«Διοικεῖν ἐστί προβλέπειν»

ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΚΛΥΣΘΕΙ ἡ ἐπικαιρότης ἀπό τίς ἀντεγκλήσεις σχετικά μέ τόν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων, σέ βαθμό πού κοντεύουμε νά ξεχάσουμε ὅτι τόσο ἡ χώρα ὅσο καί ἡ ἀνθρωπότης ὁλόκληρη συνταράσσονται ἀπό πολέμους, ἀστάθειες καί ὑποβόσκουσες κρίσεις.

Μᾶς προβληματίζει τό ἐάν καί κατά πόσον ἡ ἀνακίνησις αὐτοῦ τοῦ ζητήματος, τήν συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ἦταν ἐσκεμμένη, ὥστε νά συσκοτισθοῦν ἄλλα πολύ σοβαρότερα ζητήματα καί νά ἀποπροσανατολισθεῖ ἡ κοινή γνώμη ἡ ὁποία παρακολουθεῖ ἄλλοτε ἀμήχανη καί ἄλλοτε προβληματισμένη τήν ἐπικοινωνιακή καταιγίδα πού ἔχει ἐξαπολύσει ἡ Κυβέρνησις γιά νά πείσει τούς διαφωνοῦντες βουλευτές της καί νά ἀναστρέψει τήν ἀρνητική διάθεση τῆς κοινῆς γνώμης ἀπέναντι στίς προθέσεις της.

• Τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου

Θά «ὑπενθυμίσουμε» λοιπόν ὅτι ἐξελίσσονται αὐτήν τήν στιγμή στήν περιοχή ζωτικῶν ἐνδιαφερόντων τῆς Ἑλλάδος δύο πόλεμοι. Καί ἐνῷ ὁ πόλεμος στήν Οὐκρανία ἔχει περιπέσει σέ μιά στατικότητα μέ τίς δύο πλευρές νά ἀντιπαρατίθενται γύρω ἀπό τόν Δνείπερο, ἡ μάχη γιά τήν Γάζα ἔχει ξεφύγει τῶν ὁρίων τοῦ Ἰσραήλ. Ἡ Ἐρυθρά Θάλασσα τείνει νά καταστεῖ τό κύριο πεδίο μιᾶς συρράξεως μέ ἐπιπτώσεις πού ἐπηρεάζουν ὁλόκληρο τόν κόσμο. Ἀκόμη καί στό περιβάλλον (γιά τό ὁποῖο κόπτεται ὁ πολιτισμένος κόσμος) ὑπάρχουν σοβαρότατες ἐπιπτώσεις ἀπό τήν ἀναστολή τῶν πλόων διά τοῦ Σουέζ. Ἄς ἀναλογισθεῖ κανείς πόσοι τόνοι ἐπί πλέον καυσίμων ἀναλίσκονται γιά νά κάνουν τά πλοῖα τόν περίπλου τῆς Ἀφρικῆς. Ὁμιλοῦμε γιά χιλιάδες τόνους πετρελαίου ἡμερησίως πού «καίγονται» ἐνῷ στήν χλιδή τῶν σαλονιῶν τοῦ Νταβός καί ἄλλων συνευρέσεων τῶν «ἰσχυρῶν τῆς Γῆς» ὁμιλοῦν περί «ἀποανθρακοποιήσεως» καί συνολικῆς καταργήσεως τῶν ὀρυκτῶν καυσίμων.

Ἄν δέν πρόκειται γιά κοροϊδία, θά πρέπει νά δεχθοῦμε ὅτι αὐτοί πού ἔχουν στά χέρια τους τίς τύχες τοῦ κόσμου εἶναι ὀλιγόνοες μέ μυωπική ἀντίληψη πού δέν τούς ἐπιτρέπει νά δοῦν καθαρά τά γεγονότα. Πόσῳ μᾶλλον νά προβοῦν σέ ἐκτιμήσεις γιά τά ἀναμενόμενα τῆς ἑπομένης ἡμέρας καί νά προσδιορίσουν τίς ἐξελίξεις.

Γιά ἀνάληψη πρωτοβουλιῶν ὥστε νά ἐλεγχθεῖ ἡ κατάστασις, οὔτε λόγος. Ὅμως «τό διοικεῖν ἐστί προβλέπειν» ἔλεγαν οἱ παλαιοί. Οἱ σημερινοί «ἡγέτες» ὅμως σύρονται ἀπό τίς καταστάσεις καί ψελλίζουν ὅτι δέν μποροῦσαν νά ἔχουν προβλέψει αὐτά πού συνέβησαν! Τό χειρότερο εἶναι ὅτι αὐτές τίς ἀδυναμίες τίς θεωροῦν φυσιολογικές. Δέν αἰσθάνεται κανείς τήν ὑποχρέωση νά ἀπολογηθεῖ πρός τούς πολῖτες γιά τήν ἀδυναμία του νά διαχειρισθεῖ μίαν ἔκτακτη κατάσταση. Ἔτσι οἱ «ἔκτακτες καταστάσεις» σωρεύονται ἡ μία πάνω στήν ἄλλη καί οἱ ἰσορροπίες τοῦ κόσμου ἔχουν φθάσει σέ ὁριακό σημεῖο ἀσταθείας. Στήν κατάσταση ἔρχεται νά προστεθεῖ καί μιά σειρά ἀπό δυνητικές χερσαῖες ἐμπλοκές. Τό Ἰράν ἔπληξε στόχους σέ τρεῖς χῶρες. Στό Ἰράκ, στήν Συρία καί στό Πακιστάν. Ἤδη τό Πακιστάν ἔχει ἀπαντήσει πλήττοντας τήν οὕτως ἤ ἄλλως τελοῦσα σέ διαρκῆ ἀναταραχή ἐπαρχία τοῦ Βελουχιστάν στό νότιο Ἰράν. Τό ποιό θά εἶναι τό ἑπόμενο βῆμα ἔπρεπε ἤδη νά τό προβλέπουν οἱ ὑπηρεσίες πληροφοριῶν καί νά ἐνημερώνουν τίς Κυβερνήσεις τους, ὥστε νά προετοιμασθοῦν νά τό ἀντιμετωπίσουν. Ἀντ’ αὐτοῦ ὅλοι παραμένουν προσηλωμένοι σέ αὐτά πού συμβαίνουν σήμερα καί τό πολύ-πολύ νά κλαυθμιρίζουν γιά αὐτά πού συνέβησαν χθές. Μέ τό αὔριο δέν ἀσχολεῖται κανείς.

Εἰδικῶς στήν Ἑλλάδα, ἡ ἀδιαφορία τῶν κυβερνώντων μας εἶναι ἐξοργιστική. Ὡς ἡ μεγαλύτερη ναυτιλιακή χώρα τοῦ κόσμου ὑφιστάμεθα τίς συνέπειες τῆς καταστάσεως στήν Ἐρυθρά Θάλασσα καί δέν ἔγινε οὔτε μία ἐνημέρωσις οὔτε μία σύσκεψις γιά τήν ἀνάλυσή της. Τό ΚΥΣΕΑ δέν συνεδριάζει μόνον γιά νά κρίνει τούς ἀξιωματικούς ἤ γιά νά ἐγκρίνει ἀγορές ὁπλικῶν συστημάτων. Ἔπρεπε νά ἔχει συνεδριάσεις δύο καί τρεῖς φορές ἀπό τήν ἀρχή τῆς κρίσεως στό Σουέζ γιά νά ἐνημερωθεῖ καί νά προγραμματίσει. Καί θά ἔπρεπε ἐκτάκτως στήν σύνθεσή του νά μετέχει καί ὁ ὑπουργός Ναυτιλίας. Ἀσφαλῶς δέ θά ἔπρεπε νά ἔχει συνεδριάσει ἀμέσως μετά τήν ἐξαγγελία τοῦ Τούρκου ὑπουργοῦ Ἐνεργείας, ὅτι θά ἀναληφθοῦν ἔρευνες στίς θαλάσσιες ζῶνες τῆς Λιβύης.

Στίς θάλασσες πού ἔχουν ὁριοθετηθεῖ διά τοῦ τουρκο-λιβυκοῦ μνημονίου τό ὁποῖο μονοτόνως χαρακτηρίζουμε παράνομο χωρίς ὅμως νά κάνουμε τίποτε γιά τήν ἀκύρωσή του. Προφανῶς κάποιοι θεωροῦν ὅτι τό ζήτημα «δέν μᾶς ἀφορᾶ». Ὅπως εἶχαν γνωματεύσει καί ὅτι «δέν μᾶς ἀφορᾶ» ἡ ἐπέκτασις τῶν χωρικῶν ὑδάτων τῆς Λιβύης πού πλέον περιλαμβάνουν ὁλόκληρο τόν κόλπο τῆς Σύρτης. Οἱ ἴδιοι ἔλεγαν ὅτι «δέν μᾶς ἀφοροῦν» οἱ κινήσεις τῶν τουρκικῶν ἐρευνητικῶν ἔξω ἀπό τήν ζώνη τῶν ἕξι μιλιῶν, τό καλοκαίρι τοῦ 2020, ὅταν βγῆκαν στό Αἰγαῖο ἀμφισβητῶντας εὐθέως τά κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Δέν φθάνει δηλαδή ἡ διεθνής ἀστάθεια, ἔχουμε καί τά δικά μας ἰδιαίτερα προβλήματα πού ὀγκοῦνται ἡμέρα μέ τήν ἡμέρα χωρίς νά ἀνησυχεῖ κανείς. Κάποιοι φαίνεται νά ἔχουν πεισθεῖ ὅτι ἡ «Διακήρυξις τῶν Ἀθηνῶν» τήν ὁποία συνομολόγησαν μέ τήν Τουρκία εἶναι μία κίνησις οὐσίας πού θά μειώσει τίς ἐντάσεις μεταξύ Ἀθηνῶν καί Ἀγκύρας. Πράγματι θά τίς μειώσει μέχρις ὅτου ἡ Τουρκία κρίνει ὅτι τήν συμφέρει νά τίς κλιμακώσει καί πάλι.

Ὁπότε κάποιοι ἐκ τῶν ταγῶν μας πού «δέν τό ἔχουν προβλέψει», θά «πέσουν ἀπό τά σύννεφα» γιά μίαν ἀκόμη φορά. Μόνον πού θά εἶναι σύννεφα καταιγίδος (πραγματικῆς καί ὄχι ἐπικοινωνιακῆς) τήν ὁποία θά εἴμεθα ἀνέτοιμοι νά ἀντιμετωπίσουμε. Καί τότε δέν θά μᾶς σώσουν οὔτε ἡ «σωστή πλευρά τῆς ἱστορίας» οὔτε οἱ συνεργασίες τίς ὁποῖες αὐθαιρέτως ἔχουμε βαφτίσει «συμμαχίες». Καί γιά τήν ὑποστήριξη τῶν ὁποίων δέν ἔχουμε κάνει τό παραμικρό!