Ανήκω στους ευτυχείς δημοσιογράφους, που γνώρισαν στην σταδιοδρομία τους πολλές και μεγάλες προσωπικότητες
Θεωρώ εαυτόν τυχερό που γνώρισε τον Μανώλη Γλέζο. Έναν άνθρωπο ο οποίος υπήρξε σύμβολο της εθνικής Αντιστάσεως και που με την πορεία του, μας έδω σε το δικαίωμα να τον χαρακτηρίσουμε σπάνιο είδος ανδρός.
Είμαι βέβαιος ότι εάν ο αλησμόνητος Μανώλης Γλέζος- και συνάδελφος, δημοσιογράφος, μην το ξεχνάμε αυτό- δεν άφηνε τον μάταιο αυτό κόσμο σε μια περίοδο όπως η σημερινή, η κηδεία του θα ήταν πάνδημη, καθώς με την στάση του απέσπασε τον σεβασμό όλων των Ελλήνων, σε όποια πολιτική παράταξη και αν ανήκουν.
Πολλά θα γραφούν για τον Μανώλη Γλέζο. Επιτρέψετε μου, όμως, να θυμίσω αποσπάσματα από μια παλαιότερη συνέντευξή του στο περιδικό “lifo”, που διαβάζεται κυρίως από νέους ανθρώπους.
«Θα επιμείνετε-στην Ευρωβουλή- στο θέμα των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων; Πόσο στέκει τελικά αυτό το αίτημα;» ερωτά ο δημοσιογράφος.
«Σας διορθώνω: δεν πρόκειται για πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά για οφειλές της Γερμανίας προς το ελληνικό Δημόσιο και τους Έλληνες πολίτες, οι οποίες βεβαίως και στέκουν. Οι οφειλές προς το Δημόσιο είναι:
α) Οι αρχαιολογικοί και πολιτιστικοί θησαυροί τους οποίους άρπαξαν κι αρνούνται να επιστρέψουν.
β)Τα 7,1 δισεκατομμύρια δολλάρια (αγοραστικής αξίας 1938 και χωρίς τους τόκους), τα οποία επιδίκασε η Διάσκεψη των Παρισίων του 1946 να πληρώσει η Γερμανία για τις καταστροφές που προκάλεσε το Γ΄ Ράιχ στην οικονομία της Ελλάδας.
γ) Το αναγκαστικό δάνειο, το οποίο υποχρεώθηκε η Ελλάδα να δώσει στις κατοχικές δυνάμεις, από το οποίο 3,5 δισ. δολλάρια (αγοραστικής αξίας 1938 και χωρίς τους τόκους) αναλογούν στη Γερμανία.
Θυμηθείτε, στο σημείο αυτό, ότι τα ποσά του αναγκαστικού δανείου τα οποία αναλογούσαν στις δύο άλλες κατοχικές δυνάμεις, Ιταλία και Βουλγαρία, η Ελλάδα τα έχει εισπράξει.
Οι οφειλές, όμως, προς τους πολίτες είναι δυσθεώρητου ύψους. Έτσι, περιορίστηκαν σε ένα συμβολικό ποσό, προς τους απογόνους των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας. Οι κυβερνήσεις της Γερμανίας αρνούνται να εξοφλήσουν αυτές τις οφειλές. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: Γιατί; Σε αυτό κάποτε πρέπει να απαντήσουν. Δεν θεωρούμε, φυσικά, υπεύθυνο τον σημερινό γερμανικό λαό για τα εγκλήματα του Γ΄ Ράιχ».
«Είναι εντυπωσιακό ότι παραμένετε τόσο δραστήριος και εναργής σε μια ηλικία που θεωρείται προχωρημένη. Ότι αρνείστε να κάνετε παραχωρήσεις στην παραίτηση ή τον φόβο» λέει ο συντάκτης.
«Έτσι πρέπει γιατί νιώθω την υποχρέωση να εκπληρώσω τις παρακαταθήκες που μου άφησαν οι σύντροφοι τους οποίους έχασα σε διαδηλώσεις, μάχες και εκτελεστικά αποσπάσματα. Μου έλεγαν: «Αν εσύ ζήσεις, μη με ξεχάσεις. Όταν συναντάς ανθρώπους, θα τους καλημερίζεις και για μένα. Κι όταν χορεύεις, όταν γλεντάς, όταν πίνεις κρασί, θα χορεύεις, θα γλεντάς και θα πίνεις και για μένα. Κι όταν θ’ ακούς στο ακρογιάλι τον φλοίσβο των κυμάτων, όταν θα ακούς στο δάσος το θρόισμα του ανέμου ανάμεσα στις φυλλωσιές, θα τα ακούς και για μένα».
Ο Μανώλης Γλέζος ζήτησε από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να ψαλεί -όταν θα αποδημήσει- η ορθόδοξη εξόδιος ακολουθία.
