Γιά κοίταξε, τώρα, πού, ἔτσι ξαφνικά, ἄρχισε νά κελαηδάει ὁ μαφιόζος ἀπό τό Ντουμπάι!
Καί φρίττει ὁ διεθνής περίγυρος –λές καί δέν τό ἤξερε– πού ὁ Ἐρντογάν καί τό σόι του (μπορεῖ καί νά) εἶναι ἀναμεμιγμένοι σέ «δουλειές» μαζί μέ μαφιόζους, ἐμπόρους ναρκωτικῶν καί ἀρχηγῶν δολοφονικῶν συμμοριῶν…
«Σοϊλού, τζάνεμ’, γιά σένα λέει ἐκεῖνος ὁ μαφιόζ-ἐφέντης ἀπό τό Ντουμπάι» λέει στό τηλέφωνο ὁ σουλτάνος καί ὁ ὑπουργός τῶν Ἐσωτερικῶν τόν καθησυχάζει… «Μήν ἀνησυχεῖτε, πολυχρονεμένε μου, πού ὁ Ἀλλάχ νά μοῦ κόβει χρόνια καί νά σᾶς δίνει δευτερόλεπτα, θά βγῶ αὔριο σέ συνέντευξη Τύπου μέ ὅλους τούς βρωμο-δημοσιογράφους, πού γράφουνε αὐτά τά ψέματα! Θά τούς κατατροπώσω»… Δέν ξέρω ἄν ἔχετε δεῖ τόν ὑπουργό Ἐσωτερικῶν Σοϊλού. Θυμίζει κάποιους κυρίους οἱ ὁποῖοι «κάνουν πόρτα» σέ νυχτερινά κέντρα. Μπροστά του ὁ Λουκασένκο μοιάζει μέ τόν ἔφηβο τῶν Ἀντικυθήρων! Πιάνει, λοιπόν, τό τηλέφωνο καί κλείνει συνέντευξη Τύπου γιά τήν ἑπομένη τό μεσημέρι… «Φάε κάτι, τζιέρι μου, νά μήν πᾶς νηστικός καί τσακωθεῖς μέ τούς ἀλῆτες!» τοῦ λέει τό πρωί ἡ κυρία του, πρίν φύγει γιά τό «μάτς».
«Τί λές; Ἀφοῦ θά φάω καμμιά διακοσαριά δημοσιογράφους! Μιά χαψιά θά τούς κάνω, κουζούμ» τῆς λέει καί μεσημεράκι ἡ τεθωρακισμένη λιμουζίνα τόν ἀποβιβάζει ἔξω ἀπό τήν αἴθουσα τῶν συνεντεύξεων… Ἀφηνιασμένο τό πλῆθος τῶν διακόνων τῆς ἐνημερώσεως, περιμένει τήν ἐμφάνισή του. «Μπρέ γιαβρούμ, πολύ ἀγριεμένους τούς βλέπω!» λέει ὁ Σοϊλού στόν βοηθό του. «Ἔμ’, πώς νά μήν εἶναι, ἐφέντη μ’; Τόσα ἔχει πεῖ τό στόμα ἐκεινοῦ τοῦ Πεκέρ-μαφιόζ-καραχισάρ γιά τήν ἐξοχότητά σας! Μ’ αὐτά πού ἔχει πεῖ, ὁ Ἐσκομπάρ ἔχει ἀθωωθεῖ ἤδη ἀπό τόν Ἅγιο Πέτρο τῶν χριστιανῶν στόν οὐρανό!» τοῦ λέει ὁ ἄλλος προσπαθώντας νά τόν «ἑτοιμάσει» γιά τόν ἀγῶνα, πού προμηνύεται δύσκολος! Ὅπως μέ πληροφόρησε συνάδελφος ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, οἱ δημοσιογράφοι ὑπέβαλαν στόν Σοϊλού περισσότερες ἀπό ἑκατό ἐρωτήσεις! «Τί λές, βρέ θηρίο; Τά κατάφερραν καί ἔκαναν τόσες ἐρωτήσεις χωρίς νά συλληφθοῦν;» τοῦ λέω. «Ναί, οὐδείς τούς σταμάτησε, οὐδείς τούς παρεμπόδισε! Ὁ καθένας ρώτησε ὅ,τι ἤθελε!» μοῦ λέει καί μένω …παγωτό!
«Καλά, καί ὁ Σοϊλού τί ἔκανε; Πῶς ἀπάντησε;» ρωτῶ γεμᾶτος περιέργεια. «Δέν ἀπάντησε σέ καμμία ἐρώτηση!» μοῦ λέει ὁ συνάδελφος καί μέ στέλνει ἀδιάβαστο. «Τί ἐννοεῖς δέν ἀπάντησε;» ἐρωτῶ ἀλαφιασμένος. «Αὐτό πού σοῦ λέω! Ἀπαντοῦσε λέγοντας τά δικά του! Σέ κάθε ἐρώτηση ἔλεγε “αὐτά εἶναι ψέματα, πού κατασκευάζουν οἱ ἐχθροί μας, προκειμένου νά πλήξουν τόν πολυχρονεμένο μας σουλτάνο καί ἐμένα, πού εἶμαι τό δεξί του χέρι!»…
«Καί δέν φοβήθηκαν οἱ δημοσιογράφοι ὅτι τούς “γράφουν” καί κάποια στιγμή θά τούς περιποιηθοῦν καταλλήλως;» ρώτησα, ὁ ἀδαής.
«Καί βέβαια φοβοῦνται, ἀλλά τόν τελευταῖο καιρό φαίνεται ὅτι κάτι ἀλλάζει ἐδῶ. Δέν ξέρω ποῦ θά ὁδηγήσει, ἀλλά εἶναι βέβαιοι ὅτι κάτι ἔχει ἀλλάξει. Τό βλέπεις παντοῦ. Καί, κυρίως, στίς δημοσκοπήσεις» μοῦ εἶπε, ἀλλά ἔπεσε ἡ «γραμμή» καί μετά δέν μποροῦσα νά τόν «πιάσω». Εὐτυχῶς, τό βράδυ μιλήσαμε, ἦταν μιά χαρά, καί ἡσύχασα…
