Ὅταν γίνεται «πατίνι» ἡ καθημερινότητα

Διαβάζω ὅτι ξεσηκώθηκαν οἱ Παριζιάνοι κατά τῆς μάστιγας τῶν ἠλεκτρικῶν «πατινιῶν», πού ἔχουν πληθύνει ἐπικίνδυνα καί ἔχουν ἤδη προκαλέσει πολλά καί σοβαρά τροχαῖα ἀτυχήματα.

Οἱ Παριζιάνοι μιλοῦν γιά σοβαρά ζητήματα ἀσφαλείας ἀλλά καί ἄλλα πρακτικά θέματα, τά ὁποῖα ἐγείρονται κάθε τόσο, καθώς μεγαλώνει ὁ στόλος τῶν ἠλεκτρικῶν εὐέλικτων διτρόχων.

Στήν γαλλική πρωτεύουσα κυκλοφοροῦν περισσότερα ἀπό 20.000 πατίνια καί –ὅπως καί στήν Ἑλλάδα– δέν ὑπάρχει σαφές νομικό πλαίσιο. Κυκλοφοροῦν ἀσύδοτα στά πεζοδρόμια, στούς πεζοδρόμους, σέ κεντρικές λεωφόρους καί προκαλοῦν προβλήματα καί ἀτυχήματα, μέ σοβαρότερο ἐκεῖνο τοῦ περασμένου Ἰουνίου, ὅπου βρῆκε τόν θάνατο ἀπό πατίνι ἕνας νέος 25 ἐτῶν! Στήν Ἀθήνα, τόν Πειραιᾶ καί τήν Θεσσαλονίκη, ὅπου δέν ὑπάρχει ἐπίσης σαφές νομικό πλαίσιο καί οἱ ἑταιρεῖες ξεφύτρωσαν σάν μανιτάρια (χωρίς ἄδειες καί ἄλλα «χαρτιά»), τά πατίνια ἔχουν ἤδη ἀρχίσει νά ἀποτελοῦν πρόβλημα.

Ἐκτός τοῦ ὅτι τά βρίσκεις σπαρμένα, πεταμένα καί ἁπλωμένα σέ κάθε σημεῖο, ἐκτός τοῦ ὅτι περνοῦν σάν σφῆκες ἀνάμεσα στούς πεζούς στά πεζοδρόμια καί τίς διαβάσεις, κατεβαίνουν στούς δρόμους σέ ὧρες αἰχμῆς καί προκαλοῦν σύγχυση. Καί μή νομίζετε ὅτι μόνον ἐδῶ ὅλα ἕνα χάος. Στήν Γαλλία οὐδείς γνωρίζει πῶς φτιάχνονται οἱ ἑταιρεῖες. Μέχρι καί ὁ Γιουσέιν Μπόλτ, ὁ ταχύτερος ἄνθρωπος τοῦ κόσμου, ἔφτιαξε ἑταιρεία καί ἔσπειρε πατίνια στό Παρίσι, μέ τήν ἐπωνυμία «Μπόλτ»! Οἱ «Γκάκγαροι» Παριζιάνοι ἔχουν πονοκεφαλιάσει τήν δήμαρχο τῆς πόλεώς τους καί τῆς μιλοῦν γιά «ἀστική ἀναίδεια», πιέζοντάς την νά λάβει μέτρα. Ἐκείνη, μέ τήν σειρά της, ἔχει ἀπευθυνθεῖ στήν ὑπουργό Μεταφορῶν τοῦ Μακρόν, ἀλλά ἀκόμη δέν ἔχει ὑπάρξει φῶς, καί τά πατίνια ἁλωνίζουν ἐλεύθερα!

Μπορῶ νά σᾶς παρουσιάσω μία προσωπική ἐμπειρία πρό ὀλίγων ἡμερῶν στήν πλατεῖα Κοραῆ, στόν Πειραιᾶ, ὅταν ἕνας περίεργος κοντοβράκης, μέ σακίδιο στόν ὦμο, καπελάκι τζόκεϋ καί χοντρά γυαλιά ἡλίου, καβάλα σέ ἕνα πατίνι, πέρασε πλάι μου στό πεζοδρόμιο μέ ταχύτητα, μέ χτύπησε στό χέρι καί ἔφυγε σάν νά μήν συνέβη τίποτε!

Διαβάζω στό ρεπορτάζ ὅτι «τά ἠλεκτρικά πατίνια ἀποτελοῦν ἀπό τό 2017 πονοκέφαλο γιά ἀρκετές πόλεις τῆς Εὐρώπης καί τῶν ΗΠΑ, καθώς τά ἀτυχήματα καί τά προβλήματα πού δημιουργοῦν στήν εὔρυθμη λειτουργία τῶν πόλεων καί τήν κίνηση τῶν πεζῶν ἔκαναν ἐπιτακτική τήν ὕπαρξη αὐστηροῦ πλαισίου. Στό Παρίσι ἡ δήμαρχος τῆς πόλης Ἄν Ἱνταλγκό ζήτησε ἀπό τίς ἑταιρεῖες ἐνοικιάσεως νά περιορίσουν τόν στόλο τους, ἐνῶ ἀπό τό φθινόπωρο ἀναμένεται νομοσχέδιο πού θά δίνει μεγαλύτερη δικαιοδοσία στίς τοπικές ἀρχές νά ρυθμίζουν τό θέμα. Στίς Βρυξέλλες, ὅπου κυκλοφοροῦν 7.000 πατίνια, σημειώθηκε δυστύχημα μέ θῦμα ἄνδρα 41 ἐτῶν τόν Μάιο καί ἀναμένεται ἡ λήψη αὐστηρῶν μέτρων γιά τή στάθμευση καί τήν κυκλοφορία τους.» Κι ἐπειδή στήν χώρα μας ἀργοῦμε νά ἀφομοιώσουμε τά καλά καί ἐνσωματώνουμε ἀμέσως ὅλα τά ἄσχημα, καλό θά εἶναι νά λάβουμε μέτρα. Ἀρκετά ἔχει γίνει ἡ ζωή μας «πατίνι». Δέν νομίζετε;

Απόψεις

Δεῖπνο τοῦ Θοδ. Κυριακοῦ στούς Ὑπουργούς τῶν ΗΠΑ, Ντάγκ Μπέργκαμ καί Κρίς Ράιτ

Εφημερίς Εστία
Στό διαρκῶς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον ὁ Ὅμιλος Antenna προέβη σέ μιά σημειολογική κίνηση στό πλαίσιο τῆς δεσμεύσεώς του νά προαγάγει τόν διάλογο καί τήν συνεργασία μεταξύ σημαντικῶν χωρῶν καί ἡγετῶν.

«Συνεργασία» μέ τήν κυβέρνηση τῆς ΝΔ ἀνεκοίνωσε ἡ Μαρία Δαμανάκη

Εφημερίς Εστία
Μέ τήν ἰδιότητά της ὡς μέλους τῆς ὀργανώσεως Ocean 5, ἀμισθί, καί ὄχι ὡς «συμβούλου» – Ἐγκωμιαστικό σχόλιο τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐπικρατείας Ἄκη Σκέρτσου σέ ἀνάρτησή του στό διαδίκτυο γιά τό πρόσωπό της «Ἀθόρυβος συνεισφορά» ὅπως τοῦ Παπανδρεϊκοῦ Δημήτρη Δόλλη γιά τήν ὑπόθεση τῶν θαλασσίων πάρκων

Διάβρωσις σέ ἐξέλιξη

Μανώλης Κοττάκης
Ἡ προφητεία του Τζίμη Πανούση γιά τόν προσωπικό ἀριθμό

Χρυσοχοΐδης: Ὁριστικῶς 1.000 κάμερες στό λεκανοπέδιο τόν Ἰούνιο

Εφημερίς Εστία
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Προστασίας τοῦ Πολίτου, κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, δήλωσε ὅτι τόν Ἰούνιο τοῦ 2026 θά ἀρχίσει ἡ ἐγκατάστασις τῶν 1.000 καμερῶν στούς δρόμους, οἱ ὁποῖες θά λειτουργοῦν μέ εὐθύνη τοῦ Ὑπουργείου Ὑποδομῶν.

Οἱ πόλεις θέλουν κατοίκους, ὄχι παρεπιδημοῦντες

Δημήτρης Καπράνος
Ἐμεῖς, πού ἔχουμε ζήσει τήν Ἀθήνα καί τόν Πειραιᾶ τῆς περασμένης εἰκοσαετίας, περάσαμε χρόνια σέ πόλεις πού ζοῦσαν, πού ἀνέπνεαν, πού πάλευαν νά διώξουν τό καυσαέριο, ἀλλά εἶχαν καί τό δικό τους ἄρωμα καί χρῶμα.