«Ἐκεῖνο πού μοῦ λείπει πιό πολύ, ὅταν φεύγω ἀπό τήν Ἑλλάδα, εἶναι τά περίπτερα καί τά καφενεῖα.»
Μοῦ τό ἔλεγε συχνά ὁ ἀδελφός μου, ὅταν συζητούσαμε στήν Γλασκώβη, ὅπου μένει πλέον μόνιμα ἐδῶ καί πολλά χρόνια… Τά περίπτερα καί τά καφενεῖα. Χῶροι καί σήματα κατατεθέντα τῆς πατρίδας μας, τά ὁποῖα συνεχῶς λιγοστεύουν καί πλέον ἀποτελοῦν εἶδος πρός ἐξαφάνιση…
Πρό μηνός, περίπου, ὁ δήμαρχος Ζίτσας Μιχ. Πλιάκος ἀπηύθυνε ἔκκληση πρός τούς ὑπουργούς Οἰκονομικῶν καί Ἐργασίας, ζητῶντας νά ἐφαρμοσθεῖ εἰδικό καθεστώς (φορολογικό, ἀσφαλιστικό) γιά τούς ἰδιοκτῆτες τῶν καφενείων πού λειτουργοῦν σέ Κοινότητες μέ πληθυσμό κάτω τῶν πεντακοσίων κατοίκων καθώς, ἄν δέν ληφθεῖ μέριμνα, ἀκόμη καί τά λιγοστά πού λειτουργοῦν σήμερα, θά ἀναγκασθοῦν νά κλείσουν μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται γιά τά χωριά πού ἐρημώνουν μέρα μέ τήν ἡμέρα. Ὅπως διαπιστώνουμε στίς κατά τόπους ἐπισκέψεις μας, οἱ δυσμενεῖς οἰκονομικές συνθῆκες τῆς τελευταίας δεκαετίας σέ συνδυασμό μέ τίς ἀρνητικές ἐπιπτώσεις τῆς πανδημίας ἔχουν ὁδηγήσει σέ ἀπόγνωση τούς ἰδιοκτῆτες τῶν καφενείων, πού ὅλο αὐτό τό διάστημα τά κρατοῦν ἀνοιχτά μέ μεγάλη δυσκολία.
Ὁ δήμαρχος, μάλιστα, προτείνει, στίς περιπτώσεις ὅπου ὑπάρχει μίσθωση δημοτικοῦ καφενείου, ἡ δημοπρασία νά γίνεται μέ χαμηλό τίμημα στό πλαίσιο πάντα τῆς νομιμότητας, ὥστε μέ αὐτόν τόν τρόπο νά δίνονται κίνητρα σέ ὅσους ἐνδιαφέρονται νά λειτουργήσουν καφενεῖα στά μικρά καί ἀπομονωμένα χωριά. Τό κλείσιμο τῶν καφενείων συνεπάγεται καί ἐρήμωση τῶν χωριῶν ὄχι μόνο τόν χειμῶνα ἀλλά καί τούς θερινούς μῆνες, ὅταν ἐπιστρέφουν οἱ ἀπόδημοι ἀλλά καί οἱ ἐπισκέπτες.
Ὑπερθεματίζουμε, ἀλλά προτείνουμε τήν ἐπέκταση τῶν μέτρων καί στίς μεγάλες πόλεις, γιά ὅσους ἀποφασίζουν νά λειτουργήσουν παραδοσιακά καφενεῖα. Χώρους, ὅπου μπορεῖς νά συζητήσεις χωρίς ἐκκωφαντική μουσική καί νά παίξεις ἕνα τάβλι, ἀκούγοντας τά πούλια νά χτυποῦν στό ξύλο ἀλλά καί τούς ψιθυριστές, πού κάνουν ὑποδείξεις ἀπό τό πλάι!
Μοῦ γράφει ὁ ἀναγνώστης μας Νῖκος Ἀθανασόπουλος, πού διάβασε τήν ἀναφορά μου στά ὑπό ἐξαφάνιση σινεμά: «Θά ἔπρεπε νά ἀναφέρετε στήν σημερινή ἐπιφυλλίδα σας καί τήν σιωπηρή καί μοιρολατρική ἀποδοχή, ἀπό πλευρᾶς τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, κατάργηση τῶν περιπτέρων στή χώρα μας. Ποιούς καί σέ τί ἐνοχλοῦν τά περίπτερα; Γιατί συναίνεσε ἡ χώρα μας στήν ἐξαφάνισή τους;»…
Ἀγαπητέ, ἀγνοῶ τό ἄν συναίνεσε ἡ χώρα ἤ ἄν εὐθύνονται οἱ πολῖτες, πού ψωνίζουν πλέον τά πάντα, ἀκόμη καί τσιγάρα καί ἐφημερίδες, ἀπό τά σοῦπερ-μάρκετ, τά μίνι μάρκετ καί τά λοιπά ὑποκατάστατα τῶν περιπτέρων, τά ὁποῖα, εἶναι βέβαιο, χάνονται μέ γοργό ρυθμό. Στό Ἀμπελάκι, ὅπου πηγαίνω τά Σαββατοκύριακα, σταματῶ, ἀπό συνήθεια, στό περίπτερο γιά νά ἀγοράσω ἐφημερίδες. Ἀλλά τό περίπτερο δέν ὑπάρχει πιά! «Ἔληξε ἡ ἄδεια ἀναπήρου πού εἶχε ὁ ἰδιοκτήτης, καί δέν εἶχαν δικαίωμα νά τήν πουλήσουν οἱ κληρονόμοι» μοῦ εἶπε ὁ φαρμακοποιός, ἀπό τό ἀπέναντι φαρμακεῖο. Νά, μιά ὡραία ἰδέα. Νά δίδονται ἄδειες περιπτέρων, πού νά ἔχουν ὅλα τήν ἴδια μορφή καί χαρακτῆρα, καί νά ἀποτελοῦν σημεῖα ἀναφορᾶς, ὅπως παλιά. Ἕνα ὄμορφο, κομψό περίπτερο, ὄχι σάν ἐκεῖνα τά περίπτερα-παντοπωλεῖα, πάντα θά ἔχει πελατεία…
