ΤΕΡΑΣΤΙΑ στρατηγική σημασία ἔχει ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Κυριάκου στήν Ἰνδία, ἡ ὁποία ἐπραγματοποιήθη σέ ἀνταπόδοση ἐκείνης τοῦ Ἰνδοῦ Πρωθυπουργοῦ Ναρέντρα Μόντι στήν Ἀθήνα, πρίν ἀπό λίγους μῆνες.
Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι στίς δηλώσεις πού ἔγιναν στό Νέο Δελχί, δέν εἴδαμε αὐτήν τήν στρατηγική διάσταση νά ἀναδεικνύεται. Ἡ ὅλη προσέγγισις τῆς ἑλληνικῆς πλευρᾶς μᾶς φαίνεται μονοδιάστατη, καθώς ἐπικεντρώνεται στίς προοπτικές ἐπενδύσεων καί ἐπιχειρηματικῶν συνεργασιῶν. Ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργός ἐπεσήμανε μάλιστα ὅτι ἡ Ἑλλάς ἀποτελεῖ τήν εἴσοδο τῆς Ἰνδίας γιά τίς εὐρωπαϊκές ἀγορές.
- Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Καί δέν γνωρίζουμε ἄν εἶχε συναίσθηση ὅταν τά ἔλεγε αὐτά, ὅτι ἐλάμβανε θέση στήν μεγάλη διαμάχη πού ὑποβόσκει στήν Ἀσία. Τόν ὀξύ στρατηγικό ἀνταγωνισμό μεταξύ τῆς Ἰνδίας καί τῆς Κίνας. Δεδομένου ὅτι ἡ Ἑλλάς ἀποτελεῖ ἐδῶ καί πολλά χρόνια τήν εὐρωπαϊκή χώρα μέ τίς σημαντικώτερες κινεζικές ἐπενδύσεις, θά πρέπει νά εἶναι πολύ προσεκτική, ὥστε νά μήν ἐμπλακεῖ στήν δίνη αὐτοῦ τοῦ ἀνταγωνισμοῦ. Ἡ Ἀθήνα πρέπει νά εἶναι βεβαία ὅτι τό Πεκῖνο παρακολουθεῖ πολύ προσεκτικά ὅλα ὅσα συμβαίνουν μεταξύ Ἑλλάδος καί Ἰνδίας, προκειμένου νά ἐκτιμήσει ἄν ἡ προσέγγισις μέ τό Νέο Δελχί συνιστᾶ ἀπειλή γιά τά κινεζικά συμφέροντα στήν Εὐρώπη. Σέ μία τέτοια περίπτωση θά δοῦμε τά κινεζικά κεφάλαια νά ἀποσύρονται ἀπό τήν οἰκονομία μας, πρίν ἀκόμη ὑπάρξει ἕνα εὐρώ ἰνδικῶν ἐπενδύσεων στήν Ἑλλάδα.
Νά ἐπισημάνουμε ὅτι αὐτήν τήν στιγμή τό λιμάνι τοῦ Πειραιῶς ἀποτελεῖ μέρος τοῦ κινεζικοῦ «Νέου Δρόμου τοῦ Μεταξιοῦ», γιά τήν ἀκρίβεια τῆς Πρωτοβουλίας τοῦ Θαλασσίου Δρόμου τοῦ Μεταξιοῦ τοῦ 21ου Αἰῶνος (Twenty-First Century Maritime Silk Road – MSR). Ἀπ’ ἐναντίας οἱ ἰνδικές πρωτοβουλίες γιά ἀνάπτυξη ἐναλλακτικῶν ἐμπορικῶν δρόμων πού θά συνδέουν τήν Εὐρώπη μέ τήν Ἄπω Ἀνατολή εἶναι, ἄν μή τί ἄλλο, ἀνταγωνιστικές πρός τούς κινεζικούς σχεδιασμούς. Καί εἶναι γεγονός ὅτι πλέον οἱ δυτικές χῶρες στηρίζουν τίς ἰνδικές πρωτοβουλίες εἰς βάρος τῶν κινεζικῶν. Καί στό πλαίσιο αὐτῆς τῆς στηρίξεως «ὑπεδείχθη» καί στόν Ἕλληνα Πρωθυπουργό νά καλλιεργήσει σχέσεις μέ τήν Ἰνδία. Καί καλῶς νά τίς καλλιεργήσει.
Ὅμως τέτοιες ἐνέργειες ἀπαιτοῦν περίτεχνους πολιτικούς χειρισμούς, οἱ ὁποῖοι μπορεῖ καί νά φθάσουν τά ὅρια τῆς ἀκροβασίας. Γιά τέτοιες διπλωματικές «πιρουέττες» ἦταν σίγουρα ἱκανός ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης. Ὁ Κυριάκος εἶναι; Διότι πράγματι ἡ χώρα μας ἔχει ζωτικά συμφέροντα τά ὁποῖα ἔπρεπε ἐδῶ καί πολλά χρόνια νά μᾶς ἔχουν φέρει κοντά στήν Ἰνδία. Ἡ μεγάλη αὐτή χώρα ἔχει ἀντιπαλότητα μέ τό ἰσλαμικό Πακιστάν, τό ὁποῖο διεκδικεῖ τήν ἐπαρχία τοῦ Κασμίρ στήν ὁποία ζεῖ σημαντική μειονότης μουσουλμάνων. Εἶναι μία κατάστασις ἀνάλογη μέ αὐτήν τήν ὁποία ἀντιμετωπίζουμε μέ τήν προσπάθεια τῆς Τουρκίας νά ἐπηρεάσει τήν μουσουλμανική μειονότητα τῆς Θράκης.
Καί τοῦτο μᾶς φέρνει ἐκ τῶν πραγμάτων κοντά στήν Ἰνδία, ἡ ὁποία ἔχει κάθε λόγο νά βλέπει μέ δυσπιστία τήν Τουρκία, ὡς φίλη χώρα πρός τόν δικό του ἐχθρό, τό Πακιστάν. Αὐτό δέν τό ἐκμεταλλευθήκαμε ποτέ. Δέν προσπαθήσαμε νά τό καλλιεργήσουμε ποτέ. Καί «ξυπνήσαμε» ξαφνικά ὅταν ἄλλες δυτικές χῶρες ἀνεκάλυψαν τήν Ἰνδία ὡς ἀντίβαρο στήν Κίνα. Μᾶλλον μᾶς ἀνησυχεῖ τό γεγονός ὅτι κάνουμε αὐτό τό καθ’ ὑπόδειξιν ἄνοιγμα χωρίς σχέδιο καί χωρίς ἐπίγνωση τῶν κινδύνων πού ἐλλοχεύουν στόν «δρόμο τοῦ μεταξιοῦ» καί στούς δρόμους τῆς Ἀνατολῆς ἐν γένει.
