Ἡ ἐπικίνδυνη τροπή τῶν ἐπιχειρήσεων στό Ἰσραήλ καί τήν Γάζα ἀφορᾶ –σέ πολύ μεγάλο βαθμό– καί τήν δική μας χώρα.
Ἀφορᾶ τό ἴδιο καί τήν Κύπρο, τῆς ὁποίας ὁ ρόλος στήν Δύση ἔχει ἀναβαθμισθεῖ σημαντικά. Ἀρκεῖ νά δεῖ κανείς τό σημεῖο ὅπου ναυλοχεῖ αὐτόν τόν καιρό ἕνα σημαντικό τμῆμα τοῦ Ἀμερικανικοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ καί νά συνδυάσει τήν ἐν λόγῳ εἰκόνα μέ τό FIR τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, γιά νά ἀντιληφθεῖ τί ἀκριβῶς σημαίνει τό ἀεροπλανοφόρο Κύπρος γιά τήν Δύση. Ἔχοντας –σχεδόν σέ πλήρη βαθμό– ἀπαγκιστρωθεῖ ἀπό τήν ρωσσική ἐπιρροή, ἡ Κύπρος σήμερα, ὅπως καί ἡ Ἑλλάς, ἀποτελεῖ πολύτιμο στήριγμα τῆς δυτικῆς συμμαχίας, καί ὁ ρόλος της στήν διεθνῆ γεωπολιτική σκηνή, στήν ὁποία ἀναμένεται νά προκύψουν νέοι συχετισμοί καί ἴσως ραγδαῖες ἐξελίξεις, εἶναι σημαντικός.
Θά μποροῦσε κανείς νά ἰσχυρισθεῖ ἐπίσης ὅτι ἡ –ἐλάχιστα αἰφνιδιαστική– στροφή τῆς Τουρκίας μέ τόν καταιγισμό ἀνακοινώσεων κατά τῶν ΗΠΑ καί τῆς Εὐρώπης καί μέ τήν κήρυξη «Ἱεροῦ πολέμου» (οὐσιαστικά) στό Ἰσραήλ μέ ἀπολύτως ἰσλαμιστική φρασεολογία καί ὕφος, καταδεικνύει τήν ἀπόφαση τῆς τουρκικῆς ἡγεσίας νά ἐπιχειρήσει γιά μία ἀκόμη φορά (οἱ μέχρι τώρα προσπάθειές της ἔχουν ἀποτύχει) νά ἡγηθεῖ μιᾶς «πανμουσουλμανικῆς συμμαχίας» κατά τῆς Δύσεως, μέ κύριο στόχο τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ, τό ὁποῖο ὁ (πλήρως κατευθυνόμενος) τουρκικός Τύπος παρουσιάζει πλέον ὡς κράτος-βαμπίρ…
Ὅλα, βεβαίως, τά ἀνωτέρω ἀναδεικνύουν τήν πλήρη ἀποτυχία (καί ἀνεπάρκεια) τῶν ἡγεσιῶν τῶν ΗΠΑ καί τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, οἱ ὁποῖες οὐδέποτε θέλησαν νά ἀντιληφθοῦν ὅτι ἡ «λυκοσυμμαχία» καί τά «χαϊδολογήματα» στήν Τουρκία δέν θά ὁδηγοῦσαν σέ θετικά ἀποτελέσματα.
Ἡ Δύση καί ἡ ΕΕ εἶναι ἐκεῖνοι πού ἐπιτρέπουν σήμερα στόν Πρόεδρο τῆς Τουρκίας νά ἐπιτίθεται στούς Ἰσραηλινούς καί νά τούς κατηγορεῖ γιά «γενοκτονία», τήν στιγμή πού ὅλοι γνωρίζουν –καί ὁ πολιτισμένος κόσμος τό ἔχει ἀναγνωρίσει– ὅτι ἡ Τουρκία εἶναι ἡ χώρα πού ἔχει ἀναγάγει τίς γενοκτονίες σέ «προσφιλῆ συνήθεια»!
Οἱ ΗΠΑ καί ΕΕ εἶναι ἐκεῖνες οἱ δυνάμεις, οἱ ὁποῖες –προτάσσοντας πάντοτε τά οἰκονομικά ὀφέλη– ἐπιτρέπουν στόν Ἐρντογάν νά ἐγκαλεῖ, χωρίς αἰδώ, τούς Ἰσραηλινούς ὡς «Δυνάμεις κατοχῆς», τήν στιγμή πού ὁ ἴδιος προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά παγιώσει τήν διά τῶν ὅπλων καί τῆς ὠμῆς βίας κατοχή τοῦ 40% τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ἑνός δηλαδή κράτους μέλους τῆς ΕΕ!
Φυσικά, δέν εἴμεθα ἀφελεῖς γιά νά ἐλπίζουμε ὅτι ἡ Δύση «πῆρε τό μάθημά της» ἤ ὅτι «ἔμαθε ἀπό τά λάθη της». Εἶναι βέβαιο ὅτι τά τεράστια οἰκονομικά συμφέροντα τά ὁποῖα, στήν οὐσία, κατευθύνουν τίς ἡγεσίες τῶν ΗΠΑ καί τῆς ΕΕ, ὅταν καταλαγιάσει (κάτι πού δέν ἀναμένεται σύντομα) ἡ ἀνάφλεξη στήν Μέση Ἀνατολή, θά θέσουν καί πάλι ὑπεράνω ὅλων τήν διασφάλιση περισσοτέρων κερδῶν καί τό οἰκονομικό ὄφελος.
Ὡστόσο, μέ τήν τροπή πού ἔχουν σήμερα λάβει τά πράγματα στήν εὔφλεκτη καί ἡφαιστειογενῆ γειτονιά μας, Ἑλλάς καί Κύπρος δέν φαίνεται νά ἔχουν πολλές ἐπιλογές.
Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι μέ τήν –ὅποτε αὐτή ἐπέλθει– λήξη τῶν ἐχροπραξιῶν, Κύπρος καί Ἑλλάς θά βρεθοῦν στήν πλευρά τῶν ὠφελημένων. Κάποια στιγμή, πρέπει νά γίνει καί αὐτό, ἔστω καί ἀργά.
