Διεθνές και παγκόσμιο το πρόβλημα, πλην όμως…

Έχω βάλει στο you tube και ακούω τα κοντσέρτα για βιολί του Μπαχ, είναι περασμένα μεσάνυχτα, ξημερώνει Παρασκευή

Και ακόμη ακούω τα λόγια του υπουργού των Οικονομικών. «Θα είναι ένας δύσκολος χρόνος, θα υπάρξει ύφεση, το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό, είναι παγκόσμιο»…
Και καθώς τα βιολιά έχουν αφεθεί στους ποταμούς των φθόγγων της μουσικής του μεγάλου «παράξενου της μουσικής, σκέπτομαι ότι δέκα χρόνια τώρα περάσαμε μαύρα κι άραχλα, αλλά το πρόβλημα ήταν «μόνο ελληνικό».

Άρα για εμάς, δεν έχει σημασία αν είναι ή αν δεν είναι «made in Greece» το πρόβλημα, αλλά το ότι θα παραμείνουμε με το κεφάλι κάτω από το θολό νερό για άγνωστο ακόμη (ο κορωνοϊός θα αποφασίσει πόσο ) διάστημα… Και σκέπτεσαι μοιραία ότι ετούτος ο τόπος δεν λέει να σηκώσει κεφάλι, ότι «μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει» και ξανά προς τα προβλήματα και ουχί προς την δόξα πλέον τραβά, λες και τον έλκει η μιζέρια και η ανέχεια, λες και έχει υπογράψει συμβόλαιο με τα πνεύματα της κακοτυχίας, που δεν αφήνουν τίποτε όρθιο στο πέρασμά τους.
Και μέχρι τώρα, είχες κάποιον για να του «τα ψάλεις» με άνεση και χωρίς να σε παρεξηγήσει κανείς!

Στον Ανδρέα, ο οποίος μετέβαλε την χώρα σε απέραντη «προβληματική», στον Μητσοτάκη (πατέρα) που δεν έκανε εκλογές το 1990 για να κερδίσει 180 έδρες και να μην εξαρτάται από την ψήφο του Κατσίκη, ώστε να μην οδηγηθεί στην μοιραία εκείνη ανατροπή.

Στον Σημίτη, που μας εισήγαγε απροετοίμαστους στην «ευρωζώνη» και χάσαμε τον μπούσουλα κι ύστερα επενόησε εκείνο το καταστροφικό swap, στον Καραμανλή, ο οποίος είχε όλες τις καλές προθέσεις αλλά επέλεξε συνεργάτες τους οποίους δεν έπρεπε να επιλέξει, στον Γιωργάκη, ο οποίος ήταν «τρεις λαλλούν και δυο χορεύουν», στον Παπαδήμο, διότι δέχθηκε να μεταβληθεί σε απλό διαχειριστή εντολών, στον Κουβέλη, που δημιούργησε πρόβλημα σε μια κυβέρνηση η οποία βάδιζε σε σωστή κατεύθυνση, στον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, διότι δεν αντιλήφθηκαν ότι «τους τραβούσαν το χαλί» οι Γερμανοί, στον Τσίπρα, διότι μας εδούλεψε «ψιλό γαζί».

Στον Κυριάκο τί να καταλογίσεις; Το ότι δεν προέβλεψε ότι ένας Κινέζος θα έτρωγε «τα κοκκαλάκια της νυχτερίδας» ή ότι ένας άλλος θα άφηνε ανοιχτό το καπάκι του τέντζερη σε κάποιο εργαστήριο της Γουχάν και θα προέκυπτε ένας κορωνοϊός, τον οποίο ο Αβησσυνός γραμματεύς του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας θα έκανε «γαργάρα» και ότι κάποιοι Κινέζοι θα τον μετέφεραν (τον ιό, όχι τον Αιθίοπα) στην Ιταλία, όπου θα γινόταν ένα ματς στο Μιλάνο για το «Τσάμπιονς Λιγκ» και θα μας έπαιρνε και θα μας σήκωνε όλους ομαδικώς η πανδημία; Μα, αν τα είχε προβλέψει όλα αυτά, δεν θα τον είχαν ανακηρύξει πλανητάρχη πάσαι αι δυνάμεις της γης; Τίποτε δεν μπορείς να του καταλογίσεις. Απο εδώ και πέρα, όμως, θα αρχίσει η «γκρίνια» Και θα πρέπει να προσέξει, γιατί η «γκρίνια» μπορεί να γυρίσει σε «γρουσουζιά». Και θα είναι άδικο…

Απόψεις

Επετειακή εκδήλωση: 15 χρόνια «δημοκρατία»

Εφημερίς Εστία
Η εφημερίδα «δημοκρατία» γιορτάζει 15 χρόνια κυκλοφορίας με μια επετειακή εκδήλωση σε live streaming, στις 08 Δεκεμβρίου 2025, 07:00 μ.μ. με θέμα συζήτησης: «Κρίση της Δημοκρατίας σήμερα».

Ἐνόχλησις Ἀθηνῶν – Λευκωσίας γιά τήν ἔγερση ἀνατολικοῦ ζητήματος!

Εφημερίς Εστία
Γιά ἐπάνοδο στήν «πρό τοῦ 1919 ἐποχή» ὅπου ὑπῆρχε ἡ Ὀθωμανική αὐτοκρατορία ὁμίλησε ὁ ἀμερικανός διπλωμάτης! – Ἡ κατάλυσις της εἶχε ὡς στόχο τότε τόν περιορισμό τῆς καθόδου τῆς Ρωσσίας στήν Μεσόγειο Τώρα ζητεῖται ἡ διευκόλυνσις τῆς καθόδου της μέσῳ τῆς ἐξαφανίσεως τῶν ἐθνικῶν κρατῶν

Τό πρωτότυπο καί τό γενόσημο

Μανώλης Κοττάκης
O ΠΕΤΡΟΣ ΜΟΛΥΒΙΑΤΗΣ συνήθιζε νά λέει πώς «ὅσο μεγαλώνει ὁ ἄνθρωπος τά προτερήματά του βελτιώνονται καί τά ἐλαττώματά του ἐπιδεινώνονται.»

Στάσις πληρωμῶν, αὔξησις ληξιπρόθεσμων στήν Ἐφορία!

Εφημερίς Εστία
ΕΚΡΗΞΗ τῶν ληξιπρόθεσμων χρεῶν πρός τήν ἐφορία κατεγράφη στό 10μηνο Ἰανουαρίου – Ὀκτωβρίου, καθώς ηὐξήθησαν σχεδόν κατά 8 δισ. εὐρώ, ἀναδεικνύοντας τό ἀδιέξοδο στό ὁποῖο ἔχουν περιέλθει οἱ μισοί φορολογούμενοι, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται ὡς ὀφειλέτες τῆς Ἐφορίας.

Ἄς μιλήσουμε λίγο γιά τήν οἰκογενειοκρατία

Δημήτρης Καπράνος
Πόσες φορές, ἀλήθεια, ἔχουμε ἀκούει στήν πατρίδα μας τόν ὅρο «οἰκογενειοκρατία»;