ΕΠΕΙΔΗ μέ ἐξοργίζει ἡ ἐπιχειρηματολογία τῆς Ἀριστερᾶς γιά τήν ψῆφο τῶν Ἀποδήμων καί εἰδικότερα ὁ ἰσχυρισμός ὅτι θά δοθεῖ τό δικαίωμα τοῦ ἐκλέγειν σέ Ἕλληνες πού δέν ἔχουν κανέναν «δεσμό» μέ τήν Ἑλλάδα (προφανῶς τό αἷμα πού τρέχει στίς φλέβες τους δέν θεωρεῖται …«δεσμός»), θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά σᾶς διηγηθῶ μιά μικρή ἱστορία.
Μιά ἱστορία πού θέλει νά εἰσαγάγει μία νέα ἰδέα στόν δημόσιο διάλογο: Ὅτι ἡ ψῆφος στά ἀδέλφια μας ὀφείλει νά εἶναι ὁ τερματικός σταθμός μιᾶς ὁλοκληρωμένης δέσμης πολιτικῶν πού θά ἔχουν σκοπό (σέ καιρούς δημογραφικῆς κατάρρευσης) τήν συγκρότηση καί ἕνωση τοῦ Ἔθνους τῶν 20 ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων πού ζεῖ διάσπαρτο ἐντός καί ἐκτός τῶν ἑλληνικῶν συνόρων. Στά πέρατα τῆς Οἰκουμένης. Ὅτι ἐπίσης μέσῳ τῆς συγκρότησης καί ἕνωσης τοῦ Ἔθνους μπορεῖ νά δημιουργηθεῖ ἐκ τοῦ μηδενός μιά νέα ἀνανεωμένη πολιτική, ἐπιστημονική (μή κρατικά πανεπιστήμια), πολιτιστική, ἐκκλησιαστική ἐπετηρίδα πού θά ἀξιοποιήσει στό μέγιστο ὅλες τίς δυνάμεις τοῦ Ἔθνους στά ἀπώτατα ὅρια τοῦ πλανήτη.
Ποιά εἶναι ἡ ἱστορία; «Ἰδού». Τό καλοκαίρι τοῦ 2019 ἀμέσως μετά τήν ἐκλογική νίκη τῆς ΝΔ ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εἶχε τήν καλοσύνη νά μέ καλέσει στό γραφεῖό του καί νά ζητήσει τήν γνώμη μου γιά τήν δημόσια τηλεόραση. Τήν ΕΡΤ.
Τοῦ ἀπάντησα ἀμέσως. Ἀφοῦ τοῦ ἐξήγησα ὅτι ἡ ΕΡΤ1 θά πρέπει νά εἶναι ἰσχυρά ἐνημερωτικό κανάλι μέ παρέμβαση, ἡ ΕΡΤ 2 ἀμιγῶς ψυχαγωγικό καί πολιτιστικό (αὐτό πού ἐν τέλει ἐξελίχθηκε ἡ ἀφυδατωμένη πλέον ἀπό ἐνημέρωση ΕΡΤ1 πού ὁμοιάζει μέ Mega-light), ἐπικεντρώθηκα στήν ΕΡΤ3 καί στήν δορυφορική ERTworld. Γιατί καί οἱ δύο θά μποροῦσαν, σέ περίπτωση πού γινόταν μιά μεγάλη ἐπένδυση σέ αὐτές, νά μετεξελιχθοῦν σέ μητροπολιτικές τηλεοράσεις μέ διεθνῆ παρέμβαση πού παράγουν ἐθνική πολιτική. Εἶπα στόν Πρωθυπουργό (ἀπό τόν ὁποῖο δέν ἔχω παράπονο –παρά τήν κριτική πού τοῦ ἀσκῶ ὅσες φορές ζήτησα νά τόν δῶ στήν τετραετία μέ δέχθηκε), ὅτι ἡ ΕΡΤ3 πρέπει νά πάψει νά κοιτᾶ πρός τήν Ἀθήνα καί τήν ἑλληνική πολιτική σκηνή, ὅτι πρέπει νά γυρίσει τήν πλάτη της στό κέντρο καί νά στρέψει τό βλέμμα της πρός τά Βαλκάνια καί τήν Ἀνατολική Εὐρώπη. Μέ ἕνα εὐρύ δίκτυο ἀνταποκριτῶν στό Βελιγράδι, στήν Πριστίνα, στά Σκόπια, στά Τίρανα, στήν Σόφια, στό Βουκουρέστι, στήν Ὀδησσό, στήν Κινσινάου, στό Κίεβο, τήν Μόσχα, τήν Τιφλίδα, τό Μπακού, τό Βίλνιους, τήν Βουδαπέστη. Ἕνα διαβαλκανικό CNN μέ ἰσχυρή περιφερειακή ματιά, μέ ἔγνοια γιά τίς ἐσωτερικές πολιτικές ἐξελίξεις στίς γειτονικές χῶρες ἀλλά καί τίς κατά τόπους ἑλληνικές μειονότητες. Ὅσο μικρές καί ἄν εἶναι αὐτές. Ἐάν μελετήσει κανείς τήν «Ἀνατροπή» τοῦ ἀείμνηστου συνεργάτη τοῦ Σημίτη Νίκου Θέμελη, πού ἰχνηλατοῦσε τήν ἑλληνική παρουσία στά Βαλκάνια καί τίς Παραδουνάβιες περιοχές στόν 19ο αἰῶνα, θά καταλάβει γιατί πρέπει νά εἴμαστε ἐκεῖ. Καί ἡ Ἑλλάς, καί ἡ ἐπιχειρηματική κοινότης της, καί ὁ στρατός της, καί τά πανεπιστήμιά της, καί ἡ δημόσια τηλεόρασή της. Καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο μας.
Εἶπα, ἐπίσης, στόν κύριο Μητσοτάκη ὅτι στήν δική μου ἀντίληψη τῶν πραγμάτων ἡ ὑπερενίσχυση τῆς δορυφορικῆς τηλεόρασης ERT world (ὅπως τήν λέγαμε παλαιά) μέ εἰδικό πρόγραμμα πού θά διατηρεῖ τόν κορμό τῶν ἐνημερωτικῶν ἐκπομπῶν –εἰς τρόπον ὥστε νά φθάνει στό σπίτι τοῦ τελευταίου Ἀποδήμου ἡ ἀτμόσφαιρα πού ἐπικρατεῖ στήν χώρα καί νά τόν «συνδέει» μέ τό Μητροπολιτικό Κέντρο– θά ἦταν μεγάλη ἐθνική πολιτική.
Ὅταν ὁ Κώστας Καραμανλῆς ἔβαλε πρῶτος στήν ἀτζέντα τῆς ἀναθεώρησης τοῦ 2007 τήν ψῆφο τῶν Ἀποδήμων, ὁ νοῦς του δέν ἦταν στόν συσχετισμό δυνάμεων μόνον ὅπως γράφουν καί ξαναγράφουν μερικοί ἐπιπόλαιοι φίλοι μου σέ ἐφημερίδες τῆς Ἀριστερᾶς, ἀλλά κάτι μεγαλύτερο: ἡ ἀνανέωση τῆς ἐσωτερικῆς ἐπετηρίδας καί ἡ ἐπανασυγκρότηση τοῦ Ἔθνους τῶν Ἑλλήνων σέ ὅλον τόν κόσμο. Ἡ πολιτική αὐτή ἦταν ἀλληλένδετη μέ τήν πολιτική τῶν πανεπιστημίων, κρατικῶν (Διεθνές Θεσσαλονίκης) καί μή κρατικῶν, πού θά προσείλκυαν ἔστω ὡς ἐπισκέπτες διαπρεπεῖς Ἕλληνες ἀκαδημαϊκούς.
Ἡ ἵδρυση τοῦ Συμβουλίου Ἀποδήμου Ἑλληνισμοῦ (Σ.Α.Ε) ἀπό τό ΠΑΣΟΚ ἦταν μιά καλή ἰδέα μέν, ἀλλά σέ βάθος χρόνου ἀτόνησε. Ὀλίγοι, πολύ ὀλίγοι ἀπόδημοι ἐνετάχθησαν ἐνεργά στήν πολιτική μας ζωή μέ ἐπιτυχία, ἕνα παράδειγμα εἶναι ὁ ἐξ Αὐστραλίας Δημήτρης Δόλλης. Ἔφυγα ἀπό τό Μέγαρο Μαξίμου αἰσιόδοξος, ὁ Μητσοτάκης πιάνει εὔκολα τά θέματα, ἀλλά καί σκεπτικός. Τά ἰδιωτικά κανάλια δέν θέλουν ἰσχυρή ἐνημερωτική ΕΡΤ γιατί τούς κλέβει μερίδιο τηλεθέασης καί διαφήμιση. Οἱ ἐξουσίες γενικῶς θέλουν τά δημόσια ΜΜΕ πειθαρχημένα, δέν θέλουν ἐθνικές πολιτικές καί ἀνεξαρτησίες. Βεβαιώθηκα πώς τίποτε δέν θά γίνει ὅταν οἱ τσιλιαδόροι πού εὑρίσκονται μονίμως ἐγκατεστημένοι στήν πίσω πόρτα τοῦ Μαξίμου στήν ὁδό Βασιλέως Γεωργίου ἐνημέρωσαν τούς ἀνθρώπους τους ὅτι εἶδα τόν Πρωθυπουργό. «Μεγάλη εἴδηση»! Κάποιοι καθ’ ἕξιν ἀνόητοι νόμισαν ὅτι πῆγα στό Μαξίμου νά διαπραγματευτῶ ἐκπομπή στήν …ΕΡΤ καί χάλασαν τόν κόσμο στίς στῆλές τους. Ποῦ νά ἤξεραν! Φυσικά ὄχι μόνο δέν υἱοθετήθηκε τίποτε ἀπό τά παραπάνω, ἀλλά πλήν μίας φορᾶς πού προσεκλήθην ἀποκλείστηκα μέ τήν ἰδιότητα τοῦ Διευθυντῆ τῆς «Ἑστίας» ἀπό τίς ἐνημερωτικές ἐκπομπές τῆς ΕΡΤ.
Ἐπανέρχομαι ὅμως μετά ἀπό αὐτήν τήν σύντομη παρέκβαση γιά νά πῶ τό ἑξῆς: ἡ ψῆφος στούς Ἀποδήμους πρέπει νά εἶναι ἡ κατάληξη μιᾶς ἑνιαίας καί συγκροτημένης πολιτικῆς πού θά φέρει τούς Ἕλληνες τῆς διασπορᾶς μέσα στήν χώρα ἔστω καί ἀπό μακριά. Δέν ἔχουμε τήν πολυτέλεια τῆς διάσπασης καί τῆς διαίρεσης. Οἱ γείτονες Τοῦρκοι δέν ἔχουν ὑφυπουργεῖο Ἀποδήμων ἀλλά ἀντιπροεδρία Τούρκων τοῦ ἐξωτερικοῦ μέ ξεχωριστή κρατική δομή, ὑπαλλήλους καί προϋπολογισμό. Ἔχουν δίκτυα. Καί ἔχουν καί ψῆφο. Ἐμεῖς τί κάνουμε ἄραγε ἐδῶ; Προσβάλλουμε ἑκατομμύρια Ἕλληνες πού πασχίζουν νά ἐνημερωθοῦν κάθε μέρα γιά τό τί γίνεται στήν πατρίδα; Ἕλληνες πού ἔχουν τόν νοῦ τους περισσότερο στό τί γίνεται ἐδῶ παρά στήν χώρα πού ζοῦν; Αὐτούς λοιδωροῦμε ὅτι «ἔχουν νά πατήσουν τό πόδι τους τριάντα χρόνια στήν Ἑλλάδα» καί ὅτι «δέν ἔχουν δικαίωμα νά ἀποφασίζουν γιά ἐμᾶς»; Αὐτούς πού κάθε μέρα μᾶς στέλνουν στήν ἐφημερίδα μας τοὐλάχιστον εἴκοσι ἠλεκτρονικά μηνύματα γιά νά ποῦν τόν πόνο τους καί νά μᾶς καλέσουν στήν χώρα τους γιά ὁμιλίες; Αὐτούς πληγώνουμε; Ντροπή!!!
Λυπᾶμαι, ἀλλά δέν συμφωνῶ μέ αὐτήν τήν προσέγγιση. Πρῶτον, διότι μοῦ θυμίζει ἔντονα πῶς συμπεριφερθήκαμε στούς Ἕλληνες πρόσφυγες ἀπό τήν Μικρά Ἀσία ὅταν ὁ Βενιζέλος τούς ἔδωσε δικαίωμα ψήφου. Τότε τούς κυνήγησε ἡ δεξιά ἐλίτ τῆς δημοσιογραφίας, σήμερα τούς κυνηγᾶ ἡ ἀριστερά ἐλίτ τῆς διανόησης. Δεύτερον, διότι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἀξιολογοῦν ἀντικειμενικά (βασιζόμενοι σέ ἀξιόπιστες διεθνεῖς πηγές καί ὄχι στά μέσα τῆς λίστας Πέτσα!) τήν διεθνῆ εἰκόνα τῆς χώρας, τῆς κυβερνήσεώς της καί τῶν πολιτικῶν της δυνάμεων. Δέν εἶναι δεδομένοι γιά κανένα κόμμα.
Ἄς ἀφήσουμε λοιπόν τά ἀστεῖα καί ἄς σκεφτοῦμε γιά μία φορά «ἐθνικά» σέ βάθος χρόνου καί ὄχι στενόμυαλα κομματικά. Τό νομοσχέδιο Κεραμέως πρέπει νά γίνει πιό τολμηρό. Καί ἄν βρεῖτε χρόνο ἐκεῖ στό Μαξίμου, σκεφτεῖτε ξανά ἐκεῖνες τίς ἰδέες γιά τήν ERT world καί τήν ERT3. Πρέπει νά ἀποκτήσουμε φωνή παγκόσμια καί ἐθνική. Οἰκουμενική.
