Συγχωρῆστέ μας τήν μανία νά συσχετίζουμε τά πάντα μέ τήν μουσική καί τά τραγούδια, ἀλλά κάποιες φορές προβληματίζουν ἐκεῖνα πού συμβαίνουν στήν Ἀθήνα, στήν ὁποία μᾶς ἄρεσε πολύ νά βολτάρουμε, ἀλλά ἐδῶ καί καμμιά δεκαριά καί πλέον χρόνια (ἀπό τήν ἔναρξη τῆς διακυβερνήσεως τοῦ «Γιωργάκη» καί ἐντεῦθεν) μᾶλλον θλίψη προκαλεῖ τό νά περιδιαβεῖς τήν Σταδίου, τήν Πανεπιστημίου, τά στενά καί τίς παρόδους τοῦ πάλαι ποτέ «κέντρου», πού κατέληγε στούς πίδακες τῆς «Ὁμόνοια πλάτς»!
Καί προσπαθεῖς νά ἀντιληφθεῖς τί συμβαίνει καί ἡ Πανεπιστημίου ἀνασκάπτεται διαρκῶς, ἀγωνίζεσαι νά καταλάβεις τί στήν εὐχή φαντάσθηκε ὁ εὔχαρις ὑπουργός «Προστασίας τοῦ Πολίτη» (σοβαροί νά εἴμαστε) πού εἶδε ἄλογα θεόρατα μέ ἔφιππους ἀστυνομικούς στήν Ἀθήνα καί δέν μπορεῖς νά φαντασθεῖς τί ἄλλο. Καί, φυσικά, ἀνατρέχεις καί καταφεύγεις στήν μουσική καί τά τραγούδια.
Καί, αἴφνης, ἀνακαλύπτεις τήν γενεσιουργό αἰτία, ἀλλά καί τόν αἴτιο! Καί σᾶς τόν παραδίδουμε χωρίς ἐνδοιασμούς, ἀφοῦ τόν θεωροῦμε τόν βασικότερο ἐκ τῶν ὑπευθύνων γιά τίς «ἐμπνεύσεις» τῶν ἀρχόντων τῆς πλατείας Κοτζιᾶ καί τῆς λεωφόρου Κατεχάκη! Τό ὄνομά του, Φοῖβος Δεληβοριᾶς, τραγουδοποιός καί στιχοπλόκος, ἀπό τόν ὁποῖο –εἶναι πλέον ἤ βέβαιον– ἐνεπνεύσθησαν ὁ μέν γιά τόν «μεγάλο περίπατο», ὁ δέ γιά τούς «ἐφίππους ἀστυνομικούς». Εἶναι τό τραγούδι «Αὐτή πού περνάει», καί τό παραθέτουμε αὐθωρεί!
«Στήν κοσμάρα μου ὡς συνήθως κι ἄξαφνα
τή βλέπω νά περνάει.
Μέ μιά τσάντα “Ἐλευθερουδάκης” καί νά μοῦ χαμογελάει.
Σαλιγκάρια στή Σταδίου καί τριφύλλια στή Σίνα, ὀμορφαίνεις βάδισμά μου τήν Ἀθήνα!
Λεμονιές στήν Κοραῆ, περικοκλάδες στοῦ Zonar’s.
Θέλω νά σέ ξαναδῶ κατά μόνας!
Αὐτή πού περνάει, αὐτή πού περνάει,
αὐτή νά ρωτήσουμε νά δοῦμε ποῦ πάει.
Αὐτή νά ρωτήσουμε τόν προορισμό μας, ὁ ἄγνωστος δρόμος της νά βρεῖ τόν δικό μας.
Τή ρωτάω “τί γίνεται” μοῦ λέει “ἁπλῶς πηγαίνω
στή σχολή μου”. Στή χοροεσπερίδα, στή συνέλευση,
στή φιλοσοφική μου.
Περιβόλια στή Μπενάκη, στή Σκουφᾶ βοσκότοποι!
Ζουζουνίζουν γύρω ἀπ’ τ’ ἄνθος σου οἱ ἀνθρῶποι.
Λουλακί παραθυράκια στά ταξί καί στά τρόλλεϋ.
Ἀλληλοκαλημερίζονται ὅλοι
Σαλιγκάρια στή Σταδίου καί τριφύλλια στή Σίνα.
Ὀμορφαίνεις βάδισμά μου τήν Ἀθήνα!
Ἄν δέν ἔχεις τί νά κάνεις σέ παντρεύομαι τώρα!
Καί ἀρχίζει ἡ ἀνοιξιάτικη ὥρα!»
Ἀφοῦ «βλέπει» ὁ δημιουργός λεμονιές στήν πλατεῖα Κοραῆ καί περικοκλάδες στοῦ «Zonar’s», γιατί νά μήν δεῖ πλατάνια καί βοσκοτόπια ὁ ἄρχων τῆς Κοτζιᾶ στήν Πανεπιστημίου;
Ἀφοῦ ὁ Φοῖβος ἐντοπίζει σαλιγκάρια στήν Σταδίου καί τριφύλλια στήν Σίνα, γιατί νά μήν βλέπει ὁ ἔνοικος τῆς Κατεχάκη τά ἀλόγατα τῶν ἐφίππων ἀστυνομικῶν νά βόσκουν ἀμέριμνα στήν Σίνα, ἀφήνοντας τό ἄλλο «Τριφύλλι» νά ἀνθίσει στήν λεωφόρο Ἀλεξάνδρας καί προσεχῶς στόν Βοτανικό;
Φυσικά, ὁ Φοῖβος, ὅταν ἔγραφε τό ἐν λόγῳ τραγοῦδι, θά θυμόταν τήν ἐποχή τῆς «ψυχεδέλειας» καί ἴσως τό περίφημο κομμάτι “Strawberry Fields Forever”.
Καί, γιά νά μήν τρελλαθοῦμε, μόνο ψυχεδελικῶς μπορεῖ κανείς νά (προσπαθήσει νά) ἐξηγήσει τόσο τά συμβαίνοντα στήν βομβαρδισμένη ἐπί πολλά χρόνια Πανεπιστημίου ὅσο καί τήν ἔμπνευση τοῦ ἄρχοντος τῆς προστασίας μας γιά τούς «καβαλλάρηδες» τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας, οἱ ὁποῖοι, πάντως, προτιμοῦν τούς ἵππους τῆς μοτοσυκλέττας καί τοῦ αὐτοκινήτου!
