Τό 1938 ἡ σπουδαία Λαογράφος-ἐρευνήτρια καί εὐεργέτις Ἀγγελική Χατζημιχάλη ἵδρυσε τό Φιλανθρωπικό ἵδρυμα-Ἐπαγγελματική, Οἰκοκυρική καί Βιοτεχνική Σχολή ἀπόρων Κορασίδων «Τό Σπίτι τοῦ Κοριτσιοῦ».
Τό «Σπίτι», τό 1946, μετονομάσθηκε σέ «Ἐπαγγελματική Βιοτεχνική καί Οἰκοκυρική Σχολή τό Ἑλληνικό Σπίτι». Ἀπό τό 1950 λειτούργησε ἐπί 40 χρόνια καί πλέον ὡς «Οἰκοκυρική, Βιοτεχνική καί Ἐπαγγελματική Σχολή “Τό Ἑλληνικό Σπίτι”». Μέ ἑκατοντάδες οἰκότροφα κορίτσια, κυρίως ἀπό τήν ἐπαρχία. Σκοπός ἦταν ἡ ἐκμάθηση κλάδων τῆς λαϊκῆς τέχνης ὅπως ὑφαντική, κεντητική, μεταλλοτεχνία, ξυλογλυπτική ἀλλά καί ζωγραφική, μέ τόν Ἀγήνορα Ἀστεριάδη ἕως τό 1942 καί ἀκολούθως μέ τόν Διαμαντῆ Διαμαντόπουλο.
Τά κορίτσια παρακολουθοῦσαν καί μαθήματα γενικῆς παιδείας καθώς ἐπίσης μαθήματα μαγειρικῆς καί διαιτητικῆς μέ τόν (πασίγνωστο πλέον) Νικόλαο Τσελεμεντέ, μαθήματα δημοτικῆς μουσικῆς μέ τόν σπουδαῖο Σίμωνα Καρᾶ καί τόν Παντελῆ Καβακόπουλο, μαθήματα λαογραφίας ἀπό τούς Κώστα Ρωμαῖο καί Δημήτριο Λουκᾶτο. Ἐπρόκειτο γιά οἰκοτροφεῖο, μέ κοινωνική, κυρίως, προσφορά, καθώς οἱ ἄπορες κοπέλες τῆς ἑλληνικῆς ὑπαίθρου πού φοιτοῦσαν ἐκεῖ εἶχαν ἄριστη ἐπαγγελματική κατάρτιση, ἐξασφαλίζοντας ἐπαγγελματική σταδιοδρομία ὡς δασκάλες σέ ἄλλες οἰκοκυρικές σχολές ἤ ἐργαστήρια.
Τό οἴκημα, ἐπί τῆς ὁδοῦ Νάξου 56, στήν Κυψέλη, ὅπου στεγαζόταν τό οἰκοτροφεῖο ἦταν ἰδιοκτησία τῆς οἰκογένειας Χατζημιχάλη. Ἡ Σχολή ὑπαγόταν στό Ὑπουργεῖο Κρατικῆς Ὑγιεινῆς καί Ἀντιλήψεως, τό ὁποῖο ἐκάλυπτε μέρος τῶν δαπανῶν λειτουργίας της. Τά ὑπόλοιπα ἔξοδα καλύπτονταν ἀπό δωρεές φορέων καί ἰδιωτῶν, ἀπό τά δίδακτρα καθώς καί ἀπό τίς πωλήσεις τῶν παραγομένων εἰδῶν λαϊκῆς τέχνης.
Ἡ Ἀγγελική Χατζημιχάλη εἶχε δημιουργήσει ὅλες τίς προϋποθέσεις γιά τήν διδασκαλία καί ἀναπαραγωγή τῆς λαϊκῆς τέχνης μέ σκοπό τήν διάσωση καί ἔνταξή της στήν σύγχρονη αἰσθητική καί βιοτεχνική παραγωγή, ἔτσι ὥστε οἱ παραδοσιακές τέχνες νά ξαναμποῦν στήν καθημερινή πρακτική, βοηθῶντας τόσο τήν ἑλληνική οἰκογένεια ὅσο καί τήν οἰκονομία τῆς χώρας.
To 2000 εἴχαμε νέα μετονομασία: «Ἵδρυμα Ἀγγελική Χατζημιχάλη-Τό Ἑλληνικό Σπίτι», μέ σκοπό λειτουργίας τήν κατάρτιση οἰκονομικά ἀδυνάτων νέων στούς τομεῖς τῆς Ἑλληνικῆς Λαϊκῆς Τέχνης καί Παράδοσης καί στόχο τήν ἐνασχόλησή τους σέ παραδοσιακά ἐπαγγέλματα καί τήν καλλιέργεια τῆς Ἑλληνικῆς Λαϊκῆς Τέχνης καί Παράδοσης.
Τό 2017 σέ ἐπίσκεψη ἐκπροσώπων ἁρμοδίων φορέων ἐντοπίσθηκαν τά ἀντικείμενα (ἔπιπλα, βιβλία, σχέδια, ἀρχειακό ὑλικό, κ.ἄ.), καθώς καί τά σκηνικά ἀπό τό κουκλοθέατρο τοῦ Διαμαντόπουλου καί ἐκτιμήθηκε ὅτι: τά ἔπιπλα (βιτρίνες, βιβλιοθῆκες καί γραφεῖα) εἶναι σέ καλή κατάσταση καί χρειάζονται συντήρηση. Τά βιβλία εἶναι τοποθετημένα ἐπάνω σέ γραφεῖα καί βρίσκονται σέ καλή κατάσταση. Τά σχέδια καί τό ἀρχειακό ὑλικό εἶναι συσκευασμένα, ὁπότε δέν ἦταν δυνατή πλήρης ἐποπτεία, ὡστόσο φάνηκε ὅτι εἶναι ἄρτια τοποθετημένα στά κουτιά.
Τά σκηνικά ἀπό τό κουκλοθέατρο ἦταν τοποθετημένα σωστά καί προστατευμένα σέ μεγάλη ξύλινη κασόνα. Οἱ ἀργαλειοί πού ὑπῆρχαν στόν χῶρο ἦσαν ἀρκετοί, ἐκ τῶν ὁποίων δύο στημένοι, ἐνῷ οἱ ὑπόλοιποι ἀποσυναρμολογημένοι καί στοιβαγμένοι. Κατά τήν περίοδο τῆς πανδημίας, ἄγνωστοι λεηλάτησαν τό «Σπίτι» καί δέν ἄφησαν τίποτε! Ἐνδιαφέρθηκε κάποιο ὑπουργεῖο; Τί ἀκριβῶς ἔχει συμβεῖ μέ μία τόσο πολύτιμη κληρονομιά;
Οἱ ἐκπρόσωποι πού εἶχαν ἐπισκεφθεῖ τό «Σπίτι» εἶχαν ἀποφανθεῖ ὅτι «πρόκειται γιά ἀντικείμενα ὑλικοῦ πολιτισμοῦ, τά ὁποῖα μποροῦν νά ἐνταχθοῦν στήν δωρεά καί νά ἀποτελέσουν ἐκθέματα στό Μουσεῖο Λαϊκῆς Τέχνης καί Παράδοσης “Ἀγγελική Χατζημιχάλη”.»
Εἶναι δυνατόν νά πέρασε «ἐν σιγῇ ἀσυρμάτου» τέτοιο πλιάτσικο;
