Ἰούλιος τοῦ 2021. Ἡ Σύνοδος τῶν G8 στήν Γένοβα. Ὁ Σίλβιο Μπερλουσκόνι ἔχει ἐπιλέξει ὡς τόπο διαμονῆς τῶν ἡγετῶν τῶν ὀκτώ ἰσχυροτέρων οἰκονομιῶν τοῦ κόσμου τά πλοῖα τῆς “Festival Cruises”, ὑπέροχα καί νεότευκτα κρουαζιερόπλοια, ναυπηγημένα στήν Εὐρώπη.
Πλοιοκτήτης ὁ Γιῶργος Πουλίδης, φίλος παλιός καί καλός.
«Γιῶργο, πρέπει νά εἶμαι ἐκεῖ!» τοῦ λέω. «Νά εἶσαι ποῦ; Καί γιά ποιό λόγο;» τοῦ ἐξήγησα ἀμέσως (τότε ἐργαζόμουν στήν «Καθημερινή») καί μοῦ «τά μάσαγε»… «Δέν εἶναι σωστό», «μπορεῖ νά ἐκτεθοῦμε», «καλύτερα νά ἔχεις φίλο τόν διάβολο παρά δημοσιογράφους» καί λοιπά, ἀλλά τρεῖς μέρες πρίν ἀρχίσει τό πανηγύρι, βρισκόμουν ἐπί τοῦ “European Vision” μέ καμπίνα «σπέσιαλ» καί κονκάρδα στό στῆθος, ὡς “crew managing chief officer” καί πάντα δίπλα στόν «πρεζιντέντε» Γιῶργο Πουλίδη.
Τό ἀπόγευμα, πού πίναμε καφέ, παρατήρησα πόσο ἄσχημο ἦταν ἕνα σχεδόν ἐρειπωμένο κτήριο, «φάτσα» στά πλοῖα. «Χαλᾶ ὅλη τήν εἰκόνα» εἶπα στόν πλοίαρχο.
Γύρω στίς δέκα τό βράδυ, παρατήρησα ἀναταραχή στό λιμάνι. «Πᾶμε, ἔρχεται ὁ Καβαλιέρε» μοῦ λέει ὁ Γιῶργος καί, πράγματι, σέ λίγο ἔφθασε μιά μικρή αὐτοκινητοπομπή. Βγῆκε ὁ Μπερλουσκόνι ἀπό ἕνα μαῦρο αὐτοκίνητο καί τόν εἶδα νά φωνάζει καί νά δίνει ὁδηγίες, δείχνοντας τό ἐρείπιο…
Τό ἑπόμενο βράδυ, τά «χαλάσματα» εἶχαν τυλιχτεῖ μέ μαῦρο τούλι, καί τό βράδυ ἄναψαν στά σπλάγχνα τῶν κτηριακῶν ὑπολειμμάτων χαμηλοί προβολεῖς, δίνοντας στό κτήριο μιά ὑπέροχη εἰκόνα, λές καί ἦταν σκηνικό κινηματογραφικῆς ταινίας. «Σοῦ ἄρεσε;» ρώτησε τό πρωί ὁ «Καβαλιέρε» τόν «Πρεζιντέντε», καθώς ἔπιναν καφέ στήν βεράντα κι ἐγώ καθόμουν λίγα μέτρα πιό πέρα. «Τό σκέφθηκα προχθές καί τούς εἶπα ὅτι πρέπει νά γίνει ἀμέσως!» εἶπε, ὁ ἀθεόφοβος! Μέχρι καί σ’ αὐτό εἶχε «βάλει τό χεράκι του.»
Τόν ἔβλεπα κάθε μέρα, ὅσο διήρκεσε ἡ Σύνοδος τοῦ G8. Λέγαμε μιά «καλημέρα», ἀλλά φρόντιζα νά εἶμαι πάντα ὅσο κοντά γινόταν, σέ ὅλες τίς συζητήσεις. Ἡ ἐφημερίδα μου εἶχε, τότε, καθημερινό –μοναδικό–ρεπορτάζ «ἐκ τῶν ἔσω» στήν κυριολεξία. Μέχρι καί ὅτι «χόμπι» τοῦ Πούτιν εἶναι νά βάφει ὁ ἴδιος τά παπούτσια του! Ὁ Πουλίδης, πού εἶχε μάθει τά «χόμπι» τῶν ἀρχηγῶν, τούς προσέφερε τά ἀνάλογα δῶρα! Στόν Πούτιν, χάρισε ἕνα «κασελάκι» ὁλοκαίνουργο, φερμένο ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, πλήρως ἐξοπλισμένο! Μέ τίς βοῦρτσες, τίς μπογιές του καί τό «ποδαράκι» γιά νά ἀκουμπᾶ ὁ «πελάτης» τό ὑπόδημά του! «Ἄς μαζευτοῦν ὅσοι θέλουν. Θά ὑπάρχει μιά κίτρινη γραμμή. Ὅποιος τήν περάσει, θά ὑποστεῖ τίς συνέπειες!» ἔλεγε ὁ Μπερλουσκόνι στόν «Πρεζιντέντε». Τό ἄλλο πρωί, συνάντησα τυχαῖα, σέ μιά καφετέρια, τόν φίλο Θόδωρο Δρίτσα (μετέπειτα ὑπουργό Ναυτιλίας ἐπί Σύριζα.) Εἶχε ἔλθει μέ τίς συλλογικότητες καί τά κινήματα γιά τήν μεγάλη διαδήλωση πού εἶχε ὀργανωθεῖ κατά τοῦ “G8”. Εἴπαμε τά δικά μας, τά πειραιώτικα καί τοῦ ἐξήγησα: «Κοίτα μήν περάσεις τήν γραμμή πού θά χαράξει ἡ Ἀστυνομία, γιατί θά πέσει πολύ ξύλο!».
Στήν διαδήλωση ἔπεσε, πράγματι, «τό ξύλο τῆς ἀρκούδας», καί ἕνας νέος ἄνθρωπος ἔχασε τήν ζωή του! Τήν ἑπομένη εἶδα πάλι τόν Θοδωρῆ, μέ μπανταρισμένο τό ἕνα χέρι. «Τί ἔπαθες;» τόν ρώτησα. «Περάσαμε τή γραμμή» μοῦ εἶπε καί κέρασα ἐσπρέσσο.
Ὡς «ἀξιωματικός» τοῦ πλοίου συνάντησα τούς Τόνυ Μπλέρ (Ἡνωμένο Βασίλειο), Τζώρτζ Μπούς (ΗΠΑ) , Βλαντιμήρ Πούτιν (Ρωσσία), Γκέρχαρντ Σρέντερ (Γερμανία), τόν Ζάκ Σιράκ (Γαλλία), Γιουνιτσίρο Κοϊζούμι (Ἰαπωνία), Ζάν Κρετιέν (Καναδᾶς), Ρομάνο Πρόντι (Ε.Ε), τήν Χάρλεμ Γκρό Μπρούντλαντ (Νορβηγία), τόν Γκύ Φερχόφσταντ (Βέλγιο) καί, φυσικά, τόν ἐκλιπόντα Καβαλιέρε!
Καθώς τόν ἀποχαιρετοῦσε ὁ πλοιοκτήτης Γιῶργος Φ. Πουλίδης, ὁ Μπερλουσκόνι μοῦ ἔκανε νόημα. Πλησίασα. “Se lei e crew managing chief officer, io sono santo Padre!” εἶπε κι ἔφυγε γελῶντας πρός τήν σκάλα. «Ἄν ἐσύ εἶσαι ἀξιωματικός πληρώματος, ἐγώ εἶμαι ὁ Πάπας!»…
