ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ εἶσαι μόνος σου
Καί ὅσο πλησιάζουμε πρός τίς ἀποφάσεις, ὁ Πρωθυπουργός σύμφωνα μέ ὅλες τίς διαθέσιμες πληροφορίες πού τίθενται ὑπ’ ὄψιν μας κλείνεται στόν ἑαυτό του. Δέν μοιράζεται ὅλους τούς προβληματισμούς του καί ὅλες τίς σκέψεις του μέ τούς συνεργάτες του, ἀκόμη καί μέ τούς πιό στενούς. Ὅταν μίλησε στό συνέδριο τοῦ «Οἰκονομικοῦ Ταχυδρόμου» καί ἄνοιξε γιά πρώτη φορά ζήτημα κυβερνητικῶν συνεργασιῶν, οἱ πάντες στό Μαξίμου αἰφνιδιάστηκαν. Δέν τό εἶχε συζητήσει μέ κανέναν. Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα νά γράψει τήν βαρυσήμαντη ὁμιλία του στό Κογκρέσσο τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, κλείστηκε ἐπί δύο μέρες στό σπίτι του καί στό γραφεῖο του καί τήν ἔγραψε ὁ ἴδιος. Δέν ἐμπιστεύτηκε τόν λογογράφο του. Αὐτό τόν καιρό, ὅπως κι ἄλλες φορές ἔχουμε γράψει, ὁ Πρωθυπουργός βρίσκεται σέ ἕνα σταυροδρόμι ἀποφάσεων, καί γιά πρώτη φορά σταθμίζει πολύ σοβαρά τήν πιθανότητα προκήρυξη πρόωρων ἐκλογῶν τόν Σεπτέμβριο.
Ὡστόσο ὑπάρχουν σειρῆνες γύρω του, οἱ ὁποῖες προσπαθοῦν νά τόν πείσουν νά περιμένει τήν ὁλοκλήρωση τῶν κυπριακῶν προεδρικῶν ἐκλογῶν τοῦ Φεβρουαρίου καί τῶν τουρκικῶν προεδρικῶν ἐκλογῶν τοῦ Ἀπριλίου, προκειμένου νά ἔχει καθαρή εἰκόνα γιά τό μέλλον. Καθώς τά προσεχῆ διακυβεύματα τῆς περιοχῆς, ὅσο κι ἄν δέν ὁμολογεῖται αὐτό δημοσίως, ἀφοροῦν τούς ὑδρογονάνθρακες καί τήν πίεση τῶν συμμάχων μας γιά συνεκμετάλλευση. Ποιός εἶναι λοιπόν ὁ σωστός χρόνος γιά τήν χώρα ἀλλά καί γιά τήν Κυβέρνηση; Οἱ Κασσάνδρες μᾶς λένε ὅτι ὁ Πρωθυπουργός θά μεταβεῖ στήν Διεθνῆ Ἔκθεση Θεσσαλονίκης, θά ἐξαγγείλει τήν οἰκονομική πολιτική τῆς νέας χρονιᾶς, ἡ ὁποία θά περιλαμβάνει καί αὐξήσεις στίς συντάξεις καί τούς μισθούς τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, θά μετρήσει μέ δημοσκοπήσεις τήν ἀπήχηση τῆς πολιτικῆς του καί, στό τέλος, θά ἀποφασίσει τήν προκήρυξη ἐκλογῶν γιά τίς ἀρχές Ὀκτωβρίου.
Σέ αὐτήν τήν ἀνάλυση προστίθεται καί τό ἐπεῖγον τῆς ἐνεργειακῆς κρίσης ἡ ὁποία πρέπει νά ἀντιμετωπιστεῖ μέ ἐθνικές πολιτικές καθώς ὅσο περνάει ὁ καιρός –αὐτό ἔδειξαν τά χθεσινά μέτρα τῆς Κομμισσιόν, αὐτό θά προκύψει καί στήν σύνοδο Κορυφῆς στά τέλη Μαΐου– γίνεται σαφές ὅτι ἡ Εὐρώπη εἶναι ἀνίκανη νά προστατεύσει τούς πολῖτες της. Καί ὁ ἐσωτερικός διάλογος στό Μαξίμου, τό debate ἀγγλιστί, γιά τόν χρόνο προκήρυξης τῶν ἐκλογῶν θά συνεχιστεῖ μέσα στό καλοκαίρι διανθιζόμενο καί ἀπό σενάρια γιά ἐκλογικό ἀνασχηματισμό. Κλασσικά εἰκονογραφημένα.
Ἄν μπορούσαμε νά εἰσφέρουμε κάτι σέ αὐτόν τόν προβληματισμό αὐτόν, ἄς εἶναι δύο δεδομένα πού περνοῦν γιά τήν ὥρα κάτω ἀπό τό ραντάρ τῆς πολιτικῆς ἀντιπαράθεσης. Τό πρῶτο εἶναι ἡ προχθεσινή δημοσκόπηση τοῦ Εὐρωβαρόμετρου γιά τούς χειρισμούς τῶν εὐρωπαϊκῶν κυβερνήσεων στό οὐκρανικό. Οἱ Ἕλληνες δυστυχῶς δέν ἔχουν τήν ἴδια γνώμη μέ τούς Ἀμερικανούς Γερουσιαστές, οἱ παλάμες τῶν ὁποίων ἔβγαλαν κυριολεκτικά …κάλους ἀπό τά χειροκροτήματα πρός τόν Πρωθυπουργό κύριο Μητσοτάκη. Τό 66% τῶν Ἑλλήνων δέν ἐγκρίνει τήν πολιτική τῆς Κυβέρνησης στό οὐκρανικό, καί δυστυχῶς ἐδῶ δέν πρόκειται γιά τήν ἔκθεση πού ἀφορᾶ τήν ἐλευθερία τοῦ Τύπου γιά νά ἀμφισβητήσει τήν μεθοδολογία της ὁ κύριος Μητσοτάκης. Μετρημένα κουκιά εἶναι. Ὑψηλή δυσφορία γιά τούς χειρισμούς τῶν κυβερνήσεών τους στόν πόλεμο ἔχουν οἱ ἀδελφοί μας Κύπριοι σέ ποσοστό 57% ἀλλά καί οἱ γείτονες Βούλγαροι. Τό πλέον ἐνδιαφέρον ὅμως εἶναι ὅτι ἄν μελετήσει κανείς μέ προσοχή τήν δημοσκόπηση, θά διαπιστώσει ὅτι ἀκόμα καί στίς χῶρες πού βρίσκονται στήν καρδιά τῆς Εὐρώπης ὅπως ἡ Γαλλία καί ἡ Γερμανία καθώς καί στίς χῶρες πού βρίσκονται στήν περίμετρο τῆς Οὐκρανίας ὅπως ἡ Πολωνία, ἡ δυσαρέσκεια γιά τούς χειρισμούς τῶν κυβερνήσεών τους στόν πόλεμο εἶναι πολύ ἰσχυρή. Κυμαίνεται ἀπό 30 ἕως 40%. Ὁ πόλεμος τελικά δέν διεξάγεται στό Χάρκοβο, στήν Μαριούπολη καί στήν Ὀδησσό ἀλλά στό Παρίσι, στό Βερολῖνο, στή Βαρσοβία, στήν Σόφια, καί στήν Ἀθήνα. Σταδιακά στήν εὐρωπαϊκή κοινή γνώμη ἀναπτύσσεται ἕνα κεκαλυμμένο ρεῦμα συμπάθειας πρός τήν Ρωσσία καί ἀμφισβήτησης πρός τήν Δύση.
Ἐάν παρομοιάσουμε τόν Πρωθυπουργό μέ πιλότο, τότε αὐτό εἶναι τό πρῶτο λαμπάκι πού ἄρχισε νά ἀναβοσβήνει στό πιλοτήριό του. Ἡ ἀμφισβήτηση ὅλων τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης στήν στρατηγική τῆς Δύσης στόν πόλεμο. Καί μέ δεδομένο ὅτι ὁ κύριος Μητσοτάκης ἔχει ἐπενδύσει ἰδεολογικά στό δίπολο ἐλευθερία καί δημοκρατία ἤ ἀνατολικός δεσποτισμός, ἴσως θά πρέπει νά προβληματιστεῖ γιά τά ποσοστά πού καταγράφει αὐτός ὁ δεσποτισμός στούς λαούς τῆς Εὐρώπης.
Ὑπάρχει ὅμως καί δεύτερο λαμπάκι πού ἀναβοσβήνει στό πιλοτήριο. Ἀχνό. Ἀθέατο γιά τήν ὥρα. Ἀναφέρομαι στά ἀποτελέσματα τῶν χθεσινῶν φοιτητικῶν ἐκλογῶν. Πού ἀποτελοῦν ἕνα ἀξιόπιστο δεῖγμα γιά τήν ἔκταση τῆς ἐπιρροῆς τῆς Νέας Δημοκρατίας στήν νέα γενιά τῆς πατρίδας μας. Γιά πρώτη φορά ἐδῶ καί 30 χρόνια ἀμφισβητοῦνται τά πρωτεῖα τῆς Δ.Α.Π-Ν.Δ.ΦΚ. Γιά χρόνια πολλά κάθε παράταξη τό βράδυ τῶν ἐκλογῶν ἔδινε τά δικά της ποσοστά σχετικά μέ τίς ἐκλογικές ἐπιδόσεις της, καθώς ἔχει καταργηθεῖ πρό πολλοῦ ἡ δυνατότητα συμφωνίας καί ἑνιαίας ἔκδοσης ἀποτελεσμάτων ἀπό τήν ἄλλη ποτέ κραταιά ΕΦΕΕ. Τό κουφάρι τῆς ὁποίας ἔχει μείνει ἐκεῖ γιά νά θυμίζει τίς ἔνδοξες μέρες της. Ὅλες οἱ παρατάξεις ὅμως μέ αὐξομειώσεις στά ποσοστά, ἀκόμα καί οἱ κομμουνιστές, συμφωνοῦσαν ὅλα τά χρόνια ὅτι ἡ Δ.Α.Π εἶναι ἡ πρώτη δύναμη.
Φέτος συνέβη κάτι διαφορετικό. Γιά πρώτη φορά ἡ παράταξη τοῦ ΚΚΕ Πανσπουδαστική καί τά ριζοσπαστικά ΕΑΑΚ πού δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τόν Σύριζα, συμφώνησαν ὅτι πρώτη δύναμη εἶναι ἡ Πανσπουδαστική, ὄχι ἡ Δ.Α.Π. Ὅ,τι κι ἄν συμβαίνει, εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ ἐκλογική δύναμη τῆς φοιτητικῆς νεολαίας τῆς Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται σέ κάμψη εἰσπράττοντας τήν κυβερνητική φθορά. Κι ἄλλες φορές συνέπεσε στό παρελθόν νά κυβερνᾶ ἡ ΝΔ, ἀλλά οὐδέποτε ἡ Δ.Α.Π ἔχασε τήν πρωτιά! Καί αὐτό συνέβαινε γιά ἕνα λόγο: εἶχε κατοχυρωμένη καί θεσμοθετημένη μέ τό καταστατικό τήν ἀνεξαρτησία της καί τήν αὐτονομία της ἀπό τό κόμμα. Ἦταν δύναμη εὐθύνης ἀλλά καί δύναμη ἀμφισβήτησης. Ἀσκοῦσε κριτική στούς ἑκάστοτε ὑπουργούς Παιδείας. Εἶχε ἀξιοπιστία στούς φοιτητές πού δέν τήν θεωροῦσαν δεδομένη, ἀλλά ἀντιθέτως πίστευαν ὅτι ὑπερασπίζεται τά αἰτήματά τους ἀκόμα κι ἄν χρειαζόταν νά πάει κόντρα στήν κυβερνητική πολιτική.
Εἴχαμε προειδοποιήσει ἀπό τόν καιρό τῆς ἀντιπολίτευσης ὅταν ἐπιχειρήθηκαν οἱ πρῶτες ἀλλαγές στήν ΟΝΝΕΔ καί στήν Δ.Α.Π, πώς ὅταν κάνεις τήν νεολαία παράρτημα τοῦ κόμματος τότε καί, παράρτημα τοῦ Μαξίμου σήμερα, χωρίς ἀνεξάρτητη πνοή θά ἔρθει μιά μέρα πού θά πληρώσεις τά ἐπίχειρα. Ἦρθε λοιπόν αὐτή ἡ μέρα. Οἱ φοιτητές μύρισαν ἀπό μακριά τόν συμβιβασμό. Τά ποσοστά πού κατέγραψε λοιπόν ἡ φοιτητική παράταξη τῆς Νέας Δημοκρατίας μέσα στά πανεπιστήμια, κατορθώνοντας σέ ἕνα βαθμό ἀπολογούμενη γιά τήν κυβερνητική πολιτική, νά ἀναστήσει τούς τελειωμένους κομμουνιστές τοῦ 1989, ἀποτελοῦν τό δεύτερο φωτάκι πού ἀναβοσβήνει στό πιλοτήριο τοῦ κυρίου Μητσοτάκη. Κάτι δέν πάει καλά μέ τήν πτήση. Εἶναι δύο ἐνδείξεις αὐτές. Καί οἱ νέες τάσεις στούς εὐρωπαϊκούς λαούς πού ὅσο περνάει ὁ καιρός θά φουσκώνουν καί οἱ νέες τάσεις στή νεολαία. Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι τήν ὥρα πού θά σταθμίζει τίς ἀποφάσεις του ὁ Πρωθυπουργός, θά τίς συνυπολογίσει, καί πιθανόν αὐτές νά ἐπιταχύνουν καί τίς ἐξελίξεις.
