ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ὑπουργός τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀπό τίς ἐμβληματικές φιγοῦρες τῆς ἀριστερῆς διακυβέρνησης ρώτησε…
… σέ ἀνύποπτο χρόνο κατά τήν διακυβέρνηση ὑψηλόβαθμο ἀξιωματοῦχο τοῦ Ὑπουργείου του, τεχνοκράτη, στέλεχος τῆς γραφειοκρατίας, τό ἑξῆς: «Ποιά εἶναι ἡ ἄποψή σου γιά τό μεταναστευτικό;». Ὁ ἄνθρωπος στόν ὁποῖο ἀπηύθυνε τήν ἐρώτηση ὁ ὑπουργός δέν ἦταν κανένας ἀκροδεξιός. Οὔτε κἄν φανατικός. Πέρασε τήν ζωή του ἔχοντας ἀποστολή νά γεφυρώνει διαφορές μέ ἄλλες χῶρες πρός ὄφελος τῆς πατρίδας. Κοσμοπολίτης, μέ προϋπηρεσία σέ κομβικές θέσεις σέ τέσσερεις πρωτεύουσες καί μέ τόν χειρισμό πολλῶν κρίσεων στό βιογραφικό του, μέ ἰσχυρή γεύση «πλανήτη» ἄρα.
«Κύριε ὑπουργέ, ξέρετε ὅτι εἶμαι χριστιανός ὀρθόδοξος, ἔχω ἔντονα ἀνεπτυγμένο τό αἴσθημα τῆς ἀλληλεγγύης καί τῆς ἔγνοιας γιά τούς ἀδύναμους μέσα μου, παρά τήν ὑψηλή θέση πού κατέχω προέρχομαι ἀπό οἰκογένεια λαϊκῆς καταγωγῆς, ἀλλά νά μέ συγχωρεῖτε: Μέ αὐτά πού βλέπω μέ τούς μετανάστες θυμᾶμαι ἕνα παλαιό σύνθημα τοῦ κόμματός σας. Σέ αὐτή τήν περίσταση ταιριάζει. Ἤ Ἐμεῖς ἤ αὐτοί! Καί ἡ ἀπάντησή μου, κύριε ὑπουργέ, ξέρετε ποιά εἶναι; Ἐμεῖς!» τοῦ ἀποκρίθηκε. Λυπᾶμαι πού δέν μπορῶ νά ἀποκαλύψω τό ὄνομα τοῦ ἀνώτατου ἀξιωματούχου πού ἐργάζεται στήν κοιλιά τοῦ κήτους, στόν σκληρό πυρῆνα τῆς ἐξουσίας. Πολλοί θά πάθαιναν σόκ. Μόνον ἀπό ἐκεῖνον δέν θά περίμεναν τέτοια ἀπάντηση. Ὁ ὑπουργός ἔμεινε σιωπηλός γιά λίγο καί εἶπε μέ πικρία στόν συνομιλητή του, ἀνώτατο δημόσιο ὑπάλληλο: «Ἔχεις δίκιο. Ἀλλά νά ξέρεις σέ κάθε σύσκεψη στό Μαξίμου ὑπό τόν Τσίπρα εἶμαι μόνος ἀπέναντι σέ ἑπτά δικαιωματιστές! Νά σκεφτεῖς ὅτι παλιά ἡ ΕΕ διαμαρτυρόταν γιά τά χαμηλά ποσοστά μας στήν χορήγηση ἀσύλου, μόλις 4%. Τώρα ἡ Εὐρώπη διαμαρτύρεται γιά τά ὑψηλά ποσοστά χορήγησης ἀσύλου, 40%!».
Θυμήθηκα αὐτή τήν στιχομυθία πού γνωρίζω καιρό, μόλις πληροφορήθηκα τήν βαριά ἧττα τῆς Ἀριστερᾶς καί τοῦ ἡγέτη της Κόρμπυν στό Λονδῖνο. Ὁ κόσμος –ὅπως στόν ἀποτυχημένο ὑπαρκτό σοσιαλισμό– καί πάλι δέν ἐξελίχθηκε σύμφωνα μέ τίς ἐπιθυμίες τους. Οἱ Βρεταννοί ὅπως καί οἱ Γερμανοί καί οἱ Γάλλοι καί οἱ Ὁλλανδοί καί οἱ Αὐστριακοί καί οἱ Οὗγγροι καί οἱ Ἱσπανοί καί οἱ Πολωνοί καί οἱ Σκανδιναβοί καί, βεβαίως, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, ἀποδοκίμασαν γιά μία ἀκόμη φορά τήν ἀπροσάρμοστο διεθνιστική Ἀριστερά. Τήν Ἀριστερά πού νοιάζεται περισσότερο γιά τούς περαστικούς μετοίκους τῆς ἠπείρου μας παρά γιά τούς Ἱδρυτές κατοίκους της. Αὐτούς πού τήν ἔκαναν μεγάλη καί μέ ρίζες στό παγκόσμιο στερέωμα. Στήν Μεγάλη Βρεταννία, ἐδῶ καί τρία χρόνια, οἱ κοσμοπολῖτες τοῦ Λονδίνου ἀρνοῦνται νά ἀκούσουν τί τούς εἶπε ὁ κόσμος στό δημοψήφισμα καί μέ προσφυγή σέ ποικίλα κόλπα προσπάθησαν νά ἀκυρώσουν τήν λαϊκή θέληση. Ἀλλά ὁ κόσμος, οἱ πλειοψηφίες μέσα στίς ὁποῖες νιώθει διαρκῶς κομπλεξικά ἡ ἀριστερή «ἐλίτ» δέν ἄλλαξαν γνώμη. Ἡ ψῆφος τους διαμορφώθηκε ἀπό τό μεταναστευτικό καί ἀπό τήν ἔντονη ἀνησυχία τους γιά τήν ἀλλοίωση τῆς ταυτότητας τῆς χώρας τους. 300.000 νέοι μετανάστες κάθε χρόνο στό βρεταννικό ἔδαφος ἀποτελοῦσαν μικρές ὡρολογιακές βόμβες πού «ἔσκαγαν» καθημερινά μέ διάφορες ἀφορμές καί τούς ἔκαναν νά αἰσθάνονται ξένοι στόν τόπο τους. Καί μιλᾶμε γιά κατοίκους χώρας μέ ὑψηλότατη αὐτοεκτίμηση καί αὐτοπεποίθηση, στά ὅρια τῆς ὑπεροψίας, ὄχι τίποτε φοβικούς. Ἡ ψῆφος τους διαμορφώθηκε ἀπό τήν ἄρνησή τους νά παραδώσουν στήν ἑπόμενη γενιά τήν χώρα τους διαφορετική ἀπό αὐτήν πού παρέλαβαν ἀπό τούς γονεῖς τους. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι δέν εἶναι ἀκροδεξιοί ἤ φασίστες ὅπως τούς βαπτίζει ἡ κεκτημένη ἀριστερή ταχύτητα καί στήν Ἑλλάδα. Ἁπλῶς ἀπαίτησαν νά μήν ἀλλάξει καί ἄλλο ἡ ζωή τους. Οἱ ἐπιθυμίες τους συναντήθηκαν μέ τίς ἐπιθυμίες τοῦ βαθέος κατεστημένου τῆς χώρας, πού ἔβλεπε τήν μείωση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας ἐντός ΕΕ ὡς μείζονα παράγοντα ἀνάσχεσης γιά τό βρεταννικό ἐμπόριο καί τίς ἐπενδύσεις.
Ὅλα αὐτά καί γιά τήν καθ’ ἡμᾶς Ἀριστερά εἶναι ξένα. Ἤλπιζε ὅτι ὁ κομμουνιστής Κόρμπυν θά χάσει μέ μικρή διαφορά. Συνετρίβη. Ὅπως συνετρίβησαν καί οἱ Ποδέμος. Ὅπως κινδυνεύει νά συντριβεῖ καί ὁ ΣΥΡΙΖΑ στήν ἀντιπολίτευση ὑπό τήν παροῦσα του μορφή, γιατί ἀρνεῖται νά διαβάσει τόν καιρό. Ἡ διαπίστωσή μας τούς ἐνοχλεῖ, ἀλλά εἶναι γιά τήν ὥρα ἀκριβής: Ὁ ΣΥΡΙΖΑ μικραίνει στήν ἀντιπολίτευση. Τό πρόβλημά του δέν εἶναι οὔτε ἡ διεύρυνση οὔτε τά πρόσωπα, ἄλλωστε ἀκόμη καί οἱ πασοκογενεῖς (Νίνα Κασιμάτη) κολλοῦν «ἀριστερίλα», κηρύσσουν τό μῖσος καί λένε πράγματα ἀδιανόητα. Τό πρόβλημα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ εἶναι ὅτι νοιώθει ἐνοχή νά πιάσει ἐπαφή μέ μεγάλα λαικά ρεύματα, ἄν εἶναι ξένα πρός τό DNA του. Στήν Κουμουνδούρου θαυμάζουν τόν Μακρόν πού προσπαθεῖ νά βγεῖ ἀπό τά Δεξιά στήν Λεπέν, ἀλλά νοιώθουν πολιτική παραλυσία στήν ἰδέα, πώς θά ἔπρεπε νά κάνουν καί αὐτοί τό ἴδιο γιά νά ἀνακάμψουν.
Γι’ αὐτό, κατά τήν γνώμη μου, ὁ ΣΥΡΙΖΑ μέ αὐτή τήν μορφή δέν μπορεῖ νά ἔχει μέλλον στήν ἑλληνική κοινωνία. Ἐάν συνεχίσει ἔτσι στό τέλος θά καταλήξει κόμμα καρικατούρα, γραφικῶν (ἀσχολουμένων μέ τήν σιλικόνη τῆς Πάολα), ἡμι-εγγράμματων («Τσέο») καί ἐπικίνδυνων («καλῶς ἔσπασαν τίς ἁλυσίδες»), μέ τό ὁποῖο οἱ Ἕλληνες θά «σπᾶνε» πλάκα στίς παρέες τῆς Κυριακῆς. Ὁ Τσίπρας γιά τήν ὥρα συμπεριφέρεται σά νά μήν καταλαβαίνει τί τρέχει. Καί αὐτός πολιτεύεται ὅπως στήν ἐποχή τοῦ 3%. Σέ ψευτο-μπουζούκια στόν Σωκράτη μή τυχόν καί μᾶς κατηγορήσει ἡ ἐλίτ τοῦ κόμματος ἄν πάει σέ κανονικά μπουζούκια, σέ μπαράκια καί μέ ντύσιμο Ποδέμος. Παιδί τοῦ λαοῦ. Τά ποσέτ τῆς ἀνάγκης μπῆκαν στήν ντουλάπα. Ἀργά ἤ γρήγορα θά καταλάβει ὅμως τί συμβαίνει καί θά ἀναγκαστεῖ νά πάρει ἀποφάσεις. Δέν τόν ὑποτιμῶ. Τό πρόβλημά του εἶναι ἕνα καί μόνο. Ἡ ρήξη του θά γίνει ἀργά; Γρήγορα; Ἤ θά τόν προλάβει ὁ Κυριάκος μέ ἐκλογές στήν στροφή;
