἀρχηγούς! Στά περισσότερα προηγμένα κράτη δύο εἶναι τά κόμματα πού ἐπισκιάζουν τά πάντα. Κάποια ἄλλα, βαίνουν πρός ἐξαφάνιση ἤ ἔχουν ἁπλῶς ρόλο διακοσμητικό. Στήν Ἰταλία, ἴσως, τά κόμματα εἶναι περισσότερα, ἀλλά ἐμᾶς δέν μᾶς πιάνει κανείς!
Βεβαίως, ὅλα αὐτά τά φαινόμενα, ὅπως φαίνεται καθαρά, εὐνοοῦν τήν Νέα Δημοκρατία, ἡ ὁποία, παρά τό ὅτι ὑφίσταται πλέον ἔντονη πίεση ἀπό τά δεξιά της, εἶναι ἡ πλέον συμπαγής παράταξη καί κατορθώνει, παρά τά «πάνω-κάτω» πού χαρακτηρίζουν τήν κυβέρνηση, νά διατηρεῖ διαφορά μεγάλη ἀπό τόν δεύτερο.
Φυσικά, ὅλα θά ἦταν διαφορετικά ἄν ἡ Κεντροαριστερά εἶχε στοιχηθεῖ ὑπό ἕναν ἀρχηγό ἤ ἄν ἡ πέραν τῆς ΝΔ «δεξιά» εἶχε βρεῖ κάποιο πρόσωπο πού θά κέρδιζε τήν ἐμπιστοσύνη τῶν πολιτῶν, ἀφοῦ μετά τήν περιπέτεια μέ τήν «Χρυσή Αὐγή» τό σκηνικό ἔχει γίνει ἀπό θολό μέχρι σκοτεινό.
Ὁ Σύριζα ἀγωνίζεται –μέ τήν ἐπικοινωνιακή πλημμυρίδα τοῦ προέδρου του– νά ἀποκολληθεῖ ἀπό τό 12-13% ἐνῷ τό ΠΑΣΟΚ, παρά τόν σπαραγμό καί τήν διάσπαση τοῦ Σύριζα, δέν φαίνεται ἱκανό νά προσελκύσει νέους ψηφοφόρους.
Συναντήθηκα χθές μέ ἔμπειρο καί δυναμικό στέλεχος τοῦ ΠΑΣΟΚ καί συζητήσαμε γιά τήν πολιτική κατάσταση. «Λυπᾶμαι εἰλικρινά πού τό λέω, ἀλλά ἄν τό ΠΑΣΟΚ στίς Εὐρωεκλογές δέν πιάσει τοὐλάχιστον ἕνα 18%, ἔχει τελειώσει! Δέν μπορεῖ, μέ τόν Σύριζα διαλυμένο, νά μήν μποροῦμε νά περάσουμε μπροστά καί μέ ἄνεση» μοῦ εἶπε. Εἶχε, ὅμως, ἄποψη καί γιά τήν Νέα Δημοκρατία.
«Βλέπει τό μπάχαλο ὁ Κυριάκος καί λέει στόν κόσμο: “Τί νά κάνουμε; ὅ,τι μποροῦμε νά πετύχουμε, τό προσπαθοῦμε”. Καί μέ διάφορα ἐπιδόματα καί “παρηγοριά”, καταφέρνει νά κοιτάζει τούς ἄλλους ἀφ’ ὑψηλοῦ. Τό μόνο πού βλέπω, εἶναι νά δημιουργηθεῖ πρόβλημα στήν Νέα Δημοκρατία ἀπό τά δεξιά της» μοῦ εἶπε. «Τό βλέπεις ἤ τό εὔχεσαι;» τόν ρώτησα καί ἀπάντησε ἀμέσως. «Πιό πολύ τό εὔχομαι, παρά τό βλέπω!»…
Καθώς κλείνει πλέον τό 2023, τό πρῶτο «μετα-πανδημιακό» ἔτος οἱ εὐρωπαϊκές ἐκλογές εἶναι ὁ κύριος στόχος τῶν κομμάτων.
Ἄν θέλετε τήν ἄποψή μας, τό μέτρο γιά τήν ἐξ ἀποστάσεως ψῆφο δέν πρόκειται –γιά τήν ὥρα τοὐλάχιστον– νά φέρει θεαματικά ἀποτελέσματα. Ἄν ἐπεκταθεῖ καί στίς ἐθνικές ἐκλογές, ἴσως νά ἀποκτήσει –μέ τόν καιρό– σημασία. Βεβαίως, ἐάν ἡ ἀκρίβεια, ἡ ὁποία ταλαιπωρεῖ ἀφάνταστα πλέον τήν μεσαία τάξη, δέν ἔχει ἀντιμετωπισθεῖ, ἴσως ὑπάρξει ψῆφος διαμαρτυρίας. Ἄς περιμένουμε, λοιπόν…
