Στήν Ἑλλάδα, στόν τομέα τῆς ἐνημερώσεως, ἐπικρατεῖ μιά περίεργη ἐσωστρέφεια.
Οἱ «Εἰδήσεις», κυρίως αὐτές τῶν ἠλεκτρονικῶν μέσων ἐνημερώσεως, ἐλάχιστα ἀσχολοῦνται μέ ὅσα συμβαίνουν στόν κόσμο καί ἐπικεντρώνονται σέ «θέματα κλειδαρότρυπας».
Ἐλάχιστοι Ἕλληνες μαθαίνουν τί συμβαίνει σέ ὅλον τόν κόσμο καί ἀκόμη λιγώτεροι τί γίνεται σέ μιά χώρα-βαρόμετρο γιά τήν πορεία τῆς οἰκονομίας τῶν ἀναπτυσσομένων χωρῶν, τήν Ἀργεντινή.
Τόπος πού θά μποροῦσε νά εἶναι ἰδιαίτερα εὔπορος, ὅπως ἦταν στό παρελθόν, ἀλλά ἀποτελεῖ τόν καλύτερο «πελάτη» τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου, μέ κυβερνήσεις καί ἡγέτες (προεδρικό σύστημα) πού ἐναλλάσσονται ὑπό συνθῆκες ἀναταραχῆς καί βίας, καί μέ τήν Οἰκονομία νά παραπαίει. Κάποιοι, ἀσφαλῶς, θά θυμοῦνται ὅτι τό 2001 ὁ τότε πρόεδρος Φερνάντο ντέ λά Ρούα παραιτήθηκε ἐν μέσῳ λαϊκῆς ἐξεγέρσεως καί ἐγκατέλειψε τήν χώρα μέ ἑλικόπτερο! Προηγουμένως εἶχε ἐπιβάλει τό περίφημο «κοραλίτο» (capital controls) καί οἱ πολῖτες πτώχευσαν ἀπό τήν μία στιγμή στήν ἄλλη. Κάποιοι, τήν ἡμέρα πού ἔκλεισαν οἱ Τράπεζες, εἶχαν χρήματα γιά νά ἀγοράσουν ἕνα καλό σπίτι, ἀλλά ὅταν ἄνοιξαν, δέν μποροῦσαν, μέ τά ἴδια χρήματα, νά ἀγοράσουν οὔτε ἕνα μικρό αὐτοκίνητο!
Ἀκολούθησαν διάφορες κυβερνήσεις, ὅλες βραχύβιες καί προβληματικές, γιά νά φθάσουμε στόν Χαβιέ Μιλέι, ἕναν οἰκονομολόγο, ὀπαδό τοῦ «λιμπερτανισμοῦ», ἕνα ἀκραῖο καί σκληρό σύστημα περικοπῶν, πού ὑποσχέθηκε «καλύτερες μέρες», ἀλλά στήν χώρα, ἀπό τότε πού ἀνέλαβε τήν διακυβέρνηση, ἔχει ἀρχίσει νά φαίνεται «κάτι ἀπό τά παλιά», καί ὁ κόσμος βγῆκε πάλι στούς δρόμους.
Προχθές, Δευτέρα, χιλιάδες Ἀργεντινοί συμμετεῖχαν σέ ἐπεισοδιακές διαδηλώσεις μέ κεντρικό σύνθημα «Ἡ ὀροφή εἶναι ἡ πεῖνα», μέ πρωτοστατοῦσες τίς ὀργανώσεις τῆς ριζοσπαστικῆς ἀριστερᾶς καί τά κοινωνικά κινήματα, τά ὁποῖα ἔχουν ἀντιταχθεῖ στήν πολιτική τοῦ προέδρου ἀπό τήν πρώτη στιγμή.
Οἱ διαδηλωτές μέμφονται τόν Μιλέι διότι, ἐδῶ καί μῆνες, δέν ἐφοδιάζει μέ τρόφιμα χιλιάδες κοινωνικές κουζίνες, οἱ ὁποῖες προσφέρουν δωρεάν γεύματα σέ λαϊκές συνοικίες σέ ὅλη τήν χώρα.
Ἡ κυβέρνηση ἀρνεῖται ὅτι ἔχει διακόψει τόν ἐφοδιασμό καί δηλώνει ὅτι διενεργεῖ αὐστηρό λογιστικό ἔλεγχο σέ ὀργανώσεις ἀρωγῆς, προκειμένου νά δημιουργήσει διαφανές σύστημα, στό ὁποῖο οἱ κοινωνικές κουζίνες θά λαμβάνουν βοήθεια ἀπ’ εὐθείας ἀπό τό κράτος καί ὄχι μέσῳ ἐνδιαμέσων, τούς ὁποίους χαρακτηρίζει «διαχειριστές τῆς φτώχειας». Σᾶς θυμίζει κάτι;
«Πηγαίνουμε σέ μιά “κοινωνική κουζίνα” καί διαπιστώνουμε… ὅτι δέν ὑπάρχει! Σέ κάποιες ἀκοῦμε ὅτι προσέρχονται τακτικά 500 ἄνθρωποι, ὅταν δέν πηγαίνουν ποτέ περισσότεροι ἀπό 50» δηλώνει ὁ Χαβιέ Μιλέι. Ἀπό τήν πλευρά τους, ἑκατοντάδες «κοινωνικές κουζίνες» ἀναφέρουν ὅτι «δέν εἶδαν ποτέ τούς ἐλεγκτές τῆς κυβερνήσεως!».
Ἡ κυβέρνηση Μιλέι συμπλήρωσε 100 ἡμέρες στήν διακυβέρνηση καί ἐφαρμόζει μιά «θεραπεία-σόκ», ἕνα αὐστηρό πρόγραμμα δημοσιονομικῆς λιτότητος, μέ στόχο τόν ἔλεγχο τοῦ πληθωρισμοῦ (+270%), μέ παράλληλη ὑποτίμηση τοῦ νομίσματος (πέσο), κατά 50%, καί μέ ἀπελευθέρωση τῶν τιμῶν. Τό πρόγραμμα πιέζει ἀφάνταστα τούς πολῖτες μέ χαμηλά καί μεσαῖα εἰσοδήματα καί τό 40% τοῦ πληθυσμοῦ διαβιοῖ κάτω ἀπό τό ὅριο τῆς φτώχειας. Σέ ἕνα ἀξιοπρεπές δελτίο εἰδήσεων ἡ Ἀργεντινή τοῦ Μιλέι θά ἦταν ἀπό τά κύρια θέματα. Ἀκούσατε ἤ εἴδατε κάτι σχετικό;
