Τί νά πρωτοπεῖ κανείς;
«Μπράβος», μέ πλούσιο ποινικό παρελθόν, σεσημασμένος καί ἀναζητούμενος, μπαινοβγαίνει στήν χώρα (ἀπό τήν Ἀλβανία, τήν πατρίδα του), ἐμπλέκεται σέ ἕνα σωρό σκληρές ποινικές ὑποθέσεις, καί πυροβολεῖ, στό κέντρο τῶν Ἀθηνῶν, ἐν ψυχρῷ στό κεφάλι ἀνύποπτο νέο ἄνδρα, ὁ ὁποῖος …διεμαρτύθη ἐπειδή τό (πολυτελές) τζίπ στό ὁποῖο ἐπέβαινε μιά ὁμάδα «μπράβων τῆς νύχτας» τούς ἔκανε …μούσκεμα, στόν δρόμο, καί ἐκεῖνοι διαμαρτυρήθηκαν! Γνωστός στίς ἀρχές ὁ δράστης, σεσημασμένος, σκληρός κακοποιός, ἀλλά …ἐλεύθερος!
Ὁ ἄλλος, λιμενικός, κατώτερος, ἔχοντας ἐξασφαλίσει τά στραβά μάτια τοῦ προϊσταμένου του στήν Δίωξη Ναρκωτικῶν, «ἀπαλλοτριώνει» ἐπί σειράν ἐτῶν ποσότητες ναρκωτικῶν ἀπό τά φορτία πού πιάνουν μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους οἱ συνάδελφοί του καί τά διοχετεύει, μέσῳ πολυμελοῦς συμμορίας, στήν «ἀγορά». Ντῆλερ, δηλαδή, ὁ λιμενικός καί «προστάτης» του ὁ ἀνώτερος ἀξιωματικός, προϊστάμενός του! Κι ἄσε τούς ἄλλους νά θαλασσοπνίγονται, καταδιώκοντας ἐξοπλισμένα ταχύπλοα ἐμπόρων λευκοῦ θανάτου καί δεχόμενοι –συχνότατα– ἐπιθέσεις μέ βαριά πυροβόλα ὅπλα!
Οἱ ἄλλοι –λές καί πᾶνε ἀπό τό σαλόνι τοῦ σπιτιοῦ τους στήν τραπεζαρία– κλέβουν κάθε τόσο κι ἀπό ἕνα Ι.Χ. καί τό μοσχοπουλοῦν ὡς ἐξαρτήματα. Ὁλόκληρη μάνδρα «μεταχειρισμένων ἀνταλλακτικῶν», στήν ὁποία βρέθηκε καί ἕνα πολυτελές… ταχύπλοο ἐντόπισαν οἱ ἀρχές! Τούς ἀνακαλύπτουν οἱ ἀστυνομικοί τῆς ΔΙΑΣ, τούς καταδιώκουν καί τούς συλλαμβάνουν, ἀλλά –ὅπως καταγγέλλουν οἱ ἀστυνομικοί– «κάποιοι τούς ἀφήνουν ἐλεύθερους»… Καμμιά φορά ὑπάρχουν καί θύματα στόν ἀγῶνα «κλέφτες καί ἀστυνόμοι». Ὅταν τό θῦμα εἶναι ὁ κλέφτης, ξεσηκώνεται σύσσωμος ὁ «δικαιωματισμός» ἐναντίον τοῦ «κακοῦ μπάτσου». Τώρα, πού ἔχασε τήν ζωή του ἕνας (ἀκόμη) ἀστυνομικός, σέ ἐμπλοκή καταδιώξεως κλεπτῶν αὐτοκινήτων, τό θέμα εἶναι «τί νά κάνουμε; Αὐτή εἶναι ἡ δουλειά του, ἐπικίνδυνη»!
Γιά νά μήν ἀραδιάσουμε ἐδῶ ἕνα σωρό περιπτώσεις, καλόν θά εἶναι ἡ Δικαιοσύνη νά πάψει: α) Νά πολιτεύεται. Νά δικάζει μέ βάση τά συμβάντα καί τά ἀληθινά στοιχεῖα καί νά μήν ἐξαρτᾶ τήν κρίση της ἀπό τό ποιός εἶναι μέ ποιόν. β) Νά δημιουργεῖ ἐρωτηματικά στούς πολῖτες ὡς πρός τήν ἀξιοπιστία της. Εἶναι βέβαιο ὅτι σήμερα ὅλοι διερωτῶνται «πῶς εἶναι δυνατόν ἕνας ἐπαγγελματίας δολοφόνος νά μπαινοβγαίνει στήν χώρα ἀπό τήν Ἀλβανία, καί νά παραμένει ἐλεύθερος»! γ) Νά ἐφαρμόζει τόν Νόμο πρός ὅλους, ἀνεξαρτήτως φυλῆς, χρώματος, θρησκείας καί προελεύσεως. Νά εἶναι ὅλοι ἴσοι ἀπέναντι στόν Νόμο καί ὄχι κάποιοι νά αὐτοβαπτίζονται «εὐάλωτες» ἤ «εὐαίσθητες κοινωνικές ὁμάδες» καί νά κλέβουν ἀσυστόλως ἀπό χαλκό στίς ρᾶγες τοῦ τραίνου, καταλύτες Ι.Χ. μέχρι σκάφη ἀναψυχῆς!
Γιά τήν Ἀστυνομία, δέν ἔχουμε νά ποῦμε πολλά. Ἡ διαφθορά στούς κόλπους της εἶναι τόσο παλιά ὅσο καί ἡ ἴδια. Εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ φιλότιμη «Ὑπηρεσία Ἐσωτερικῶν Ὑποθέσεων» κάνει καλά τήν δουλειά της, ἀλλά τί νά σοῦ κάνει κι αὐτή, ὅταν τό ἔγκλημα «τρέχει μέ χίλια» καί οἱ διωκτικές ἀρχές ἀκολουθοῦν σέ βῆμα σημειωτόν;
Ἄκουγα χθές τούς συνδικαλιστές τῆς Ἀστυνομίας νά διαμαρτύρονται στά κανάλια. Προσφάτως, ἄνδρες τῶν ΜΑΤ ἀρνήθηκαν (ὀρθῶς) νά φυλάξουν ποδοσφαιρικό γήπεδο. Ἄς τά βρεῖ ἡ Κυβέρνηση μέ τήν Ἀστυνομία. Εἶναι εὔκολο νά τά βρεῖ μέ τούς ἀστυνομικούς, ἀκούγοντας τήν ἄποψή τους, καί λαμβάνοντας μέτρα. Τό δύσκολο θά εἶναι, σέ λίγο καιρό, νά βρεῖ πολῖτες πού αἰσθάνονται ἀσφαλεῖς!
