ΘΑ ΕΙΜΑΙ εἰλικρινής: Δέν μέ ἀφήνει ἀσυγκίνητο ὁ προβληματισμός πού διατυπώνουν ἀληθινοί πατριῶτες γιά τό ἐπικείμενο κῦμα σκανδαλολογίας πού ἤδη διανύει τά πρῶτα του «μίλια»:

Πρέπει νά ἔχουν κέρατα οἱ ἀγελάδες ἤ δέν πρέπει; Ἰδού τό μέγα ἐρώτημα, γιά τό ὁποῖο καλοῦνται νά μετάσχουν σέ δημοψήφισμα οἱ Ἑλβετοί τήν ἐρχομένη Κυριακή!

«ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ τόν Τσίπρα ἀπολύτως, γιατί ἐμπιστεύομαι τήν ποιμαντική μου. Ὁ Τσίπρας μέσα ἀπό τή σχέση μαζί μου γίνεται ἕνας σύγχρονος Σαούλ»!

Σάββατον, 22 Νοεμβρίου 1958

ΟΤΑΝ ΚΑΜΜΙΑ φορά ἐκφράζω ἰσχυρές ἐπιφυλάξεις γιά τήν πρόθεση τῆς ἡγεσίας τῆς ΝΔ νά συνεργαστεῖ μέ «προσωπικότητες» ἀπό τό ΠΑΣΟΚ ἤ μετεκλογικά ἀκόμη καί μέ τό ἴδιο τό ΠΑΣΟΚ, δέν τό κάνω ἀπό δογματισμό ἤ ἀπό ἔλλειψη ἀγωνίας γιά τό μέλλον τῆς χώρας.

Ἡ εἴδηση ἔσκασε σάν βόμβα. «Too good to be true» σκέφτηκα. Ξαναδιάβασα τό κείμενο προσεκτικά. «Δημιουργεῖται στήν Ἑλλάδα σχολή πρακτόρων ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση».

Παρασκευή, 21 Νοεμβρίου 1958

TΟ ΖΗΤΗΜΑ τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας – Πολιτείας ἀρχίζει καί λαμβάνει ἐπικίνδυνη τροπή. Προσεγγίζεται ἀπό ὅλες τίς πλευρές μέ ὅρους ἰδεολογικούς, μέ ὅρους θεολογικούς, μέ ὅρους συνωμοσιολογικούς, τά πάντα, ἐκτός ἀπό τήν πραγματική του διάσταση: τήν ἐθνική.

Ἡ Ἀθηνᾶ (Νανά) Χαρβαλιᾶ-Καραγιάννη, πού ἔφυγε χθές γιά τό μεγάλο ταξίδι πλήρης ἡμερῶν, παίρνει μαζί της ἕνα μεγάλο κομμάτι τῆς ἱστορίας τοῦ καλοῦ Πειραιῶς.

Πέμπτη, 20 Νοεμβρίου 1958

Ἡ ἐπικαιρότητα ἑνός μικροῦ δοκιμίου πού ἀναφέρεται σέ μία πραγματεία τοῦ Τζόναθαν Σουίφτ, πού γράφτηκε πρίν ἀπό 285 χρόνια!

Ὅπως εἴχαμε προβλέψει, ἔγινε πάλι τῆς τρελῆς στήν Ἀθήνα «πρός τιμήν» τῆς ἐπετείου τοῦ Πολυτεχνείου.