Ἡμέρα τῆς Γυναίκας χθές
Εὐτυχῶς, μέ τό σωστό νόημα καί τήν ἀντιμετώπισή της. Δηλαδή ἡμέρα προκειμένου νά ἀποτίσει ἡ κοινωνία τόν φόρο τιμῆς, ὁ ὁποῖος ἀξίζει στό -κατά τήν ἄποψή μου- πραγματικό ἰσχυρό φῦλο, τό ὁποῖο, παρά τίς συνεχεῖς δοκιμασίες καί τίς ἐπιπολαιότητες ἡμῶν τῶν ἀνδρῶν, ἐξακολουθεῖ νά κρατᾶ τά ἡνία καί νά κρατᾶ στά χέρια του τήν συνέχιση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Μήν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ ὀγδόη Μαρτίου ὑπέστη καί αὐτή τήν βάσανο τῶν γυναικείων ὀργανώσεων, τῆς ἀλήστου μνήμης ἐποχῆς τῶν γυναικείων συγκεντρώσεων σέ κέντρα διασκεδάσεων ἐν εἴδει χοροεσπερίδων τῆς Μονοκκλησιᾶς Σερρῶν, μέχρι νά λάβει τήν θέση ἡ ὁποία τῆς ἁρμόζει.
Φυσικά, γιά τούς σωστούς ἄνδρες δέν χρειαζόταν καμμία ὀχτώ Μάρτη (ποῦ εἶσαι ἀλησμόνητη ἰατρέ Μαρία Κυπριωτάκη-Περράκη) προκειμένου νά σεβαστοῦν καί νά τιμήσουν τήν γυναίκα, πότε ὡς τό ἄλλο μισό τοῦ οὐρανοῦ, πότε ὡς κολώνα τοῦ σπιτιοῦ, πότε ὡς μάνα τοῦ λόχου, μέ κοινό παρονομαστή τήν ἀπόλυτη παραδοχή περί τοῦ ποιό εἶναι τό ἰσχυρό φῦλο… Εἶχα τήν τύχη νά ζήσω δίπλα σέ μιά γυναίκα, ἡ ὁποία, ἀπό τό 1947, περίοδο κατά τήν ὁποία οἱ γυναῖκες οὔτε κἄν ψήφιζαν στήν Ἑλλάδα, διηύθυνε ἕνα ἰδιωτικό ἐκπαιδευτήριο, τό ὁποῖο ἔφθασε -μέχρι τό 1968, ὁπότε ἡ μητέρα μας ἀποφάσισε νά ἀποσυρθεῖ- νά φιλοξενεῖ μεγάλο ἀριθμό παιδιῶν, μέ δασκάλες, σχολικά αὐτοκίνητα κ.λπ.
Διεπίστωσα, λοιπόν, ὅτι σέ μιά καθαρά ἀνδροκρατούμενη κοινωνία εἴχαμε ἕνα Ἰδιωτικό Ἐκπαιδευτήριο μέ γυναῖκα ἰδιοκτήτρια-διευθύντρια καί ἀποκλειστικά μέ γυναῖκες διδασκάλισσες! Καί δούλευαν ὅλα ρολόι, ἡ μητέρα μας κέρδιζε ἀπό τό σχολεῖο ἀρκετά χρήματα, χτίσθηκε νέο κτιριακό συγκρότημα καί ὁ ἰατρός πατέρας μας μποροῦσε ἄνετα νά ἀσκεῖ ἰατρική ἀ-λά Ἄλμπερτ Σβάιτσερ, ἀφοῦ οὐδέποτε πῆρε χρήματα ἀπό φτωχούς ἀνθρώπους και -ὅπως μέ βεβαίωσαν πολλές γυναῖκες τῆς γειτονιᾶς μας, ὅταν ὁ μπαμπᾶς ἔφυγε ἀπό τήν ζωή- τούς χορηγοῦσε δωρεάν τά φάρμακα καί ἄφηνε κι ἕνα πενηντάρι κάτω ἀπό τό μαξιλάρι! Καί ὅλα αὐτά σέ μιά οἰκογένεια μέ πέντε παιδιά, τά ὁποῖα σπούδασαν καί διακρίθηκαν ὁ καθείς τόν τομέα του! Τί μπορεῖ, λοιπόν, περισσότερο, νά μᾶς πεῖ ἡ 8η Μαρτίου; Στήν συνέχεια, πλήν τῆς διαπιστώσεως τοῦ τί σημαίνει νά μεγαλώνεις παιδί, κάτι τό ὁποῖο ἐμεῖς οἱ δημοσιογράφοι τό ἀντιλαμβανόμεθα μόνον ὅταν γίνουμε παπποῦδες, ἀφοῦ ὅταν τά παιδιά μας εἶναι μικρά ἐμεῖς ἐργαζόμεθα τίς ὧρες πού μᾶς χρειάζεται ἡ οἰκογένεια καί ὅλο τό βάρος πέφτει στήν σύζυγο, εἶχα τήν εὐκαιρία νά ζήσω ἀπό πολύ κοντά τό ξεκίνημα τῆς πολιτικῆς σταδιοδρομίας τῆς Μελίνας Μερκούρη! Ἕνα πραγματικό σχολεῖο γιά μελέτη τοῦ τί σημαίνει ἄξια γυναίκα, τί σημαίνει γυναικεῖο μυαλό ἀλλά καί τί σημαίνει νά ἔχει μιά ἄξια γυναίκα ἕναν ἀφοσιωμένο καί ἄξιο ἄνδρα στό πλάι της, τόν σπουδαῖο Τζούλη Ντασέν!
Ἡμέρα τῆς Γυναίκας, χθές, ἡμέρα κατά τήν ὁποία χιλιάδες γυναῖκες, μητέρες μέ παιδιά, παίρνουν τόν δρόμο τῆς προσφυγιᾶς, θύματα ἑνός ἄκρως κυνικοῦ πολέμου. Πόσο τυχαῖο εἶναι, ἀλήθεια, ὅτι ὁ πόλεμος εἶναι γένους ἀρσενικοῦ καί ἡ εἰρήνη καί ἡ λογική ἀνήκουν στό θηλυκό γένος;
