Σήμερα, στό Δημοτικό Θέατρο Πειραιῶς, ἑορτάζει τά ἑκατό του χρόνια ἕνας ἱστορικός ἀθλητικός σύλλογος, ὁ γαλανόλευκος Ἐθνικός Πειραιῶς, ὁ σύλλογος τόν ὁποῖον ἵδρυσαν, τό 1923, οἱ ἀστοί τοῦ πρώτου λιμένος τῆς χώρας.
Ὁ μοναδικός ἑλληνικός σύλλογος, ὁ ὁποῖος, τόν καιρό τοῦ Κυπριακοῦ ἀγῶνος τῆς ΕΟΚΑ, ἔφερε στήν φανέλλα του τό σῆμα τῆς Κύπρου!
Σήμερα, ὁ Ἐθνικός, ὁ «Αὐτοκράτωρ» τῆς ἑλληνικῆς ὑδατοσφαιρίσως, πού ἔχει διαπρέψει καί στόν χῶρο τοῦ ποδοσφαίρου, διατηρεῖ ἀθλητικά τμήματα: Ποδοσφαίρου, ὑδατοσφαιρίσεως, κολυμβήσεως, μπάσκετ, βόλλεϋ καί ρυθμικῆς γυμναστικῆς. Στίς Ἀκαδημίες τίς ὁποῖες διατηρεῖ, γυμνάζονται ἑκατοντάδες νέα παιδιά, καί ὁ Ἐθνικός, μέ προσπάθειες καί θυσίες τῶν πιστῶν του φίλων, εἶναι δυνατός καί παρών.
Δυστυχῶς, ὅμως, ὁ ἱστορικός αὐτός Σύλλογος παραμένει ἄστεγος τά τελευταῖα εἴκοσι καί πλέον χρόνια. Τό ἑλληνικό κράτος παρεχώρησε τήν φυσική ἕδρα τοῦ ποδοσφαιρικοῦ Ἐθνικοῦ, τό Στάδιο Καραϊσκάκη, τό ὁποῖο μοιραζόταν μέ τόν συμπολίτη του Ὀλυμπιακό, στήν Ἀνώνυμη Ποδοσφαιρική Ἑταιρεία τῶν «ἐρυθρολεύκων», καί ἔκτοτε, ὁ Ἐθνικός ἀγωνίζεται σέ κάθε γωνιά τῆς Ἀττικῆς, ἐκτός ἀπό τόν Δῆμο τοῦ Πειραιῶς, στόν ὁποῖο γεννήθηκε καί λειτουργεῖ!
Δέν εἶναι αὐτή, ὅμως, ἡ μόνη ἀδικία εἰς βάρος τοῦ Ἐθνικοῦ. Ἀκόμη καί ἡ «Λέσχη» ἡ ὁποία τοῦ ἔχει παραχωρηθεῖ (ἕνα προ-κάτ, δηλαδή, κτίσμα στήν Ἀκτή Πρωτοψάλτη, δίπλα στόν σκελετό τοῦ σκανδαλώδους «Ἱδρύματος Ζαχαρίου») ἀπό τήν κτηματική ἑταιρεία τοῦ Δημοσίου, δέν τοῦ ἀνήκει, ἀλλά καταβάλλει μηνιαῖο μίσθωμα καί, φυσικά, μπορεῖ ἀνά πᾶσα στιγμή νά τήν χάσει, ἄν τό δημόσιο θελήσει νά «ἀξιοποιήσει» τήν ἐν λόγῳ περιοχή.
Ἐφέτος, γιά πρώτη φορά στά τελευταῖα εἴκοσι χρόνια, ὁ ποδοσφαιρικός Ἐθνικός, ὁ ὁποῖος ἔγραψε τήν δική του Ἱστορία στό ἑλληνικό ποδόσφαιρο (σήμερα ἀγωνίζεται) στήν Τρίτη Κατηγορία, θά ἀποκτήσει «στέγη» στόν Πειραιᾶ. Μέ πρωτοβουλία τῆς διοικούσης ἐπιτροπῆς τοῦ Ποδοσφαιρικοῦ Τμήματος καί μέ τήν ἀμέριστη στήριξη τοῦ δημάρχου Πειραιῶς καί τῆς προέδρου τοῦ Σταδίου Εἰρήνης καί Φιλίας, δημιουργεῖται ἕνα γήπεδο, δυναμικότητος 1.800 θέσεων, τό ὁποῖο θά χρησιμοποιεῖ ὡς ἕδρα ὁ Ἐθνικός.
Μέ δικά της ἔξοδα, ἡ διοικοῦσα ἐπιτροπή (Πειραιῶτες καταξιωμένοι στόν χῶρο τους) δημιούργησαν σύγχρονα ἀποδυτήρια καί μέχρι τά τέλη τοῦ προσεχοῦς Ἰανουαρίου ὁ Ἐθνικός –πρωτοπόρος σήμερα στήν κατηγορία του– θά ἔχει τήν δική του ἕδρα, στόν Πειραιᾶ, ἀπέναντι ἀπό τήν «ἱστορική» τήν ὁποία στερήθηκε.
Στήν ὑδατοσφαίριση τῶν γυναικῶν, ὁ Ἐθνικός συνεχίζει τήν ἱστορική του πορεία καί τά τελευταῖα χρόνια κατέκτησε δύο εὐρωπαϊκούς τίτλους (Len Trophy). Ἡ ἀνδρική ὁμάδα (τελευταῖος τίτλος τό 2006) μετέχει στό πρωτάθλημα τῆς πρώτης κατηγορίας, χωρίς μεγάλες φιλοδοξίες. Στήν κολύμβηση ὁ Ἐθνικός ἀνέδειξε τόν πρωταθλητή Εὐρώπης Γκολομέεφ. Στό μπάσκετ ἡ ὁμάδα ἀγωνίζεται στήν Β΄ Ἐθνική κατηγορία καί στό βόλλεϋ διατηρεῖ γυναικεῖο τμῆμα, τό ὁποῖο ἀνεβαίνει συνεχῶς.
Βεβαίως, οἱ ἐποχές πού ὁ οἰκονομικῶς παντοδύναμος τότε ἡγέτης τοῦ Ἐθνικοῦ Δημήτριος Καρέλας ἔφερνε στήν Ἑλλάδα τόν Φέρνετς Πούσκας καί παρ’ ὀλίγον νά δημιουργήσει τήν πρώτη μεγάλη ἑλληνική-εὐρωπαϊκή ὁμάδα, ἔχουν παρέλθει ἀνεπιστρεπτί. Ὁ Ἐθνικός, ὅμως, ἐπέζησε ἑκατό χρόνια. Καί ἐλπίζει ὅτι σύντομα θά ἐπανέλθει στήν πρώτη γραμμή, πάντοτε χωρίς «πλάγια» μέσα, πιστός στό «εὖ ἀγωνίζεσθαι» καί στηριζόμενος μόνο στούς φίλους του, ἀπό τούς ὁποίους λείπει, πλέον, ἕνας ἐκ τῶν ἐπιφανεστέρων, ὁ Βασίλης Βασιλικός.
