Ὀφείλουμε νά παραδεχθοῦμε ὅτι μᾶς ἐντυπωσιάζει ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ὑποδέχθηκε ὁ πρόεδρος τοῦ Σύριζα ἀλλά καί πολλά ἀπό τά κορυφαῖά του στελέχη τήν νέα ὀδυνηρή ἧττα ἀπό τήν Νέα Δημοκρατία τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη.
Κάποιος ἀπό τό ἐπιτελεῖο τῆς πλατείας Κουμουνδούρου ἔπρεπε νά ἔχει ψιθυρίσει στόν ἀρχηγό του, λίγο πρίν βγεῖ γιά τίς δηλώσεις, ἀργά τήν νύχτα τῶν ἐκλογῶν, ὅτι δέν ἔβρεχε…
Ἀπό τήν ἄλλη, κάποιος πρέπει ἐπίσης νά θυμίζει στούς ὀπαδούς τῶν ἀστικῶν κομμάτων (δηλαδή τῆς Νέας Δημοκρατίας) ὅτι τά κόμματα τῆς ἀριστερᾶς (καί τά «κινήματα» τῆς σοσιαλδημοκρατίας), δέν διαθέτουν τήν εὐαισθησία τῶν δικῶν τους ἡγετῶν.
Ὁ Γεώργιος Ράλλης παρῃτήθη ἔπειτα ἀπό τήν ἧττά του, τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1981, ἀπό τόν Ἀνδρέα.
Ὁ διάδοχός του, Εὐάγγελος Ἀβέρωφ, ἡττήθηκε στίς εὐρωεκλογές ἀπό τό καλπάζον ΠΑΣΟΚ καί ὑπέβαλε τήν παραίτησή του.
Ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης ἔχασε τήν ἐκλογή τό 1985, ἀλλά εἶχε ἀναπτύξει ἤδη δυναμική, ἡ ὁποία τοῦ ἔδωσε τρεῖς συνεχεῖς νῖκες (1989-90). Ἡττήθηκε, ὅμως, τό 1993 ἀπό τόν ἀσθενῆ Ἀνδρέα καί ὑπέβαλε τήν παραίτησή του.
Ὁ Μιλτιάδης Ἔβερτ ἔχασε ἀπό τόν Κώστα Σημίτη καί ὁδήγησε τό κόμμα σέ διαδικασία ἐκλογῆς ἡγεσίας, μέ τόν Κώστα Καραμανλῆ νά κερδίζει τήν «μάχη» γιά νά παραιτηθεῖ καί ἐκεῖνος ἀμέσως μετά τήν ἧττα τοῦ 2009, ἀπό τόν Γιῶργο Παπανδρέου.
Παρῃτήθη καί ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς, τό 2015, ὅταν ἡττήθηκε ἀπό τόν Ἀλέξη Τσίπρα. Δηλαδή, μέ λίγα λόγια, ἧττα στίς ἐκλογές, σημαίνει, γιά τήν Νέα Δημοκρατία, ἀλλαγή ἡγεσίας.
Ἀντιθέτως, ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ἔχασε τρεῖς φορές τό 1989-90, ἀλλά δέν παρῃτήθη, ἄν καί ἀσθενοῦσε πολύ σοβαρά.
Ὁ Κώστας Σημίτης, τό 2004, βλέποντας ὅτι ὁ Κώστας Καραμανλῆς ἐρχόταν ὁλοταχῶς, προτίμησε νά «δώσει τό δαχτυλίδι» στόν Γιῶργο Παπανδρέου. Καί ἐκεῖνος ἔχασε δύο φορές ἀπό τόν Κώστα Καραμανλῆ, ἀλλά τότε –μέ τήν ἀμέριστη συμπαράσταση τῶν ἐκπροσώπων τῆς διαπλοκῆς– οἰκοδομήθηκε ἕνα ζοφερό κλῖμα, πού ὁδήγησε στίς ἐκλογές τοῦ 2010 καί στήν ἧττα ἀπό «τό ΠΑΣΟΚ τοῦ Γιώργου», τό ὁποῖο ἐν συνεχείᾳ διελύθη εἰς τά ἐξ ὧν συνετέθη, ἀφοῦ οἱ «διαπλεκόμενοι» εἶχαν ἐπιτύχει τήν ἀνατροπή ἐκείνου πού τόλμησε νά τούς κατονομάσει ὡς «νταβατζῆδες».
Ὁ Ἀλέξης Τσίπρας ἔχασε μέ δέκα μονάδες διαφορά ἀπό τήν Νέα Δημοκρατία τίς εὐρωεκλογές τοῦ 2019, ἔχασε τίς ἐθνικές ἐκλογές τοῦ ἰδίου ἔτους, ἔχασε καί προχθές.
Τώρα, παραμερίζοντας τήν ἐπικείμενη ἧττα καί στίς δημοτικές-περιφερειακές τόν Ὀκτώβριο, θέτει «χρονοδιάγραμμα ἀνάκαμψης» τίς εὐρωεκλογές τοῦ ἑπομένου ἔτους. Οὔτε ψίθυρος γιά παραίτηση. Ἀντιθέτως, ἀποφαίνεται ὅτι τό ἀποτέλεσμα τῶν ἐκλογῶν (τῆς συντριβῆς του δηλαδή) ἀποτελεῖ «κίνδυνο γιά τήν δημοκρατία»! Ἀφήνουμε δέ ὅτι μετά τήν ἧττα τοῦ περασμένου Μαΐου χαρακτήρισε τό ἐκλογικό σῶμα «ἀνώριμο».
Ὅλα δείχνουν ὅτι ὁ Σύριζα δέν ἔχει ἐναλλακτική λύση καί δέν πρόκειται νά ἀλλάξει ἡγεσία. Μᾶλλον ὑπῆρξε καί αὐτός ἕνα κόμμα «μέ σημαία εὐκαιρίας», ὅπως καί ἄλλα, πού γεννήθηκαν στήν Εὐρώπη ἐν μέσῳ κρίσεων καί «ἀπεχώρησαν ἡσύχως».
Στίς δημοτικές ἐκλογές τό ΠΑΣΟΚ θά εἶναι δεύτερο κόμμα. Τό ἴδιο θά γίνει καί στίς Εὐρωεκλογές, ὅπως δείχνουν τά πράγματα. Ἀλλά ὁ Σύριζα οὔτε τότε θά ἀλλάξει ἡγεσία. Ἴσως γιατί δέν θά χρειάζεται πιά…
