ΣΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ ἀγαπῶ τόν συναγωνισμό.
Τήν δημιουργική ἅμιλλα. Δέν ζηλεύω τόν καλύτερο, μοῦ δίνει κίνητρο γιά νά βελτιώνομαι. Στά 22 μου, μαζί μέ τόν ἐπιστήθιο φίλο Εὐριπίδη Στυλιανίδη, ἀποστείλαμε –ἦταν Ἀπρίλιος τοῦ 1989– στόν τότε Πρόεδρο τῆς Νέας Δημοκρατίας καί μετέπειτα Πρωθυπουργό Κωσταντῖνο Μητσοτάκη τήν πρότασή μας γιά τά μή κρατικά πανεπιστήμια. Τήν δημοσιεύσαμε μάλιστα στόν θρυλικό
«Οἰκονομικό Ταχυδρόμο» τοῦ Γιάννη Μαρίνου σέ ἀπάντηση ἑνός ἄρθρου τοῦ τότε γενικοῦ γραμματέα τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας Διονύση Κλάδη. Ἔχουμε στό ἀρχεῖο μας καί τήν ἐπιστολή τῆς ἀπάντησης τοῦ ἐπίτιμου. Ἦταν μιά πρόταση γιά τόν συναγωνισμό μεταξύ δημοσίων καί ἰδιωτικῶν, μή κρατικῶν πανεπιστημίων, ὑπό τήν αὐστηρή ἐποπτεία τοῦ Κράτους, σύμφωνα μέ τά ὁριζόμενα στό ἄρθρο 16 τοῦ Συντάγματος.
Ἦταν μία πρόταση πού ἀκόμα καί σήμερα πού τήν διαβάζω αἰσθάνομαι ὑπερήφανος, γιατί ἀπό τότε εἴχαμε τόν νοῦ μας στήν ποιότητα τῶν σπουδῶν τῆς ἑλληνικῆς ἀνώτατης ἐκπαίδευσης, δημόσιας καί μή κρατικῆς, στόν 21ο αἰῶνα. Αὐτός ἦταν ὁ ὁρίζοντάς μας. Δημοσιεύεται ὁλόκληρη στό βιβλίο μας πού κυκλοφόρησε στίς ἐκδόσεις «Σιδέρη» τό 2007 μέ τόν τίτλο «Κόντρα στήν δικτατορία τῶν μετριοτήτων». Πρός τήν ἴδια κατεύθυνση ἐκινεῖτο ἕνας ἄλλος συμφοιτητής μας (ἤμασταν μαζί στό τμῆμα Ἰδεολογίας τῆς ΔΑΠ ὑπό τήν καθοδήγηση τοῦ Βασίλη Ἰορδανίδη) καί διακεκριμένος φιλελεύθερος, ὁ Τάσος Ἀβραντίνης.
Μέ ἱκανοποίηση διαπιστώνουμε σήμερα ὅτι ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ἐπιχειρεῖ νά ὑλοποιήσει τήν συνταγματική μεταρρύθμιση τοῦ 2007 πού ἐμπόδισαν γνωστά κέντρα τοῦ ΠΑΣΟΚ, τῆς Ἀριστερᾶς καί καθηγητικῶν αὐθεντιῶν τῶν δημοσίων ΑΕΙ. Τήν ὑλοποιεῖ καί στό σκέλος τῆς ἵδρυσης μή κρατικῶν πανεπιστημίων ἀλλά καί στό σκέλος τῆς ἐπιστολικῆς ψήφου τῶν ἀποδήμων, μέ στρεβλό τρόπο ὅμως στό δεύτερο. Τό ἐνδιαφέρον μάλιστα εἶναι ὅτι αὐτοί πού ἐμπόδισαν τήν ἀναθεώρηση τοῦ ἄρθρου 16 τό 2007 καί κρύβονταν πίσω ἀπό τόν Ἀλέκο Ἀλαβᾶνο καί τίς δυνάμεις τῆς Ἀριστερᾶς, σήμερα εἶναι αὐτοί πού ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ «μεταρρύθμιση μπορεῖ νά γίνει καί χωρίς ἀναθεώρηση μέ συνδυαστική ἑρμηνεία ἄρθρων τοῦ Συντάγματος.» Εἶναι …σύμπτωση ὅτι ἔχουν ἀφυπηρετήσει ἀπό τό πανεπιστήμιο πλέον καί εἶναι συνταξιοῦχοι. Κάποιοι εἶναι καί πρυτάνεις σέ ἰδιωτικά πανεπιστήμια στήν Κύπρο! Μέ τό ἀζημίωτο! «Συνέπεια».
Μέ λύπη ὅμως διαπιστώνω ὅτι στόν δημόσιο διάλογο ἀναπαράγεται σήμερα ἡ ἴδια ἀκριβῶς ἐπιχειρηματολογία πού ὁδήγησε στήν ἀποτυχία τοῦ ἐγχειρήματος τῆς νομοθέτησης τῶν μή κρατικῶν πανεπιστημίων καί στό παρελθόν, ἐνισχυμένη μάλιστα ἀπό νέα λάθη. Ἡ ἀτμόσφαιρα εἶναι ἴδια, καθώς τό ΚΚΕ τό ὁποῖο χάιδεψε ἡ Κυβέρνηση προεκλογικά γιά νά συντρίψει τόν ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα ἀναδεικνύεται στήν πρωτοπορία τῆς ἀνατροπῆς τῆς πολιτικῆς της μέσα στά πανεπιστήμια, καθώς ἡ «Πανσπουδαστική» εἶναι πλέον πρώτη δύναμη. Ἡ παλαιά κραταιά ΔΑΠ, τῆς ὁποίας ἡγηθήκαμε σέ νικηφόρες μάχες, εἶναι, δυστυχῶς, δεύτερη δύναμη.
Εἶναι ἴδια ἡ ἀτμόσφαιρα, γιατί ἐπίσης ἀκολουθεῖται ἡ αὐτή μεθοδολογία ὑποκίνησης ἀντιδράσεων –«καταλήψεις πανεπιστημίων»– ἡ αὐτή ἐπιχειρηματολογία μέ τό 1987 καί τό 2007 –«πτυχία δύο ταχυτήτων, θά μποροῦν νά σπουδάζουν οἱ πλούσιοι μόνο στά μή κρατικά»– ὁ πολιτικός λόγος τῶν κομμουνιστῶν εἶναι γενικῶς ἀφόρητα προβλέψιμος.
Ὑπάρχουν ὅμως καί διαφοροποιήσεις, πού δυστυχῶς ὑπονομεύουν τήν ἐπιτυχία καί αὐτοῦ τοῦ ἐγχειρήματος. Ξεκινάω ἀπό τά εἰδικά γιά νά φτάσω στά γενικά. Δυστυχῶς, μετά τήν ὑποβάθμιση τῶν κομματικῶν ὀργανώσεων τῆς νεολαίας ΟΝΝΕΔ καί ΔΑΠ ἐπί ἡγεσίας τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη στά πανεπιστήμια, σήμερα δέν ὑπάρχει δύναμη ἱκανή γιά νά ἀντιπαραταχθεῖ στόν λαϊκισμό τῆς Ἀριστερᾶς στά ἀμφιθέατρα.
Τό 2007 ἡ μάχη χάθηκε στό κοινοβούλιο, ὄχι στά πανεπιστήμια. Τώρα χάνεται στά πανεπιστήμια. Ὅπου ἡ ΔΑΠ εἶναι ἐξαιρετικά ἀσθενής ἀπέναντι στήν Ἀριστερά τοῦ ΚΚΕ πού ἀναστηλώθηκε καί μέ εὐθύνη τοῦ Μαξίμου. Εἶχα προειδοποιήσει τόν κύριο Μητσοτάκη ὅταν τό 2018 ὑποβάθμισε τήν νεολαία, πού εἶχε τήν δική της αὐτονομία, σέ ὑπάλληλο τοῦ κόμματος καί μετέπειτα τοῦ Μαξίμου, ὅτι θά ἔρθει ἡ στιγμή πού θά μετανοιώσει γιά αὐτή του τήν ἐπιλογή. Τοῦ εἶχα ὑποβάλει μάλιστα καί εὐθεῖα ἐρώτηση στήν συνέντευξη Τύπου στήν διεθνῆ ἔκθεση Θεσσαλονίκης τοῦ 2018 γιά τήν σχεδιαζόμενη κατάργηση τῆς ΔΑΠ. Ἀλλά ἐκεῖνος νομίζοντας ὅτι ἡ νεολαία εἶναι φυτώριο ἀμφισβήτησης τῆς ἡγεσίας του καί μέ τό σκεπτικό, ὅτι δέν μποροῦσε νά τήν ἐλέγξει, τήν ἀκύρωσε καί τήν ἐξαφάνισε. Τά ἀποτελέσματα εἶναι ὁρατά τώρα. Δέν μπορεῖ νά ἀνακόψει τήν ὁρμή τῶν κομμουνιστῶν καί τῶν ἀναρχικῶν πού κάνουν ὅ,τι θέλουν μέσα στό πανεπιστήμιο ἀφαιρῶντας τόν λόγο ἀπό φιλελεύθερους φοιτητές καί ἀπειλῶντας τους.
Ἔχουμε γυρίσει δυστυχῶς στά πρῶτα χρόνια τῆς μεταπολίτευσης. Ὅταν ἀνέβαινε στό βῆμα τῆς Νομικῆς γιά νά μιλήσει ὁ Κώστας Καραμανλῆς καί ἀπό κάτω ἀκουγόταν ἕνα βουητό πού δέν τοῦ ἐπέτρεπε νά ἀναπτύξει τήν σκέψη του. Σέ μεγάλο βαθμό λογικό ὅμως, καθώς τόν ἀριστερό φασισμό στίς μέρες μας ἔχει διαδεχθεῖ στόν δημόσιο λόγο καί ὁ νεοφιλελεύθερος φασισμός. Ὅταν ἐξαφανίζεται ἡ διαφορετική ἄποψη ἀπό τήν δημόσια σφαῖρα ἐπειδή εἶναι ἀριστερή, τότε καί ἡ Ἀριστερά ἀπαντᾶ ἀναλόγως μέσα στούς χώρους πού θεωρεῖ ἰδιοκτησία της καί κάστρα της.
Μία λύση γιά τόν κύριο Μητσοτάκη, ἐλλείψει ΔΑΠ, θά ἦταν νά ἐπιστρατεύσει τά παλαιά στελέχη τῆς ΚΝΕ πού προσεχώρησαν στήν Νέα Δημοκρατία ὅπως ὁ Τάκης Θεοδωρικάκος, ὁ Δημήτρης Τσιόδρας, ὁ Γιάννης Βλαστάρης κι ἄλλοι, γιά νά δώσουν τήν ἰδεολογική μάχη γιά τά μή κρατικά πανεπιστήμια ἀντί νά τούς χαραμίζει γιά τόν γάμο τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν.
Τό δεύτερο κλασσικό συντηρητικό λάθος πού κάνει ἡ Κυβέρνηση εἶναι ὅτι ἄρχισε νά τά βάζει μέ τούς πρυτάνεις πού δέν μποροῦν νά καταστείλουν τίς καταλήψεις. Ἀπειλῶντας τους μάλιστα καί μέ …διακοπή χρηματοδότησης. Ὅταν εἶναι γνωστό στούς πάντες ὅτι ἡ βασική ὑπεύθυνη γιά τήν ἀποτυχία ἀστυνόμευσης τῶν πανεπιστημιακῶν σχολῶν μετά ἀπό πέντε χρόνια στήν ἐξουσία εἶναι ἡ ἴδια. Ὄχι οἱ πρυτάνεις.
Πᾶμε τώρα στά γενικώτερα θέματα. Ἡ μεταρρύθμιση κινδυνεύει καί ἀπό τήν γενικώτερη κοινωνική ἀτμόσφαιρα. Ἡ Κυβέρνηση ἐπί πέντε χρόνια κάνει ὅ,τι περνάει ἀπό τό χέρι της γιά νά συμπιέζει τήν κοινωνία καί ὄχι νά τίς δίνει ἀνάσες ἀποσυμπίεσης, ὥστε νά ὑπάρχει ἐκτόνωση καί κοινωνική εἰρήνη. Τό «ἀπαγορεύεται» κάνει θραύση. Ἀπό τό διαδίκτυο ἕως τό πεζοδρόμιο. Αὐτό ἄρχισε νά ἀλλάζει ἀπό τά τέλη τῆς πρώτης θητείας της, ὅταν νέα παιδιά ξεχύθηκαν στούς δρόμους μέ ἀφορμή τό ἔγκλημα τῶν Τεμπῶν, ἀλλά δέν πρόλαβε νά ὁλοκληρωθεῖ. Τώρα εἴμαστε στό στάδιο τῆς ὁλοκλήρωσης.
Κάθε γενιά ἐξεγείρεται κάθε 10-15 χρόνια στήν πατρίδα μας. Τό 1973 μέ τό Πολυτεχνεῖο, τό 1978 γιά τόν νόμο Βαρβιτσιώτη, τό 1991 γιά τό προεδρικό διάταγμα Κοντογιαννόπουλου, τό 1996 μέ τό «κάτσε καλά Γεράσιμε», τό 2008 μέ τήν δολοφονία Γρηγορόπουλου. Ἔχουν περάσει 16 χρόνια ἀπό τό τελευταῖο ξέσπασμα τῆς νεολαίας. Καί ἡ νεολαία θέλει τώρα νά ξεσπάσει. Ὄχι ἀκριβῶς γιά τά μή κρατικά πανεπιστήμια, ἀλλά γιά τό γεγονός ὅτι πέρασε μία κρίση στήν δεκαετία τῶν μνημονίων στήν ὁποία κατάλαβε ὅτι εἶναι ἡ πρώτη γενιά πού δέν κατάφερε «νά μπεῖ στό κόλπο». Ὅλες οἱ προηγούμενες κάτι κερδίσαμε ἀπό τήν οἰκονομική ἄνοδο τῆς Ἑλλάδος. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη πού πάει πίσω. Ἡ πρώτη πού ἀναγκάζεται καί κάνει δύο καί τρεῖς δουλειές γιά νά τά βγάζει πέρα.
Εἶναι μία γενιά πού ἀντιπαθεῖ τήν Ἑλλάδα. Αὐτή τήν Ἑλλάδα.
Αὐτή ἡ γενιά λοιπόν ζητᾶ ἀφορμή γιά νά ξεσπάσει. Καί ἡ Κυβέρνηση μέ τήν λάθος τακτική της ἀλλά καί μέ τήν ἐλλειμματική ἐπιχειρηματολογία της στήν σωστή μεταρρύθμιση τῶν μή κρατικῶν πανεπιστημίων, τῆς δίνει αὐτό τό δικαίωμα. Νά προσπαθήσει νά ἀνατρέψει συμβολικά μία μεταρρύθμιση γιά νά καταγράψει στό παλμαρέ της μιά νίκη γιά νά χαμογελᾶ. Τό ταξικό μῖσος πού καλλιεργεῖται στά social media ξεπερνᾶ κάθε ὅριο. Εἶναι ἀπερίγραπτο. Ἔχει υἱοθετηθεῖ τό σχῆμα «πλούσιοι-μή κρατικά πανεπιστήμια» – «φτωχοί-δημόσια πανεπιστήμια».
Τό κλῖμα αὐτό τροφοδοτεῖται καί ἀπό τήν ἐκρηκτική ἀτμόσφαιρα πού ἐπικρατεῖ μέσα στά ἑλληνικά σχολεῖα, ὁ ἔλεγχος τῶν ὁποίων ἔχει χαθεῖ πρό πολλοῦ: μαθητές ἐπιτίθενται σέ μαθητές, μαθητές μαχαιρώνουν μαθητές, μαθητές ἀγοράζουν ζελεδάκια καννάβεων ἤ στίκ νικοτίνης, μαθητές πρωταγωνιστοῦν σέ ταινίες πορνό, ὅλος αὐτός ὁ κόσμος ἀναζητεῖ μία αἰτία γιά νά ξεσπάσει τήν ὀργή του. Ἡ ὁποία ὀφείλεται στήν ἔλλειψη προτύπων, στήν κατάρρευση τῆς οἰκογένειας, στήν κατάρρευση τοῦ σχολείου. Κυριολεκτική κατάρρευση, καθώς μερικές φορές πέφτουν καί τά ταβάνια πάνω ἀπ’ τά κεφάλια τους.
Ἡ Κυβέρνηση ἔχει ἐξαντλήσει ὅλη της τήν ἐφευρετικότητα ὥστε νά καταστρώσει τόν ἰδανικό πολιτικό σχεδιασμό γιά τόν γάμο τόν ὁμόφυλων ζευγαριῶν, ἀλλά ἀποδεικνύεται μέχρι στιγμῆς παντελῶς ἀνίκανη γιά στρατηγικό σχεδιασμό προκειμένου νά περάσει ἡ μεταρρύθμιση τῶν μή κρατικῶν πανεπιστημίων ἡ ὁποία στήν δική μου ἀντίληψη, μαζί μέ τήν σωστή χρήση (καί ὄχι καλπονοθευτική) τῆς ἐπιστολικῆς ψήφου, μπορεῖ νά ὁδηγήσει στήν ἀνασύνταξη τῆς πολιτικῆς, ἐπιστημονικῆς καί πνευματικῆς ἐπετηρίδας τοῦ τόπου μας καί ἐν τέλει στήν ἀνασύνταξη τοῦ ἔθνους.
Θά πῶ μόνο ἕνα ἁπλό ἐπιχείρημα τό ὁποῖο δέν ἔχω ἀκούσει κανέναν νά τό λέει μέχρι στιγμῆς στά ἀνενημέρωτα παιδιά, τά ὁποῖα εἶναι ἕρμαια τῆς προπαγάνδας τῶν κομμουνιστῶν πού χαϊδεύει τό Μαξίμου. Στόν ἰσχυρισμό, ὅτι μέ τά μή κρατικά πανεπιστήμια θά ὑποβαθμιστοῦν τά πτυχία τῶν δημοσίων, ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι αὐτή τήν στιγμή πού μιλᾶμε ὑποβαθμίζονται καί χωρίς μή κρατικά πανεπιστήμια. Μέ τήν ἀνεξέλεγκτη λειτουργία τῶν κολλεγίων, τά ὁποῖα ἀποδίδουν πτυχία ἐξωτερικοῦ βάσει τοῦ ἑνωσιακοῦ δικαίου μέ ἐπαγγελματικά δικαιώματα. Αὐτός πού διαμαρτύρεται ὅτι μή κρατικό πανεπιστήμιο θά τοῦ φάει τήν δουλειά αὔριο, ἀγνοεῖ ὅτι αὐτήν τήν στιγμή στήν ἐλεύθερη ἀγορά τοῦ τρώει τήν δουλειά τό πτυχίο τοῦ κολλεγίου τό ὁποῖο λειτουργεῖ ἀνεξέλεγκτα κάτω ἀπ’ τήν μύτη τοῦ Κράτους. Ἐνῷ τό μή κρατικό θά λειτουργεῖ ὑπό τήν ἐποπτεία τοῦ Κράτους, θά ἀνταγωνίζεται τό δημόσιο πανεπιστήμιο καί θά ἀνεβάσει τήν ἀξία καί τοῦ πτυχίου τοῦ δημόσιου πανεπιστημίου μέσῳ τοῦ ἀνταγωνισμοῦ.
Αὐτά δέν συμφέρει τούς ἀριστερούς νά τά λένε βεβαίως, γιατί μιά ζωή λένε τά ἴδια. Ὅταν ἐφαρμόστηκε γιά πρώτη φορά στήν Νομική Θράκης τό πρόγραμμα Erasmus οἱ κομμουνιστές μᾶς ἔλεγαν ὅτι θά δημιουργοῦσε πτυχία γιά τίς ἐλίτ. Καί ὁ πρῶτος πού ἔσπευσε νά ἐκμεταλλευτεῖ ὑποτροφία Erasmus μετά τήν ἀποφοίτησή του ἦταν ὁ ὑπεύθυνος τῆς ΚΝΕ, εἰς ὑγείαν τῶν κορόιδων. Αὐτό εἶναι ἕνα πολύ μικρό παράδειγμα ἐπιχειρήματος. Ὑπάρχουν δεκάδες ἄλλα. Οἱ δυνάμεις τῆς καθήλωσης εἶναι πάντα ἐδῶ καί προσπαθοῦν νά κρατοῦν τήν χώρα στά μέτρα τους, γιά νά μποροῦν νά ἐπικυριαρχοῦν στόν δημόσιο διάλογο ἀνεξαρτήτως τῆς πολιτικῆς τους ἐπιρροῆς.
Ἡ κεντροδεξιά παράταξη ἀντί νά δίνει μάχες γιά ἀνεμόμυλους καί γάμους πού ὑπονομεύουν τό πολιτικό της DNA, καλό θά ἦταν νά προετοιμαστεῖ γιά τήν ἐπερχόμενη μάχη γιά τά μή κρατικά πανεπιστήμια. Δέν εἶναι μία μάχη γιά τούς ἀριθμούς γιά νά ἀρκοῦν 158 βουλευτές καί ἡ ἁπλή πλειοψηφία, ὥστε νά περάσει τό νομοσχέδιο πού ἑτοιμάζει ὁ Κυριάκος Πιερρακάκης. Εἶναι μία μάχη γιά τήν πειθώ. Τά «μάτς μούτς» καί οἱ μπύρες μέ τόν κύριο Κουτσούμπα πού ὀνειρευόταν ὁ κύριος Μητσοτάκης προεκλογικά, νά μένουν. Οἱ δυνάμεις τῆς σύγχυσης, τῆς ὑστέρησης καί τῆς καθυστέρησης πρέπει νά ἡττηθοῦν στήν κοινωνία. Ὄχι στό κοινοβούλιο, κύριε Πρωθυπουργέ. Δέν ἀρκεῖ αὐτό.
