Ἄς ἠρεμήσουμε τώρα καί ἄς σκεφθοῦμε λιγάκι
Κατ’ ἀρχάς ἡ ἐπιτελική ἀποτυχία ἔχει ὄνομα καί ἐπίθετο. Σέ ἕναν ἄνθρωπο, προερχόμενο ἀπό «διαχείριση κρίσεων» ἑνός ὀργανισμοῦ ὁ ὁποῖος σκέπτεται καί ἐνεργεῖ μέ ρυθμούς χελώνας καί μέ νοοτροπία γραφειοκρατική, ἀνετέθησαν ἀνάλογα καθήκοντα, σέ μιά χώρα πού χρειάζεται, στίς ἀνάλογες περιπτώσεις, ἄμεση παρέμβαση καί ἐπέμβαση.
Ἀνεπιτυχής ἐπιλογή, προφανῶς, φυσιολογική ἡ βροντώδης ἀποτυχία. Μπορεῖ ὁ Κύπριος ἀδελφός μας νά ἔχει τοῦ κόσμου τά προσόντα, ἀλλά, ὅπως ἔλεγαν οἱ παλαιότεροι, «δέν κάνει γι’ αὐτή τήν δουλειά».
Δανειζόμεθα τήν ὁρολογία τοῦ φιλτάτου νομικοῦ Πάνου Μπιτσαξῆ: «Ἐπιτελικό κράτος σημαίνει ὅτι στήν ἔκτακτη περίσταση τό γενικό πρόσταγμα καί τήν εὐθύνη ἀποφάσεων πού δεσμεύουν τό σύνολο τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ τήν ἔχει ὁ κατάλληλος ἄνθρωπος». Ἔ, ἐμεῖς δέν τόν εἴχαμε στήν δεδομένη στιγμή.
Γνωρίζαμε πολύ καλά ὅτι ἡ κακοκαιρία θά ἦταν σφοδρότατη. Τό γνώριζε ἡ Πολιτική Προστασία. Καί δέν μπορεῖ κανείς νά ἰσχυρισθεῖ τό κλασικό «μά, δέν τό περιμέναμε τόσο δυνατό τό κῦμα».
Ὅταν προετοιμάζεσαι νά ἀντιμετωπίσεις «ἔκτακτα φαινόμενα» προετοιμάζεσαι γιά τό χειρότερο! Δηλαδή: Δέν ἀφήνεις σέ κανέναν ἰδιώτη (βλ. Ἀττική Ὁδό) νά ἀναλάβει μεγάλες εὐθῦνες! Ἔχεις τόν Στρατό καί τήν Ἀστυνομία ἕτοιμους νά παρέμβουν ἀμέσως, ὅπου διαφανεῖ ἀδυναμία τῶν ἄλλων δυνάμεων.
Μᾶς ἔτυχε νά ἐγκλωβισθοῦμε σέ δρόμο, πρίν ἀρκετά χρόνια, στήν Νορβηγία. Σέ ἐλάχιστο χρόνο, εἶχαν ἔλθει στρατιῶτες, μᾶς εἶχαν φέρει ροφήματα καί σνάκς καί περίμεναν μαζί μας μέχρι νά ἀρχίσει καί νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ ἐπιχείρηση καθαρισμοῦ τοῦ –ἐπαρχιακοῦ– δρόμου. Ναί, ὑπῆρξε ἐγκλωβισμός, ἀλλά ὑπῆρξε ἐνδιαφέρον ἀπό τίς κρατικές ὑπηρεσίες. Ἐδῶ; Δέν ἔπρεπε ἀμέσως νά ὑπάρξει ἡ ἀνάλογη ἀρωγή; Νά παραμένεις εἴκοσι (!) ὧρες ἐγκλωβισμένος ἔξω ἀπό τό “Mall” τῆς Ἀττικῆς Ὁδοῦ καί νά μήν πλησιάζει κανείς; Ἀσύλληπτο!
Καί μόνο νά ἔβλεπες τήν συνέντευξη τοῦ Κυπρίου ἀδελφοῦ μας μέ τόν ὑφυπουργό, πρώην ἀρχηγό τῆς Ἀστυνομίας, ἀντιλαμβανόσουν τήν διαφορά. Μέ πέντε κουβέντες, ὁ πρώην ἀστυνομικός τά εἶπε ὅλα. Καί ἡ Ἀστυνομία ἐπενέβη σέ 400 περιπτώσεις, βοηθῶντας πολῖτες πού εἶχαν προβλήματα. Τόσο ἁπλά.
Βεβαίως, ὁ Ἀθηναῖος δέν εἶναι ὁ μέσος κάτοικος τοῦ Νευροκοπίου, οἱ «Ἀθηναῖοι» δέν ξέρουμε ἀπό χιόνια καί πολλοί ἔχουμε (ἀφελῶς) ἄγνοια κινδύνου. Θά χρειαστεῖ νά μάθουμε. Καί θά μάθουμε. Μέχρι τότε ὁποιαδήποτε ἀναφορά σέ βέλτιστες πρακτικές πού ἐφαρμόζονται ἀλλοῦ εἶναι εὐπρόσδεκτη ὡς συμβουλή καί ὄχι ὡς ἐξυπνακισμός. Καί ὀλίγη πολιτική. «Ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς, πῆρε δύο φορές τήν Ἑλλάδα στά χέρια του στίς χειρότερες συνθῆκες καί τήν ἀπογείωσε… χωρίς δάνεια χωρίς τίποτα… κρατικοποιῶντας τίς βασικές ἀνάγκες τοῦ λαοῦ καί κάποιες Τράπεζες καί ἔδωσε ὤθηση στίς ἐπενδύσεις καί τήν βιομηχανία» μᾶς ἔγραψε καλός, παλιός φίλος. Βεβαίως, ἄλλες ἦταν τότε οἱ συνθῆκες καί ὁ Καραμανλῆς ἀπεκλήθη ἀπό κάποιους «Καραμανλένιν». Ἀλλά κι αὐτό τό χάλι τοῦ ἰδιωτικοῦ ΔΕΔΔΗΕ καί τῶν «ἰδιωτικῶν» δρόμων, δέν καταπίνεται εὔκολα. Νομίζουμε ὅτι πλησιάζουμε πρός τήν ὥρα πού θά κριθοῦν αὐστηρά οἱ πάσης φύσεως «ἰδιωτικοποιήσεις», τίς ὁποῖες καί ἐμεῖς κάποτε στηρίξαμε. Κάτι καταλάβαμε ἐμεῖς στόν Πειραιᾶ, μέ τό λιμάνι! Ἔτσι εἶναι ἡ ζωή. Μέ τά «πάνω» καί τά «κάτω» της…
