Παρασκευή, 23 Ἰανουαρίου 1959

ΟΙ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ βουλευτῶν ἀπό τό ἕνα κόμμα στό ἄλλο, λίγο πρίν ἀπό τήν ψηφοφορία γιά τήν κύρωση τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, προκαλοῦν ἰλαρότητα στό ἐκλογικό σῶμα. Γέλωτες. Καγχασμούς.

Καί ξαφνικά μάθαμε ὅλοι τό τέννις! Ξαφνικά, ἐκεῖ πού τό θεωρούσαμε (κακῶς, κάκιστα) «τό σπόρ τῶν πλουσίων», νά δεῖτε πού σέ λίγο κάθε πιτσιρικάς θά ἔχει καί μιά ρακέτα καί θά τρέχει στά «τέννις κόρτς»!

Πέμπτη, 22 Ἰανουαρίου 1959

«ΕΤΡΙΒΑ» τά μάτια μου χθές, κατά τήν καθιερωμένη πρωινή μελέτη τοῦ κυριακάτικου Τύπου:

Τήν ὥρα πού οἱ εὐρωσκεπτικιστές ἀνεβαίνουν στή Γερμανία, ποιός ἐγγυᾶται ὅτι ἡ χώρα τοῦ Γκαῖτε θά παραμείνει στήν Εὐρωζώνη;

Θά ἤθελα πολύ νά ξέρω ποιός ἦταν ὁ ἀλητήριος (ἐμμένω στόν χαρακτηρισμό) πού ἔδωσε ἐντολή στούς ἀστυνομικούς νά ρίξουν χημικά στό «ψαχνό» τῆς χθεσινῆς μεγαλειώδους συγκεντρώσεως, στόν χῶρο τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου.

– Ποῦ ἀποδίδετε, ἐρώτησα τόν Ἁρμόδιον, τήν σταθερότητα τῶν τιμῶν τῆς ἀγορᾶς εἰς τά ἀξιολάτρευτα ὕψη, ὅπου τάς μετεώρισεν ὁ Πόλεμος;

Τετάρτη, 21 Ἰανουαρίου 1959

O ΑΝΤΩΝΗΣ, ὁ Ἠλίας καί ἡ Γιώτα Λιβάνη μέ τιμοῦν μέ τήν φιλία τους ἀπό τό 2000. Τήν χρονιά πού ἐξέδωσα στόν ἐκδοτικό οἶκο τους τό πρῶτο ἀπό τά τρία βιβλία μου, πού φέρει τόν τίτλο Θράκη.

Παλιότερα, ὅταν παίζαμε ποδόσφαιρο στά γήπεδα τοῦ Πειραιᾶ, τότε πού κάθε Κυριακή παιγνίδια τοῦ «τοπικοῦ» εἶχαν τρεῖς καί τέσσερις χιλιάδες κόσμο, εἴχαμε ἕναν ἰδιόρρυθμο προπονητή.

Ἀπό τό ἀρχεῖο τῆς «Ἑστίας», 18 Ἰανουαρίου 1919