Τελικά δέν ὑπάρχει ἄλλη σωτηρία ἐκτός ἀπό ἐκείνη τῆς λεωφόρου Μεσογείων! Τί ἄλλο νά πεῖς, μέ ὅλες αὐτές τίς τερατολογίες (πολλές ἐκ προθέσεως καί μέ σκοτεινά κίνητρα), γύρω ἀπό τόν ἐμβολιασμό;
Μέχρι καί ὅτι τά ἐμβόλια πού χορηγήθηκαν στούς πολιτικούς ἀρχηγούς ἦταν «σκέτος φυσικός ὀρός», ἀκούσαμε καί διαβάσαμε! Καί φρίξαμε, φυσικά μέ ὅλη αὐτή τήν ἀτμόσφαιρα, πού μᾶς γυρίζει δεκάδες χρόνια πίσω… Ἐκεῖνο πού τρομάζει εἶναι τό ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι μορφωμένοι, οἱ ὁποῖοι προσχωροῦν σέ αὐτές τίς ἀπόψεις. Ἄλλοι ἀπό καθαρά πολιτικά-κομματικά κίνητρα καί πολλοί –δυστυχῶς– ἐπειδή ἔχουν ὑποστεῖ ὅλη αὐτή τήν πλύση ἐγκεφάλου γύρω ἀπό τήν πανδημία. Λές καί ὁ κόσμος δέν ἀντιμετώπισε (καί κέρδισε τήν μάχη) ἄλλες πανδημίες καί ἀσθένειες… Χαρήκαμε ἰδιαίτερα πού εἴδαμε τόν Μητροπολίτη νά δέχεται τό ἐμβόλιο, ἀλλά καί τόν ἱερέα στά περίχωρα τῶν Καλάμων, ὁ ὁποῖος ζήτησε ἀπό πιστό χωρίς μάσκα κατά τήν θεία λειτουργία, νά βγεῖ ἀπό τόν ναό. Κάπου θά πρέπει νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι ὁ κόσμος πρέπει νά προχωρήσει καί ὄχι νά γυρίσει στόν Μεσαίωνα.
Ὅσοι παρακολουθοῦνται ἰατρικῶς γιά κάποια ἀσθένεια, ἔχουν, χωρίς ἀμφιβολία, διαπιστώσει ὅτι ἡ ἰατρική ἐπιστήμη τά τελευταῖα χρόνια καλπάζει! Ἄς θυμηθοῦμε ὅτι μιά ρήξη μηνίσκου σήμαινε γιά τούς ἀθλητές «τέλος καριέρας» καί σήμερα εἶναι μία ἁπλή ἐπέμβαση ρουτίνας. Ἄς θυμηθοῦμε ὅτι λέγαμε «τόν καημένο, εἶναι καρδιακός» γιά κάποιον πού παρουσίαζε ἀρρυθμία! Δέν μιλοῦμε γιά ἐμφράγματα καί ἐγχειρήσεις ἀνοικτῆς καρδιᾶς! Σήμερα εἶναι ἁπλές ἐπεμβάσεις. Πέρυσι ἔκανα ἐπέμβαση καταρράκτη καί σέ δύο ὧρες ὁδηγοῦσα τό αὐτοκίνητό μου! Ἡ μητέρα μου, ὅταν χειρουργήθηκε γιά τήν ἴδια πάθηση, εἶχε τό μάτι της «κλειστό» γιά πολλές ἡμέρες! Προχωρεῖ ἡ ἐπιστήμη μέ ἅλματα. Γιατί λοιπόν τόση δυσπιστία καί τόση συνωμοσιολογία; Νομίζω ὅτι βασική αἰτία γιά ὅσα παράδοξα συμβαίνουν εἶναι ἡ ὑπερ-πληροφόρηση, τήν ὁποία δέχεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τά «μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης», ὅπως ἀποκαλοῦνται οἱ διάφορες ἐφαρμογές τοῦ διαδικτύου.
Πατάει ὁ ἄλλος ἕνα κουμπί καί γεμίζει ἡ ὀθόνη του πληροφορίες. «Τί νά τίς κάνω τίς ἐφημερίδες; Τίς διαβάζω κάθε πρωί στό ἴντερνετ» μοῦ λέει ὁ Τάσος, ὁ ὁποῖος διαβάζει τούς τίτλους τῶν πρώτων σελίδων καί θεωρεῖ ὅτι εἶναι «ἐνημερωμένος». Διαβάζει ὅμως καί ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔλεγαν ὅτι «δέν ὑπάρχει ἐμβόλιο, εἶναι ψέμα τό ὅτι βρέθηκε» καί ὕστερα ἔγραψαν ὅτι «τό ἐμβόλιο δέν θά ἔρθει ποτέ», ἀργότερα ἀποφάνθηκαν ὅτι «θά πάρουμε λιγότερα ἐμβόλια ἀπό ὅσα θά πάρουν οἱ ἄλλοι» καί εἶναι βέβαιο ὅτι μεθαύριο θά γράψουν ὅτι «πήραμε περισσότερα ἀπό ὅσα ἔπρεπε». Θά πεῖτε «ὁ καθένας μπορεῖ νά ἔχει τήν ἄποψή του», ἀλλά ἐδῶ μιλᾶμε γιά τήν ζωή μας, γιά τό ἐμβόλιο πού θά σώσει τόν κόσμο ἀπό ἕναν φονικό καί ὕπουλο ἰό. Ἄν μέ ρωτούσατε, θά ἔλεγα ὅτι ζήλεψα ὅλους ἐκείνους στούς ὁποίους χορηγήθηκε ἡ πρώτη δόση τοῦ ἐμβολίου. Καί περιμένω μέ ἀγωνία τήν ἡμέρα πού θά μέ καλέσουν νά δεχθῶ τό σωτήριο «τσίμπημα». Ἐδῶ καί μέρες, στήν Ἀγγλία, ἐμβολιάσθηκε ὁ φίλος μου, ὁ ναύαρχος Εὐθύμιος Μητρόπουλος, πρώην Γενικός Γραμματέας τοῦ Διεθνοῦς Ναυτιλιακοῦ Ὀργανισμοῦ. «Σέ ζηλεύω» τοῦ εἶπα, καί εἶναι ἀλήθεια…
