Μερικοί ἀπό ἐμᾶς γράφαμε ὅτι ὑπῆρχε κίνδυνος «νά χαθεῖ ἡ μπάλα» στήν Θράκη
Ἀντιμετωπίζαμε, ὅμως, ὄχι μόνο τήν δυσπιστία ἀλλά καί τήν κακοπιστία μεγάλης μερίδος συναδέλφων μας, καί κυρίως ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐπιμένουν νά «μονοπωλοῦν» τόν λεγόμενο «προοδευτικό» χῶρο. Νά ὅμως, πού μέ τήν πάροδο τῶν ἐτῶν φαίνεται ὅτι εἴχαμε δίκιο. Καί δέν εἶναι μόνον οἱ αὐτοχριζόμενοι μουφτῆδες, οἱ «αἱρετοί», δυστυχῶς, δήμαρχοι καί κοινοτάρχες ἤ οἱ συνεχῶς «φάλτσοι» μουσουλμάνοι βουλευτές ὅλων τῶν κομμάτων. Τήν σκυτάλη ἔχει πάρει πλέον ἡ «ἐπίσημη» Τουρκία, ἡ ὁποία, σέ κάθε εὐκαιρία, ἀναφέρεται σέ «τουρκική» μειονότητα στήν Θράκη. Καλῶς ἀντέδρασε, φυσικά, τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν πού συνέστησε στόν Τσαβούσογλου «νά μελετήσει τίς διεθνεῖς συνθῆκες». Μόνο πού ἡ σημερινή Τουρκία, ἐκμεταλλευόμενη τό μπάχαλο πού ἐπικρατεῖ διεθνῶς, ἀγνοεῖ ἐπιδεικτικά καί λοιδορεῖ τίς διεθνεῖς συμφωνίες τίς ὁποῖες ἀναγράφει στά παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων της. Ὅπως φαίνεται, γιά μία ἀκόμη φορά, ἡ ἐξωτερική μας πολιτική δέν προβλέπει ἀλλά ἀκολουθεῖ τά γεγονότα. Ὅπως στό θέμα τῆς συμφωνίας τῶν Τούρκων μέ τήν Λιβύη, ἔτσι καί στό πρόβλημα τῆς Θράκης ἐφαρμόσαμε κατ’ ἀρχήν τήν τακτική τοῦ «δέν βαριέσαι», συνεχίσαμε στό τέμπο τοῦ «ἄς τό λύσει ὁ ἑπόμενος» γιά νά καταλήξουμε στό κλασικό πλέον «καί τώρα τί γίνεται;». Δέν εἶναι ἀσφαλῶς τόσο ἁπλό τό θέμα τῆς Θράκης. Μέ ἕναν περίεργο «ὠχαδερφισμό», ἡ ἑλληνική διπλωματία, κατευθυνόμενη προφανῶς ἀπό τίς ἑκάστοτε πολιτικές ἡγεσίες, ἀδιαφόρησε καί ἐπέλεξε τόν ρόλο τοῦ παρατηρητοῦ. Ἔτσι, ἐπέτρεψε στό τουρκικό προξενεῖο, τό ὁποῖο ἔχει μεταβληθεῖ σέ ἕναν τεράστιο μηχανισμό προπαγάνδας καί δολιοφθορᾶς, νά ἁλωνίζει στήν περιοχή καί νά φροντίζει νά προσεταιρίζεται ὅλους τούς μουσουλμάνους, Ἕλληνες καί Εὐρωπαίους, πολῖτες. Σέ ἀγαστή συνεργασία μέ τούς (ὑψηλόβαθμους διπλωμάτες) ὑπαλλήλους τοῦ Προξενείου, τό τουρκικό ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ἔχει καταφέρει νά διεισδύσει σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς κοινωνικῆς ζωῆς τῆς Θράκης. Χρησιμοποιῶντας χωρίς περιορισμούς τό τραπεζικό τουρκικό χρῆμα ἐξαγοράζει ἀκίνητα καί συνειδήσεις καί «χτίζει» ἕνα σοβαρό ἐσωτερικό πρόβλημα γιά τήν δική μας, εὐρωπαϊκή μέν ἀλλά μέ ἀνατολίτικη ραθυμία χώρα.
Τί θά μποροῦσε νά γίνει; Ἄν καί δέν εἶναι δική μας δουλειά νά ὑποδεικνύουμε λύσεις, ἀλλά νά ἐπισημαίνουμε προβλήματα καί καταστάσεις, νομίζουμε ὅτι ἡ πολιτική τήν ὁποία ἐφαρμόσαμε ἕως σήμερα πρέπει νά ἀλλάξει. Οἱ νόμοι πού ἰσχύουν γιά ὅλους τούς Ἕλληνες πολῖτες πρέπει νά ἰσχύουν καί στήν Θράκη. Εἴπαμε, ὁ καθένας εἶναι ἐλεύθερος νά πιστεύει ὅπου καί ὅ,τι θέλει, ἀλλά τόν τελικό λόγο τόν ἔχει τό ἑλληνικό κράτος. Γιά νά μήν ἔχουμε λοιπόν καί γιά νά μήν ὑποστοῦμε ὅσα συμβαίνουν σέ ἄλλες εὐρωπαϊκές χῶρες καί ὅσα ὑφίστανται οἱ πολῖτες τους, ὀφείλουμε νά ξεκαθαρίσουμε ὄχι μέ λόγια ἀλλά μέ πράξεις, ὅτι «στήν Ἑλλάδα ὑπάρχει μία καί μόνη μειονότητα, αὐτή τῶν Ἑλλήνων μουσουλμάνων τῆς Θράκης». Ἐδῶ μπορεῖ νά εἶναι Βαλκάνια, ἀλλά εἶναι παράλληλα καί Εὐρωπαϊκή Ἕνωση! Καί τό ἑλληνικό διαβατήριο, τοῦ ὁποίου τά πλεονεκτήματα ἀπολαμβάνουν οἱ μουσουλμάνοι συμπατριῶτες μας, θά πρέπει νά τό τιμοῦν καί νά τό σέβονται.
