«Ὅλα ὄμορφα κι ὡραῖα» ἔλεγε ὁ θεῖος μου, Περικλῆς Χατζηαβράκογλου, ὅταν ἤθελε νά ἐκφράσει τήν ἱκανοποίησή του.
Κάπως ἔτσι θά πρέπει νά ἀνεφώνησε καί ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἐμπνεύσθηκε καί ὁλοκλήρωσε τό σχέδιο Νόμου γιά τήν ἐξ ἀποστάσεως ψηφοφορία στίς εὐρωπαϊκές (ἀρχικῶς) ἐκλογές. Εὐκολία, δηλαδή, ἀποφυγή συνωστισμῶν, ἀποφυγή ταλαιπωρίας καί ὅλα τά «πρός ἀποφυγήν», ἀφοῦ ὁ κόσμος πάει μπροστά, ὅπως λέγουν οἱ προοδευτικοί… Τά σκεπτόμουν ὅλα αὐτά, καθώς κοίταζα τό ἐκλογικό μου βιβλιάριο, μέ τίς σφραγῖδες στίς σελίδες, μέ τήν ὑπενθύμιση «βεβαιοῦται ὅτι ὁ κάτοχος τοῦ παρόντος ἐψήφισεν εἰς τάς ἐκλογάς…», βεβαίωση ἡ ὁποία σοῦ ἐπέτρεπε νά ἐκδώσεις διαβατήριο ἄν ἤθελες νά ταξιδέψεις ἐκτός Ἑλλάδος… Γραφειοκρατικές, φυσικά, διαδικασίες, ἀλλά προκειμένου νά ἔχεις τό κεφάλι σου ἥσυχο, πήγαινες καί ψήφιζες, καθώς «ἡ ψῆφος εἶναι ὑποχρεωτική» καί ἔτσι ἡ ἔννοια ἀποχή δέν ὑπῆρχε σχεδόν στήν καθημερινότητά μας. Ἀντίθετα, οἱ νεώτεροι, καμαρώναμε τίς σφραγῖδες στό βιβλιάριο, ὅπως καί ἐκεῖνες, τίς λιγοστές, στά διαβατήριά μας. Τώρα, οἱ σφραγῖδες δέν ὑπάρχουν, ἀφοῦ ὁδεύουν πρός κατάργηση μέχρι καί τά γραμματόσημα!
Νά, δέν λέω, ὅλα αὐτά ἀποτελοῦν «εὐκολίες». Συνάμα, ὅμως, ἀποτελοῦν καί παντελῆ ἐξαφάνιση τῆς ὅποιας κοινωνικότητος μᾶς ἔχει ἀπομείνει. Καταργήθηκαν τά γκισέ στίς τράπεζες, χάθηκε ἡ ἐπικοινωνία μέ τούς ὑπαλλήλους, οἱ ὁποῖοι λιγοστεύουν καθημερινά, ὅπου μποροῦσε ὁ/ἡ συνταξιοῦχος νά ἀνταλλάξει δύο λόγια μέ τήν ταμία (ἡ μητέρα μου τίς εἶχε μάθει ὅλες μέ τά μικρά τους ὀνόματα καί πάντα τούς πήγαινε κάποιο δῶρο ὅταν εἰσέπραττε τήν σύνταξή της ἀπό τό γκισέ) ἤ νά πάει νά χαιρετήσει τόν διευθυντή.
Καταργοῦνται τώρα καί οἱ οὐρές στά ἐκλογικά κέντρα, ἀφοῦ ὁ καθείς θά μπορεῖ νά ψηφίζει ἀπό τό σπίτι. Τελικά ὁ κορωνοϊός ἔκανε πολύ καλή δουλειά! «Μένουμε σπίτι» εἴπαμε, λόγῳ τοῦ κινδύνου, ἀλλά πλέον «μένουμε σπίτι» καί γιά ἐργασία, γιά μελέτη, γιά ἔρευνα. «Μένουμε σπίτι» καί γιά τήν ψῆφο, φροντίζοντας νά ἐξασφαλίσουμε τό ἐκ τοῦ μακρόθεν, χωρίς πρῶτα νά ἔχουμε ἐκκαθαρίσει τούς ἐκλογικούς καταλόγους, στούς ὁποίους ὑπάρχουν ἀρκετές χιλιάδες ὀνόματα, γιά τά ὁποῖα ὑπεύθυνος πλέον εἶναι ὁ ἅγιος Πέτρος, ἐκεῖ ψηλά!
Ἐπιτρέψτε μας νά πιστεύουμε ὅτι ὅλη αὐτή ἡ μυστικότης καί ὁ αἰφνιδιασμός ὅλων μας ἀπό τό σχέδιο τῆς κυβερνήσεως γιά τήν ἐξ ἀποστάσεως ψηφοφορία εἶναι ἕνα ἀκόμη βῆμα πρός τήν «ἀποκοικωνικοποίηση» (οὔφ!) τῶν πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι πλέον ψωνίζουν ἀπό τό σπίτι, ἐργάζονται ἀπό τό σπίτι, σπουδάζουν ἀπό τό σπίτι, διαχειρίζονται τούς τραπεζικούς τους λογαριασμούς ἀπό τό σπίτι, θά ψηφίζουν πλέον ἀπό τό σπίτι. Καί ποιός ὁ λόγος νά βγοῦν ἀπό τό σπίτι ὅταν ὑπάρχουν τόσα ντελίβερυ;
Τελικά, ποιοί θά κυκλοφοροῦν ἐκτός σπιτιοῦ; Θά ἔχουμε καί ὄργανα γυμναστικῆς στό σπίτι (ποῦ νά τρέχεις τώρα στά γυμναστήρια καί στά πάρκα) καί ὅλα θά γίνονται ἀπό τό σπίτι.
«Αὐτά πού ξέρατε νά τά ξεχάσετε» μᾶς ἔλεγε ἡ δασκάλα μας ἡ κυρία Οὐρανία, στό δημοτικό σχολεῖο. Τίποτε δέν ξέραμε γιά νά τό ξεχάσουμε, τά καημένα. Φαίνεται, ὅμως, ὅτι μάθαμε πλέον πολλά. Καί κάποιοι θέλουν νά τά ξεχάσουμε, ὁπωσδήποτε!
