Ἐπιτρέψτε μας μία μικρή ἀναδρομή
Τήν ἐποχή πού πρωθυπουργός ἦταν ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης, ἡ «ἀποκρατικοποίηση» τῶν «Ἑλληνικῶν Ναυπηγείων» ἦταν ἕνα ἀπό τά πρῶτα μελήματα τῆς κυβερνήσεώς του. Τότε ἦταν διευθύνων σύμβουλος ὁ ναύαρχος Πιέρρος Παναγιωταρέας, παλιός φίλος καί γνωστός. «Εἶσαι γιά φαγητό τό βράδυ στή “Μυρτιά”;» μέ ρώτησε ἐκεῖνο τό πρωί καί τό βράδυ μέ ρώτησε ἄν εἶχα ἀκόμη σχέσεις μέ τήν Νορβηγία. Εἶχα, πράγματι, ἀφοῦ ἐξακολουθοῦσα νά ἐργάζομαι ὡς ἀνταποκριτής σέ ἕνα νορβηγικό Πρακτορεῖο Εἰδήσεων, ὅπου μέ εἶχε συστήσει ὁ καλός καί ἀλησμόνητος συνάδελφος Ragnar Grant Stene. Ὁ Παναγιωταρέας μοῦ ἐξέφρασε τήν ἀγωνία του γιά τήν τύχη τῶν Ναυπηγείων, κι ἐγώ, τήν ἑπομένη, ἐπικοινώνησα μέ τόν Νορβηγό φίλο μου Arne Okland, μηχανολόγο-μηχανικό, σύζυγο τῆς καλῆς μου φίλης, ἀξέχαστης καθηγήτριας τῆς Βυζαντινῆς Ἱστορίας στό Πανεπιστήμιο Κρήτης, Στέλλας Παπαδάκη…
Σέ λίγες μέρες καί ἀφοῦ ὁ Okland εἶχε συζητήσει μέ τόν παλιό του συνεργάτη Henning Yarrs, πού ἀργότερα ἔφθασε σέ ὑψηλά ἀξιώματα τῶν Ναυπηγείων Blohm+Voss τοῦ Ἁμβούργου, ἔστειλαν μιά «ὁμάδα ἐνδιαφέροντος» ἀπό τήν Νορβηγία, μέ ἐπί κεφαλῆς ἕνα στέλεχος τῶν μεγάλων Ναυπηγείων τῆς Νορβηγίας Ullstein. Συναντηθήκαμε καί τούς ἔκανα ἕνα briefing γιά τά Ναυπηγεῖα, ἀφοῦ εἶχα συμβουλευθεῖ τόν ἀείμνηστο συνεργάτη τοῦ Σταύρου Νιάρχου, φίλτατο Μίμη Κουτρουμπούση. Οἱ Νορβηγοί ἔμειναν ἐδῶ τρεῖς μέρες καί εἶχαν συναντήσεις μέ τόν Παναγιωταρέα. Τό τελευταῖο βράδυ, πρίν φύγουν, ὁ Okland μέ κάλεσε «γιά ἕνα ποτήρι κρασί», σέ ἕνα wine restaurant πίσω ἀπό τόν Πύργο τῶν Ἀθηνῶν, τό “Grapevine”…
Ἐκεῖ, μεταξύ οἴνου καί τυριῶν, ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς «ὁμάδος ἐνδιαφέροντος» μοῦ εἶπε: «Ὅλα ὡραῖα, ἀγαπητέ. Ἀλλά πῶς νά ἐμπιστευτεῖς τά λεφτά σου σέ ἕνα Ναυπηγεῖο ὅπου κελαηδοῦν ὅλη μέρα πουλιά;»… Τό ἴδιο εἶχαν πεῖ καί στόν Παναγιωταρέα καί ἐκεῖνος μοῦ ἐξήγησε τό νόημα τοῦ «χρησμοῦ»…
«Ὅταν ἔχουν φωλιάσει πουλιά καί ζοῦν ἀνενόχλητα σέ ἕνα ναυπηγεῖο, σημαίνει ὅτι δέν χτυπάει οὔτε ἕνα σφυρί!» μοῦ εἶπε. Καί κατάλαβα…
Τό 1992 ὁ Ἀριστείδης Ἀλαφοῦζος μοῦ ζήτησε νά πάρω μιά συνέντευξη ἀπό τόν ἐφοπλιστή Μιχάλη Περατικό. «Συζητᾶ τήν ἀγορά τῶν Ναυπηγείων Ἐλευσίνας, εἶναι φίλος μου» μοῦ εἶπε… Τόν Μιχάλη Περατικό τόν γνώριζα καλά, μιά καί ἀσχολοῦμαι ἀπό τό 1973 μέ τά τῆς Ναυτιλίας. «Τί θέλετε κι ἀνακατεύεστε;» τόν ρώτησα off the record καί μοῦ εἶχε πεῖ: «Κάτι πρέπει νά γίνει, κάποιος πρέπει νά μπεῖ μπροστά καί νά στηρίξει τή χώρα καί ἡ κυβέρνηση ἔχει ὑποσχεθεῖ νά βοηθήσει»… Ἕνα χρόνο καί κάτι ἀργότερα ἡ κυβέρνηση Μητσοτάκη εἶχε πέσει, ὁ Περατικός εἶχε μπλέξει σέ ἕναν κυκεῶνα, ἡ ἀνταλλαγή ἐπιστολῶν μεταξύ τῶν «Ναυπηγείων Ἐλευσίνας» καί τοῦ τότε ὑπουργοῦ Βιομηχανίας Κων. Σημίτη ἦταν συνεχεῖς (ὑπάρχουν ὅλες στό διαδίκτυο), τά Ναυπηγεῖα ἔκλεισαν καί ὁ γυιός τοῦ Μιχάλη Περατικού, Κωστῆς, δολοφονήθηκε ἀπό τούς παρανοϊκούς τῆς «17 Νοέμβρη»…
Ἀπό τότε «κύλησε πολύ νερό στό αὐλάκι». Τά Ναυπηγεῖα Ἐλευσίνας (ξανα)πουλήθηκαν, τό «Νεώριο» τῆς Σύρου πουλήθηκε ἐπίσης καί προχθές, ὁ σπουδαῖος ἐφοπλιστής καί ἐπενδυτής, πολιτικός μηχανικός Γιῶργος Προκοπίου πλειοδότησε στόν Διαγωνισμό γιά τά «Ἑλληνικά Ναυπηγεῖα» τοῦ Σκαραμαγκᾶ.
Ἄλλαξαν τά πράγματα…
Μόνο πού τώρα ἔχουν ἀλλάξει ὅλοι οἱ συσχετισμοί! Τώρα δέν ὑπάρχει ἡ διαμάχη Μητσοτάκη – Παπανδρέου, ἀλλά ἕνα δυνατό «μπρά ντέ φέρ» μεταξύ Ἀνατολῆς (Κίνα) καί Δύσεως (ΗΠΑ). Καί ἡ Ἑλλάς –ἄν δέν κάνουμε λάθος– ἀνήκει ἀκόμη «εἰς τήν Δύσιν»… Ὁ Γιῶργος Προκοπίου δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνας ἐφοπλιστής, δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνας ἐπενδυτής. Εἶναι μεθοδικός, προετοιμάζει πολύ προσεκτικά κάθε του κίνηση καί προσέχει νά μήν προκαλεῖ. Γιά παράδειγμα: Ἄν ἦταν ὁ Προκοπίου ἐπί κεφαλῆς τῶν Ἑλλήνων ἐφοπλιστῶν, δέν θά σκεπτόταν ποτέ νά ἀγοράσει ἡ Ἕνωση ἕνα ἱστορικό, ἐπιβλητικό –καί τεράστιο– κτίριο, στό μέτωπο τοῦ λιμανιοῦ τοῦ Πειραιᾶ γιά νά τό κάνει «Γραφεῖα καί Λέσχη» τῆς Ἑνώσεως!
Ὁ Γιῶργος Προκοπίου, ὁ δυναμικός καί τεραστίας δυνάμεως πλοιοκτήτης, ὁ ἄνθρωπος πού κυριαρχεῖ καί στόν τομέα τοῦ real estate, γνωρίζει ἀσφαλῶς ὅτι ἡ Δύση ἔχει ἀποφασίσει νά ἐπενδύσει στά ἑλληνικά λιμάνια! Γνωρίζει, ἀσφαλῶς, ὅτι μέ τήν ἀπόκτηση τοῦ πακέτου τῶν Ἑλληνικῶν Ναυπηγείων Σκαραμαγκᾶ ἀνοίγονται ὁρίζοντες γιά τήν δημιουργία νέων «ντόκων» καί «μώλων», ὑπάρχει ἀρκετή ἔκταση γιά τήν διάθεσή της σέ μονάδες “Logistics”. Ὁρίζοντες, δηλαδή, τούς ὁποίους μέχρι τώρα προσπαθεῖ νά μονοπωλήσει –καί μάλιστα μέ ὀλίγον «ἄκομψο»– ἡ κινεζική ἡγεσία τοῦ ΟΛΠ…
Ὁ Γιῶργος Προκοπίου, χωρίς ἀμφιβολία, γνωρίζει ὅτι ἡ Ἀλεξανδρούπολη –ἄν ὅλα ἐξελιχθοῦν μέ βάση τά σχέδια τῆς Δύσεως, σέ λίγα χρόνια θά κοιτάζει στά μάτια τήν Κωνσταντινούπολη, ὅτι ἡ Καβάλα θά ἀναβαθμισθεῖ ἰδιαιτέρως καί ὅτι ὁ Βόλος θά παίξει –ἐπί τέλους– τόν ρόλο πού τοῦ ἀναλογεῖ.
Ὁ Γιῶργος Προκοπίου, πού «δέν εἶναι κανένα παιδάκι» καί πού ἔχει ἀντιμετωπίσει δοκιμασίες καί κινδύνους μέ ἐκεῖνο τό γνωστό χαμόγελο ἀποφασιστικότητας καί ἠρεμίας, γνωρίζει πόσο «μετροῦν» οἱ ὑποσχέσεις τῶν διαφόρων ἐξουσιῶν καί εἶναι βέβαιο ὅτι «ἔχει κάνει τά κουμάντα του».
Εἶναι βέβαιο ὅτι στήν ἀπόφασή του (ἡ ὁποία ἐμπεριέχει σημαντικό μέρος ρίσκου) μέτρησε καί ἐκεῖνος ὁ ἐλαφρῶς «ναΐφ» ἐγωισμός τῶν μεγάλων Ἑλλήνων ἐφοπλιστῶν, πού σκέπτονται πατριωτικά καί λένε μέσα τους:
«Βρέ, κι ἄν τό πάρουν τό Ναυπηγεῖο οἱ Γερμανοί καί τό κλείσουν;»…
«Βρέ κι ἄν πέσει σέ τίποτα περίεργα συμφέροντα καί βγάλουμε τά μάτια μας μέ τά χέρια μας;»…
Καί ὅλα αὐτά, βεβαίως, ὑπό τήν σκιά τῆς προσφάτου τηλεφωνικῆς ἐπικοινωνίας μεταξύ τοῦ πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη καί τοῦ Προέδρου τῆς Λαϊκῆς Δημοκρατίας τῆς Κίνας Σί Τζινπίνγκ, κατά τήν ὁποία ὁ Κινέζος ἡγέτης ἔθεσε στόν Ἕλληνα πρωθυπουργό τήν ἐπίλυση τῆς ἐκκρεμότητας μεταβίβασης ποσοστοῦ 16% τῶν μετοχῶν τοῦ ΟΛΠ στήν Cosco καί τήν προώθηση ἀπό τήν κυβέρνηση τῶν προσπαθειῶν «ξεπαγώματος» τῆς Συνολικῆς Ἐπενδυτικῆς Συμφωνίας μεταξύ τῆς Ε.Ε. καί τῆς Κίνας.
Ὁ Γιῶργος Προκοπίου «μπῆκε μπροστά», καταβάλλοντας τά σχετικά τιμήματα. Τό θέμα εἶναι νά ἐπιδειχθεῖ ἡ ἀπαιτούμενη εὐθύνη τόσο ἀπό τούς ἐργαζομένους ὅσο καί ἀπό ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ὀφείλουν νά συνδράμουν αὐτό τό «ρίσκο». Τήν «Δύση», δηλαδή, καί τό ἑλληνικό κράτος.
