Ὁ Κυριάκος καί τό εἰσόδημα

ΜIA παραλλαγή τῆς ἐκλογικῆς ἀναμετρήσεως τοῦ 2009 φαίνεται ὅτι θά παρακολουθήσουμε ὅταν ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἀποφασίσει νά προκηρύξει ἐκλογές. Εἴτε στήν συνταγματική τους προθεσμία εἴτε προώρως.

Προσεκτική μελέτη τῶν ὁμιλιῶν τῶν δύο πρωταγωνιστῶν τῆς ἐπερχόμενης μάχης κυρίων Τσίπρα καί Μητσοτάκη δείχνουν ὅτι ὁ μέν πρωθυπουργός ἐπιλέγει τό μοντέλο «παροχές καί ἐπιδοτήσεις πρίν τήν δημιουργία νέου πλούτου» ἐνῶ ὁ Πρόεδρος τῆς ΝΔ, γνήσιο τέκνο τῆς φιλοσοφίας τοῦ πατρός του, ὑπόσχεται «πρῶτα ἀνάπτυξη-πλοῦτο καί μετά ἀναδιανομή». Τόν δύσκολο δρόμο. Καί στό μεσοδιάστημα εἰσηγεῖται στούς Ἕλληνες τήν ἔννοια τῆς αὐξήσεως τοῦ διαθεσίμου εἰσοδήματος μέσω μειώσεως φόρων, ὄχι ἀπαραιτήτως τήν αὔξηση τῶν μισθῶν καί δή τοῦ κατώτατου.

Ἐπιλέγω δύο ἀποσπάσματα ἀπό πρόσφατες ὁμιλίες τοῦ κυρίου Μητσοτάκη γιά νά καταστεῖ σαφές τί ἐννοῶ. Ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως μίλησε σέ νέους τῆς Θεσσαλονίκης τήν Παρασκευή καί εἶπε μεταξύ ἄλλων: «Τετρακόσιες χιλιάδες ἄνθρωποι, οἱ πιό πολλοί νέοι, ἔφυγαν ἀπό τήν Ἑλλάδα τά χρόνια τῆς κρίσης. Οἱ πιό πολλοί δέν τό ἔκαναν ἀπό ἐπιλογή, τό ἔκαναν ἀπό ἀνάγκη. Εἴτε διότι δέν μποροῦσαν νά βροῦν μιά δουλειά στήν Ἑλλάδα εἴτε διότι οἱ ἀπολαβές πού ἔβρισκαν στό ἐξωτερικό ἦταν πολύ καλύτερες ἀπό τούς μισθούς πού μποροῦσαν νά βροῦν στή χώρα μας. Αὐτό εἶναι κάτι τό ὁποῖο δέν μπορεῖ νά συνεχιστεῖ. Καί δέν μπορεῖ νά συνεχιστεῖ, διότι δέν μπορεῖ ἡ Ἑλλάδα νά χάνει τό καλύτερο ταλέντο της. Ἀλλά γιά νά ἀλλάξει αὐτό χρειάζεται προφανῶς μία πολιτική ἡ ὁποία θά αὐξήσει τά εἰσοδήματα. Κι ὅταν μιλᾶμε γιά εἰσοδήματα, μιλᾶμε γιά τό διαθέσιμο εἰσόδημα. Δέν μιλᾶμε μόνο γιά τόν μισθό τόν ὁποῖο θά παίρνεις, μιλᾶμε γιά τό τί σοῦ μένει τελικά, μετά τίς εἰσφορές καί μετά τούς φόρους πού θά κληθεῖς νά πληρώσεις.

Διότι ἐδῶ πέρα συμβαίνει τό ἑξῆς παράδοξο: οἱ μισθοί μπορεῖ νά εἶναι σχετικά χαμηλοί, ἀλλά τό κόστος ἐργασίας γιά ἕναν ἐργοδότη, ἐάν προσμετρήσεις καί τίς ἀσφαλιστικές εἰσφορές, εἶναι πολύ μεγαλύτερο. Κατά συνέπεια, δέν εἴμαστε ἀνταγωνιστικοί, κι ἄν κάποιος νέος ἄνθρωπος βάλει κάτω τί τοῦ μένει στήν τσέπη σέ σχέση μέ τό νά πάει, ἄς ποῦμε, στήν Κύπρο ἤ στή Γαλλία ἤ στήν Ἀγγλία, διαπιστώνει ὅτι γιά τήν ἴδια προσπάθεια θά κερδίζει πολλά περισσότερα χρήματα. Ἄρα μιά ἄλλη πολιτική, ὡς πρός τούς φόρους κι ὡς πρός τίς εἰσφορές, χωρίς ἀμέσως νά αὐξηθεῖ τό ἐπίπεδο τῶν μισθῶν, σέ ἐπίπεδο διαθέσιμου εἰσοδήματος, θά ἀλλάξει ἀρκετά τά πράγματα, κυρίως γιά τή νέα γενιά. Ἀλλά χρειαζόμαστε περισσότερες καί καλύτερες δουλειές. Καί δουλειές θά ἔρθουν μόνο μέσα ἀπό ἕνα τσουνάμι ἐπενδύσεων. Τό ὁποῖο κι αὐτό γιά νά ἔρθει χρειάζεται μία τελείως ἄλλη πολιτική ἡ ὁποία θά καταστήσει τή χώρα μας ἑλκυστικό ἐπενδυτικό προορισμό. Εἴτε μιλᾶμε γιά ξένα κεφάλαια εἴτε μιλᾶμε γιά ντόπια κεφάλαια». Πιό ξεκάθαρος δέν θά μποροῦσε νά γίνει νομίζω:

«Ἄρα μία ἄλλη πολιτική ὡς πρός τούς φόρους (…) χωρίς ἀμέσως νά αὐξηθεῖ τό ἐπίπεδο τῶν μισθῶν (…) θά ἀλλάξει τά πράγματα».

Ἀνάλογη τοποθέτηση ἔκανε μιλώντας καί σέ δημοσίους ὑπαλλήλους τήν περασμένη Τετάρτη ὁ Κυριάκος, ὅταν ρωτήθηκε ἄν θά παγώσει ἤ μειώσει τούς μισθούς στό Δημόσιο. Εἶπε: «Γιά ἀρκετό καιρό ὑπῆρχε πάγωμα τῶν μισθολογίων. Εἶπα “ὄχι”, δέν θά μειώσω. Ἀλλά ἡ δυνατότητά μας νά βελτιώσουμε –πρέπει νά εἴμαστε εἰλικρινεῖς ἐδῶ πέρα– ἀποδοχές συνδέεται ἄμεσα καί μέ τή συνολική ἀπόδοση τῆς οἰκονομίας. Μέ μιά οἰκονομία ἡ ὁποία τρέχει μέ τό χαμηλότερο ρυθμό ἀνάπτυξης τῆς Εὐρωζώνης, δέν πρόκειται ποτέ νά βγοῦμε ἀπό τό ἀδιέξοδο στό ὁποῖο ἔχουμε περιέλθει. Μέ ἕνα τολμηρό σχέδιο μεταρρυθμίσεων ὅπως αὐτό τό ὁποῖο ἔχουμε σχεδιάσει, θά δημιουργήσουμε γρήγορα πολύ περισσότερο πλοῦτο γιά ὅλη τήν οἰκονομία καί ἀπό αὐτό, φυσικά, ὠφελημένοι θά εἶναι ὅλοι. Θά εἶναι ὠφελημένοι καί οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι. Ὅπως ὠφελημένοι θά εἶναι καί οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι μέσα ἀπό τίς μειώσεις φόρων. Ἄρα ἐγώ δέ στέκομαι μόνο στό μισθό αὐτόν καθεαυτόν. Στέκομαι στό διαθέσιμο εἰσόδημα. Αὐτό εἶναι τελικά τό σημαντικό. Τί μένει στήν οἰκογένεια, τί μένει στό νοικοκυριό γιά νά μπορέσει νά ὑποστηρίξει τίς ἀνάγκες του». Καί ἐκεῖ ἐπέμεινε στήν αὔξηση τοῦ διαθέσιμου εἰσοδήματος. Ὄχι στήν αὔξηση τῶν μισθῶν.

Οἱ διαχωριστικές γραμμές, λοιπόν, πού τόσο σφόδρα ἐπιθυμεῖ νά ὑπάρξουν ὁ κύριος Τσίπρας εἶναι δεδομένες. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ ὑπόσχεται «θα μοιράσω» πρίν «πλουτίσω». Ὁ Μητσοτάκης λέει πρῶτα «θά πλουτίσω» καί μετά «θά μοιράσω». Ἡ μάχη τοῦ ὀρθολογισμοῦ δέν θά εἶναι εὔκολη. Ὁ ἀντίπαλος θά τοῦ πεῖ ἐνδεχομένως ὅτι αὐτά θυμίζουν τήν πολιτική 0+0=αὐξήσεις 14%, πού εἶχε εἰσηγηθεῖ στόν Κωνσταντῖνο Μητσοτάκη ἡ Μιράντα Ξαφᾶ στό μακρινό 1991. Ὡστόσο, ἄν θέλει νά πείσει πρέπει νά κηρύξει τήν ἐπανάσταση τῆς ἀλήθειας καί νά δώσει μάχη ἀδιαφορώντας γιά τά στερεότυπα. Βουλευτής τοῦ κόμματος ἔλεγε προσφάτως στό καφενεῖο τῆς Βουλῆς, μελαγχολικός, ὅτι «ὁ Τσίπρας λέει ψέματα μέ τρόπο πού ἀκουμπᾶ τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, ἐνῶ ἐμεῖς λέμε ἀλήθειες μέ τόν τρόπο πού δέν τίς ἀκουμπᾶμε». Καιρός νά διορθωθεῖ καί αὐτό.