Γιά νά εἴμεθα ἐξηγημένοι, οὐδεμία σχέση ἔχω μέ τόν ἅγιο Βαλεντῖνο.
Ἔχω ἐλάχιστη συμμετοχή σ’ αὐτό τό ἀγγλοσαξωνικό πανηγυράκι, τό ὁποῖο -για νά εἴμεθα εἰλικρινεῖς- γίνεται γιά νά κάνουν τζίρο τά ἀνθοπωλεῖα, τά κοσμηματοπωλεῖα, τά ἀρωματοπωλεῖα καί ἄλλες ἐπιχειρήσεις. Ὑπ’ αὐτό τό πρῖσμα, πολύ σωστά σκέφθηκαν ἐκεῖνοι πού ἐφηῦραν τόν ἅγιο τῶν ἐρωτευμένων. Καί δέν ἦταν πολύ δύσκολο νά τόν ἀποδεχθοῦν καί οἱ δικοί μας ἔμποροι, καθώς «ὅ,τι φέρνει τζίρους εἶναι καλοδεχούμενο»… Θυμᾶμαι τόν ἔρμο τόν Ἰωάννη Χατζηφώτη, ὁ ὁποῖος εἶχε βαλθεῖ νά μᾶς πείσει ὅτι ὁ δικός μας ἅγιος τῶν ἐρωτευμένων εἶναι ὁ ἅγιος Ὑάκινθος, ἐκ Κρήτης ὁρμώμενος. Ἀλλά δέν ἔπιασε ὁ Ὑάκινθος, πού δέν εἶχε τά στολίδια τοῦ Βαλεντίνου…
Πρώτη φορά ἄκουσα γιά τoν Βαλεντῖνο σέ ἕνα τραγούδι τῶν Beatles, τό «When I am sixty-four».Τραγουδοῦσε ὁ Πώλ «Ὅταν γεράσω καί ἀρχίσω νά χάνω τά μαλλιά μου, θά μοῦ στέλνεις κάρτες τοῦ Βαλεντίνου καί κάνα μπουκάλι κρασί; Θά μέ χρειάζεσαι, θά μέ περιποιεῖσαι, όταν θά γίνω ἑξήντα τεσσάρων;»… Ἦταν ἕνα τραγούδι σέ στύλ τοῦ 1930, μοῦ ἄρεσε πολύ καί τό ἐντάξαμε στό πρόγραμμά μας, στό συγκρότημα πού εἴχαμε τότε. Κι ἔτσι, ὄχι μόνο μάθαμε τόν Βαλεντῖνο, ἀλλά κάθε φορά πού ἦταν νά ἑρμηνεύσουμε τό κομμάτι, κάναμε καί μιά μικρή εἰσαγωγή, ἐξηγώντας τί εἶναι αὐτός ὁ «ἅγιος». Ἔτσι, ἀρχίσαμε νά ἀσχολούμεθα μαζί του.
Ὅταν δημιουργήθηκε ἡ ἐλεύθερη ραδιοφωνία, ὁ παραγωγός μας, στό Κανάλι Ἕνα, τοῦ Πειραιῶς, ὁ ἀείμνηστος Γιῶργος Βασιλόπουλος, μοῦ εἶπε ὅτι «πρέπει νά ὀργανώσουμε ἕνα εἰκοσιτετράωρο πρόγραμμα γιά τοῦ ἁγίου Βαλεντίνου». Δέχθηκα ἀσμένως, καθώς ἀντελήφθην ὅτι τό πρόγραμμα θά «ἔγραφε» πολύ. Κι ἔτσι, ὀργανώσαμε, ἐκείνη τήν 14η Φεβρουαρίου, νομίζω τοῦ 1988, ἕνα 24ωρο πρόγραμμμα, ἀφιερωμένο στόν «ἅγιο τῶν ἐρωτευμένων». Τό διαφημίσαμε ἐπαρκῶς ὅλη τήν προηγούμενη ἑβδομάδα καί ἔγινε χαμός. Ὁ τότε δήμαρχος Ἀνδρέας Ἀνδριανόπουλος, πού πέθαινε γιά κάτι τέτοια, χαιρέτισε τήν ἐκπομπή ἀπό τό στούντιο, τά γύρω ἀπό τό δημαρχεῖο ἀνθοπωλεῖα μπῆκαν στό κόλπο καί τά τηλέφωνα ἔσπασαν ἀπό τίς ἀφιερώσεις. Καί στά πίκ-ἄπ τραγούδια ἐρωτικά, ἔσταζε μέλι τό δημαρχεῖο ἀπό τήν ὀροφή μέχρι τήν πλατεῖα Κοραῆ! Κι ἔτσι, γεννήθηκε ὁ Ἅγιος Βαλεντῖνος, τόν ὁποῖο ἅρπαξαν ἀμέσως οἱ πάντες ἀπό τό μανίκι καί τόν καθιέρωσαν, παρά τίς ἀντιρρήσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, ὅμως, ἐκάμφθη, ὅταν ἀντελήφθη ὅτι ὁ μακαρίτης ὁ Χατζηφώτης δέν κατάφερνε νά ἐπιβάλει τόν δικό του, τρυφερό καί ἀναμάρτητο Ὑάκινθο.
Τώρα, γιά νά λέμε τήν ἀλήθεια, ὁ Βαλεντῖνος κούμπωσε μιά χαρά μέ τούς ἀνά τήν χώρα ἐμπορικούς συλλόγους! Ἀνθοπῶλες, κοσμηματοπῶλες, ταβερνιαραῖοι, μπάρμεν, μπουζουξῆδες, πάσης φύσεως διασκεδαστές, ἔπιασαν στασίδι καί εὐλογοῦν τόν ἅγιο Βαλεντῖνο, ὁ ὁποῖος, ἄν καί δέν εἶναι ὁμόδοξος, ἀπεδείχθη ὁμοτράπεζος καί ἰδιαιτέρως ἀποδοτικός. Ὁπότε, ἄς τόν δοξάζουμε καί ἐμεῖς, ἄς τοῦ ἀνάβουμε κάνα κεράκι σέ σχῆμα καρδούλας καί ἄς τοῦ φτιάξουμε κι ἕνα τροπάριο, ἀπολυτίκιον, ἔστω, εἰς ὀσμήν εὐωδίας πνευματικῆς ἀλλά καί… ἀρωματικῆς, ἀφοῦ τά ἀρωματοπωλεῖα, στήν χάρη του, κάνουν χρυσές δουλειές!
