ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΞΑΝΑΠΕΙ. Οἱ πόλεμοι εἶναι σάν τίς ἀνοικτές πληγές πού ἀνά πᾶσα στιγμή μπορεῖ νά κακοφορμίσουν.
Οἱ ἀντιδράσεις μπορεῖ νά γίνουν ἁλυσιδωτές καί οἱ ἐπιπτώσεις νά εἶναι ἀπρόβλεπτες. Σίγουρα χαοτικές. Ὅταν λοιπόν ἡ τρομοκρατία πλήττει τήν Μόσχα, ἡ ὁποία εἶναι σέ πόλεμο μέ τήν Οὐκρανία καί οἱ δρᾶστες φαίνεται νά εἶναι ἰσλαμιστές, ὁμόθρησκοι ἐμπλεκομένων στόν ἐν ἐξελίξει πόλεμο στήν Μέση Ἀνατολή, ὁ κόσμος συνολικά δέν μπορεῖ νά θεωρεῖται ἀσφαλής.
- Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Θά παρατηρήσει κάποιος ἀντιφάσεις. Οἱ Ρῶσσοι δέν βρίσκονται σέ ἀντίπαλα στρατόπεδα μέ τούς ἰσλαμιστές τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Φέρονται μάλιστα νά συνεφώνησαν μέ τούς Χούθι τῆς Ὑεμένης νά μήν πλήττουν ἐμπορικά πλοῖα δικῶν τους συμφερόντων. Ὅμοια συμφωνία ἔχουν καί οἱ Κινέζοι, οἱ ὁποῖοι ὅμως χθές εἶδαν ἕνα ἀπό τά πλοῖα τους νά πλήττεται ἀπό πύραυλο πού ἐκτοξεύθηκε ἀπό τήν Ὑεμένη. Βλέπει κανείς ὅτι ἡ κατάστασις γίνεται ὅλο καί πιό περίπλοκη, καί τό χειρότερο, οἱ ἐξελίξεις δέν ἑρμηνεύονται ἐπί τῇ βάσει τῆς λογικῆς. Δέν μπορεῖ νά πεῖ κανείς μέ βεβαιότητα ποιός εἶναι μέ ποιόν καί ποιοί εἶναι ἐναντίον τίνων. Ὁ κόσμος πού πάντοτε χαρακτηριζόταν ἀπό ἀστάθεια, πλέον κινεῖται στά ὅρια τῆς φρενοβλαβείας. Δέν θά διακινδυνεύσουμε νά προβοῦμε σέ πρόωρες ἐκτιμήσεις ὡς πρός τά κίνητρα τῶν τρομοκρατῶν πού προεκάλεσαν τήν τελευταία ἑκατόμβη νεκρῶν στήν Μόσχα. Δέν θά διατυπώσουμε ἄποψη γιά τό ἐάν ἐμπλέκονται ἤ δέν ἐμπλέκονται οἱ Οὐκρανοί, οὔτε γιά τόν βαθμό ἐμπλοκῆς τοῦ ISIS.
Ἡ κοινή διαπίστωσις εἶναι ὅμως ὅτι οἱ ρωσσικές ὑπηρεσίες ἀπέτυχαν νά προλάβουν τό κτύπημα. Ὅπως καί οἱ ὑπηρεσίες τοῦ Ἰσραήλ ἀπέτυχαν νά ἀποτρέψουν τό κτύπημα τῆς Χαμάς τόν περασμένο Ὀκτώβριο. Δηλαδή δύο ἀπό τίς θεωρούμενες κορυφαῖες ὑπηρεσίες ἀσφαλείας τοῦ κόσμου «πιάστηκαν στόν ὕπνο». Μπορεῖ νά εἶναι ἡ ὑπερβολική ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό τους, ἴσως ἡ ὑπερβολική ἐξάρτησις ἀπό τήν τεχνολογία ἤ ἀκόμη καί τό γεγονός ὅτι ἐπικεντρώνονται πρός συγκεκριμένη κατεύθυνση, πού ἀφήνει περιθώρια στήν ἀσύμμετρη ἀπειλή τῆς τρομοκρατίας νά ἐκδηλώνεται ἀπό ἐκεῖ πού δέν τό περιμένει κανείς.
Θά μποροῦσε δηλαδή νά ὑποθέσει κανείς ὅτι οἱ ρωσσικές ὑπηρεσίες ἀσφαλείας ἔχουν ἀφιερώσει τόσο πολλούς πόρους στήν ἀντιμετώπιση τοῦ πολέμου στήν Οὐκρανία καί στήν ἐξακρίβωση τῶν διασυνδέσεων τοῦ Κιέβου μέ δυτικά κέντρα πληροφοριῶν καί τεχνολογίας, πού ἀμέλησαν τόν ὑπαρκτό κίνδυνο τῆς ἰσλαμικῆς τρομοκρατίας. Δικαιολογεῖται; Σίγουρα ὄχι, ἀλλά εἶναι στήν φύση τοῦ ἀνθρώπου νά ξεχνᾶ. Καί στήν προκειμένη περίπτωση οἱ Ρῶσσοι «ξέχασαν» τίς πολύνεκρες ἐπιθέσεις στό Μπεσλάν καί τίς «Μαῦρες χῆρες» τῆς Τσετσενίας. Στήν περίπτωση δέ, πού ἡ ἐπίθεσις στήν Μόσχα προέρχεται ἀπό ἄλλο, ἀπροσδιόριστο ἀκόμη κέντρο, ἡ κατάστασις πρέπει νά θεωρεῖται χειρότερη. Δέν εἶναι ἡ σύνδεσις ὅλων αὐτῶν τῶν ἑστιῶν θερμῶν ἀναμετρήσεων πού προκαλοῦν ἀνησυχία. Εἶναι τό γεγονός ὅτι δέν συνδέονται. Ὅτι ἐκδηλώνονται χαοτικά. Ὅμως ἡ μία ὑποθάλπει κατά κάποιον τρόπο τήν ἄλλη. Καί ὅλες μαζί ὁδηγοῦν σέ συνολική ἀποσταθεροποίηση.
