Οἱ πιστώτριες Τράπεζες τῶν «Ἐκδόσεων Γαβριηλίδη» προχώρησαν σέ πολτοποίηση τῶν βιβλίων πού…
… βρέθηκαν στίς ἀποθῆκες τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου.
Μέ ἔπιασε ναυτία. Ὄχι μόνον ἐπειδή εἶμαι λάτρης τοῦ βιβλίου καί μανιώδης ἀναγνώστης, ὄχι μόνο ἐπειδή ἔχω ὁ ἴδιος συγγράψει βιβλία καί γνωρίζω τό πόσο θά πονοῦσα ἄν μάθαινα ὅτι ἀντίτυπα δικῶν μου ἔργων κατεστράφησαν χωρίς νά ἐρωτηθῶ ἄν θά ἐπιθυμοῦσα νά τά παραλάβω ἤ νά τά ἀγοράσω ἔναντι κάποιας τιμῆς, ἀλλά, κυρίως, ὡς ἁπλός πολίτης μιᾶς χώρας πού (θέλει νά) ἀποκαλεῖται «πολιτισμένη».
«Περίμενες ἐσύ ἀπό τά funds, μέ ἕδρα τό Ντελαγουέαρ, νά δείξουν εὐαισθησία γιά τά βιβλία; Κάποιος ἀπό τούς ἑκατοντάδες ὑπαλλήλους, θά ρωτήθηκε “τί νά τά κάνουμε τά βιβλία πού βρήκαμε στίς ἀποθῆκες τῶν ἀκινήτων πού κατασχέσαμε” καί θά ἔδωσε τήν –ἀναμενομένη– ἀπάντηση: “Ξεφορτωθεῖτε τα!”» θά πεῖτε…
«Μέ μεγάλη λύπη καί μικρή ἔκπληξη πληροφορήθηκα τήν καταστροφή τῶν βιβλίων πού βρέθηκαν στίς ἀποθῆκες τῶν ἐκδόσεων Γαβριηλίδης. Κατασχέθηκαν καί πολτοποιήθηκαν ἀπό τίς πιστώτριες τράπεζες τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου, χωρίς νά ὑπάρξει ἡ παραμικρή ἀνακοίνωση γιά ὅποιον ἀπό τούς συγγραφεῖς ἐπιθυμοῦσε μέ τό ἀζημίωτο νά διασώσει ἔστω ἐλάχιστα ἀντίτυπα –παρά τίς ἀπόπειρες ἀπό πολλούς νά ἐνημερωθοῦμε. Εἶναι μιά ἐνέργεια πού ἁρμόζει σέ μιά φθίνουσα ἐποχή.
Ὅπως φαίνεται γιά ὁρισμένους τά βιβλία δέν ἀξίζουν οὔτε τήν ἴδια τους τήν τιμή. Ὅπως θά ἔλεγε καί ὁ Βαρβέρης: Δέν τούς παρηγοροῦν τά χρήματα, ἔχουν τόσα, πού μποροῦν καί νά τά ἀγοράσουν…”» ἔγραψε ὁ Δημήτρης Δερζέκος.
«Φθίνουσα ἐποχή», χωρίς ἀμφιβολία. Θά μποροῦσε κανείς νά προτάξει καί τό ἐπίρρημα «διαρκῶς», καθώς ἔχουμε πάρει τήν κάτω βόλτα…
Τηλεφώνησαν σέ φίλο, ἀπό ἕνα fund γιά ἕνα καταναλωτικό δάνειο 11.500 εὐρώ (κάρτα). Ἐξόφληση ἔναντι 2.000 καί μάλιστα σέ τρεῖς ἤ τέσσερεις δόσεις! Πόσο ἀγόρασε τό fund τό δάνειο ἀπό τήν Τράπεζα, ἡ ὁποία τό «ξεφορτώθηκε»; Κι ἐμεῖς ζητᾶμε νά μάθουμε γιατί οἱ Τράπεζες (ἤ τά funds) πολτοποίησαν τά βιβλία πού βρῆκαν στά ὑπόγεια τοῦ Σάμη Γαβριηλίδη!
Ἄχ, κύριε Γαβριηλίδη (κατά τό «ἄχ, κύριε Μαλακάση»), ποῦ νά τό φανταζόσουν, ὅταν ἔφευγες ἀπό ἐτοῦτον τόν κόσμο (στά 66 σου μόλις χρόνια τόν Φεβρουάριο τοῦ 2020), ὅτι ἡ ζηλευτή σου πορεία, ἀπό τό «Πλέθρον» τοῦ Ρηνόπουλου καί τῆς Στογιαννίδου, ἀπ’ ὅπου μᾶς ἔδωσες τήν μοναδική «Ρεμπέτικη Ἀνθολογία» τοῦ Τάσου Σχορέλη, ἀπό τήν συναναστροφή σου μέ τόν Αἰμίλιο Καλιακάτσο καί τόν Ἀλέξη Ζήρα μέ κατάληξη τίς τόσο ἐμπνευσμένες «Ἐκδόσεις Γαβριηλίδη», θά τελείωνε τόσο ἀταίριαστα μέ τόν χαρακτῆρα καί τά «πιστεύω» σου…
Ποῦ νά περίμενες αὐτή τήν βαρβαρότητα, ἐσύ, πού ἐξέδωσες τόν Θόδωρο Καλλιφατίδη, πού σάρωνε στή Σκανδιναβία μέ τό «Μέ λένε Στέλιο», τόν φίλο σου Πέτρο Μαρκάρη καί τόν ἐξαίσιο πολυχῶρο στό Μοναστηράκι (Poems and Crimes Art Bar) μέ ἐκεῖνες τίς ὑπέροχες βραδιές, μέ τήν Βάσω καί τούς φίλους, πού ἦταν πολλοί.
Καί πῶς νά ξεχαστεῖ τό “Block 25” γιά τήν ἱστορία τῆς μάνας σου, πού ἐπέζησε ἀπό τόν ὄλεθρο τοῦ Ὁλοκαυτώματος! Περιμένουμε τήν «συγγνώμη» ἐκείνων πού ἀσχημόνησαν. «Θυμόμαστε, δέν χρησιμοποιοῦμε» ἔλεγε ὁ Σάμης, κάθε Ἰανουάριο, στόν «μῆήνα τοῦ Ὁλοκαυτώματος». Καί βέβαια θυμόμαστε. Καί δέν θέλουμε πιά νά εἴμαστε ἐπιεικεῖς!
