Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΑΛΑΤΑΝ

«ΟI Aριστεροί δέν εἶναι Ἕλληνες» διακήρυξε ὁ συνταξιοῦχος τεχνοκράτης ἀναλυτής, ὁ ὁποῖος συνήθως ἀναλαμβάνει τίς ἐπικίνδυνες ἀποστολές τοῦ Μαξίμου πού τόν ἀξιοποιεῖ γιά νά σφυγμομετρᾶ τίς ἀντιδράσεις στίς τακτικές του.

Ἔβλεπα ἐκείνους τούς μαθητές στήν Θεσσαλονίκη νά παρελαύνουν ὑπό καταρρακτώδη βροχή καί εἶχα δακρύσει ἀπό συγκίνηση.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΑΛΛΟ «ΟΧΙ»

ΣΚΗΝΗ πρώτη: ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πλησιάζει τόν Πρόεδρο Τράμπ κατά τήν εἴσοδό του στήν Σύνοδο τῆς Γάζας στήν Αἴγυπτο.

Ἡ σκηνή χθές, στόν Πειραιᾶ, ἐμπρός ἀπό ἀνδριάντα τοῦ Ἀρχιστρατήγου τῆς Ἐπαναστάσεως Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, σέ ἕνα στενάκι, τήν ὁδό Δραγάτση, δίπλα στό γιαπί τῆς πρώην Ραλλείου καί πλάι στίς καφετέριες.

O ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΤ’ ΑΝΑΓΚΗΝ!

TO KOMMATIKO φαινόμενο ἐξελίσσεται. Ὅταν ἀποκαταστάθηκε ἡ Δημοκρατία, τά κόμματα ἔχαιραν μεγάλης αἴγλης καί ἐκτιμήσεως. Ἡ Νέα Δημοκρατία καί τό ΠΑΣΟΚ εἶχαν ἕκαστο ἕνα ἑκατομμύριο μέλη. Σέ κάθε χωριό καί σέ κάθε πόλη ἄνοιγαν γραφεῖα τοπικῶν ὀργανώσεων. Οἱ κομματικοί μηχανισμοί ἦταν γιγαντιαῖοι καί κινητοποιοῦσαν κόσμο: γιά ἀφισοκόλληση, γιά μεταφορά σέ συγκεντρώσεις ἐκτός νομῶν, γιά οἰκονομική ἐξόρμηση μέ κουπόνια, γιά πολλά. Στίς ἐκλογές γιά τήν ἀνάδειξη τοπικῶν ἐπιτροπῶν καί νομαρχιακῶν ἐπιτροπῶν μετεῖχε χιλιάδες κόσμος. Σέ μιά ἐποχή οἱ ὀργανωμένοι ὀπαδοί τῆς Νέας Δημοκρατίας μετεῖχαν καί σέ ἐσωκομματικά δημοψηφίσματα γιά τό ποιοί ὑποψήφιοι θά περιληφθοῦν στά ψηφοδέλτια τῆς Νέας Δημοκρατίας. Τό μοντέλο τοῦ μαζικοῦ κόμματος καί τοῦ κόμματος ἀξιωματούχων σήμερα πεθαίνει. Εἶναι στά σπαράγματά του. Ὁ ΟΠΕΚΕΠΕ, στόν ὁποῖο τό κόμμα παρενέβαινε γιά νά γίνουν πλούσιοι ὀλίγοι προὔχοντες εἰς βάρος χιλιάδων ἐντίμων νεοδημοκρατῶν, εἶναι ὁ ἐνταφιασμός αὐτοῦ τοῦ μοντέλου. Σήμερα αὐτό τό μοντέλο λειτουργίας κόμματος ἔχει ἀπομείνει νά τό ἐφαρμόζει μόνο τό ΚΚΕ τό ὁποῖο διαθέτει ὀργανωμένη βάση. Ἡ Νέα Δημοκρατία καί τό ΠΑΣΟΚ περιορίζονται στήν διεξαγωγή ἐσωκομματικῶν ἐκλογῶν γιά τήν ἀνάδειξη ἀρχηγοῦ, καί τέλος. Ἡ δημοκρατία τελειώνει ἐκεῖ. Ἀλλά ἡ πυραμίδα πρός τά κάτω ἔχει ἀλλοιωθεῖ καί, ὅπως θά ἀναλύσουμε μέ ἀποκαλύψεις, ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπό τό μοντέλο τοῦ καθολικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ. Σέ […]

«Μιά τόσο μακρινή ἀπουσία.» Ἦταν μιά ταινία τοῦ ἐξαίρετου Σταύρου Τσιώλη.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΛΙΚΕΡ ΤΩΝ ΔΟΝ-ΖΟΥΑΝ

Η Εκλογή τοῦ Προέδρου Τράμπ εἶχε δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες.

Μοῦ εἶναι ἀδύνατον νά δεχθῶ ὅτι ἕνα κορίτσι δεκαέξι ἐτῶν πέθανε ἔπειτα ἀπό κατανάλωση –νοθευμένου κατά πᾶσαν πιθανότητα– ἀλκοόλ ἔξω ἀπό ἕνα μπάρ στό «Γκάζι».