«Quo vadis, ἑλληνική κοινωνία;» Ὁλοταχῶς, θά τολμούσαμε νά ποῦμε, πρός ὁριστικό «ξεχαρβάλωμα», καθώς ἀπό τήν κορυφή ὥς τά νύχια ἡ ἑλληνική κοινωνία κατακλύζεται ἀπό παλίρροια βίας καί τοξικότητας…
Ἡ βία εἰσβάλλει παντοῦ. Μπαίνει ἀπό παντοῦ στό σπίτι μας, ὅπως ἡ ὁμίχλη, στό προφητικό ποίημα τοῦ Βύρωνος Λεοντάρη, πού μελοποίησε ὁ ἀλησμόνητος Γιάννης Σπανός καί τραγούδησε ἡ μοναδική Ἀρλέτα: «Ἡ ὁμίχλη μπαίνει ἀπό παντοῦ στό σπίτι./ Κι ὅσα γιά σένα εἶχες ἐλπίσει, ἔχουνε τώρα πιά ὅλα σβήσει./ Σκιά ἦταν ὅ,τι γιά ζωή ἀγαπηθῇ/ ἦχος στεγνός μιᾶς ἄδειας λέξης./ Σἄν ἦρθε ἡ ὥρα νά διαλέξεις,/εἶπες ἄς φράξουν τή φωτιά ἄλλα στήθη./ Ποτάμι πού ἔχει μείνει ξερή ἡ κοίτη. Πῶς νά ’χεις ἔτσι ξεστρατίσει;/ Σοῦ ἄξιζε σένα ἀλλιῶς νά ζήσεις./ Ἡ ὁμίχλη μπαίνει ἀπό παντοῦ στό σπίτι»…
Ἔτσι μπαίνει στό σπίτι καί ἡ βία. Μπαίνει καί στά σχολεῖα, στά σωματεῖα, στά γήπεδα, στούς ναούς, στά στάδια καί τά γυμναστήρια. «Θύρες» μισθοφόρων ὀπαδῶν ἀπειλοῦν τούς «ἀντιπάλους» μέ ἔγγραφες ἀνακοινώσεις, μέ τήν πολιτεία νά ἀδιαφορεῖ, παρά τό ὅτι, ὅποτε σημειωθεῖ ὀπαδικό ἔγκλημα, τά «γραφεῖα» τῶν «Θυρῶν» ἀποδεικνύονται κρύπτες παρανόμου ὁπλισμοῦ καί ὀργάνων φονικῶν, ἱκανῶν νά σέ ἀφήσουν στόν τόπο! Βία, παντοῦ βία. Στά «σήριαλ» καί στά «ριάλιτυ» τῆς τηλεόρασης. Βία εἶναι καί ἡ προσπάθεια νά καθιερωθοῦν θεόφαλτσοι γελωτοποιοί πλουσίων ὡς ἰσάξιοι τῶν πραγματικῶν τραγουδιστῶν.
Βία εἶναι καί ἡ πείσμων προσπάθεια τῶν «τηλεπαρουσιαστῶν», οἱ ὁποῖοι παροτρύνουν ‒μέ τόν τρόπο τους, οὐδόλως κομψῶς‒ τούς συνομιλοῦντες πολιτικούς σέ ἀνταλλαγή τοξικῶν καί βιαίων ἐκφράσεων, μιά καί αὐτή ἡ φόρμουλα εἶναι ἐκείνη πού «πουλάει»… Ὁ ἐξαίρετος δημοσιογράφος, λογοτέχνης καί θεατρικός συγγραφεύς Γεώργιος Ροῦσσος, ἔλεγε γιά τούς νεότερους διακόνους τῆς δημοσιογραφίας. «Αὐτά πού πουλοῦν στήν ἐποχή μας εἶναι αἷμα, σπέρμα, στέμμα»! Προχθές περιτράνως ἀπεδείχθη ὅτι καί τά τρία μαζί εἶναι ὁ «συνδυασμός πού σκοτώνει». Εἴχαμε στέμμα μέχρις τελικῆς πτώσεως, μέ τήν ἐνθρόνιση (ἐξαιρετική, μέ βυζαντινό μεγαλεῖο, πόσοι τό κατάλαβαν αὐτό, ἄραγε;) καί στέψη τοῦ βασιλέως Καρόλου τοῦ Γ΄ στό Λονδῖνο. Εἴχαμε αἷμα ἄφθονο, μέ τούς μανιακούς δολοφόνους στήν Σερβία καί τίς ΗΠΑ.
Ὅσο γιά τό τρίτο «συστατικό», φθάνει νά δεῖ κανείς τίς ἑλληνικές τηλεοπτικές «σειρές» καί θά διαπιστώσει ὅτι «χάνει ἡ μάνα τό παιδί καί τό παιδί τήν μάνα!»… Σάν τήν ὁμίχλη, λοιπόν, ἡ βία ἔχει εἰσβάλει, ποικιλοτρόπως, στήν ζωή μας. Ξύλο ἀνελέητο ἀπό συμμορίες ἀνηλίκων εἰς βάρος συνομηλίκων τους. Ἀπόπειρες δολοφονίας ἀλλά καί φόνοι νέων ἀνθρώπων «μέ ὀπαδικά κίνητρα». Ἀντί ἡ κυβέρνηση νά ἐξαφανίσει τό φαινόμενο μέ σκληρά μέτρα «ἀ-λά Μάργκαρετ Θάτσερ», ἐμπλέκεται στά τοῦ ποδοσφαίρου, καί ἡ Ὁμοσπονδία ἐκλιπαρεῖ τήν Uefa νά στείλει διαιτητές «ἐλίτ», οἱ ὁποῖοι, ὅμως, δέν ἔρχονται ἔπειτα ἀπό τήν καταγγελία τοῦ Ἰταλοῦ «arbitro» Μάσσα, ὁ ὁποῖος κατήγγειλε βία καί χτύπημα εἰς βάρος του, καί μάλιστα τά ἀνέφερε στό «φύλλο ἀγῶνος».
Δέν γνωρίζουμε ἐάν καί ποιά θά εἶναι ἡ κυβέρνηση πού θά προκύψει ἀπό τίς ἐπερχόμενες (τοξικότατες) ἐκλογές. Ἀλλά τό πρῶτο πού πρέπει νά κοιτάξει νά περιορίσει, εἶναι ἡ ὁμίχλη τῆς βίας! Καί μιά καλή ἀρχή θά εἶναι ἡ κληρονομιά τῆς Μάργκαρετ Θάτσερ!
