Προσωπικῶς, οὐδόλως μέ ἐξέπληξε τό ἀποτέλεσμα τῶν εὐρωεκλογῶν. Ἴσως ἡ διαφορά μέ τόν ΣΥΡΙΖΑ νά ἦταν λίγο μεγαλύτερη ἀπό ὅσο προέβλεπα, ἀλλά ἤμουν βέβαιος ὅτι θά ἦταν σημαντική.
Ἄς δοῦμε, ὅμως, μερικά ἀπό τά αἴτια τά ὁποῖα ἔφεραν τό δυσάρεστο γιά τήν «πρώτη φορά ἀριστερά» ἐκλογικό ἀποτέλεσμα. Ἡ Ἑλλάς εἶναι (ἦταν) ἡ χώρα μέ τήν μεγαλύτερη «μεσαία τάξη» στήν Εὐρώπη. Μία τάξη τήν ὁποία οἱ κυβερνῶντες ἀντιμετώπισαν σχεδόν μέ μῖσος, μία τάξη τήν ὁποία ἔσπευσαν νά συνθλίψουν μέ τεράστιους καί δυσβάστακτους –καί ἀδύνατο νά καταβληθοῦν– φόρους.
Μία τάξη στήν ὁποία στηρίχθηκε ἡ οἰκονομική ἀνάκαμψη τῆς χώρας καί τήν ὁποία οἱ κυβερνῶντες θέλησαν νά τήν μετατρέψουν σέ «ἐπιδοματοβίωτη», μοιράζοντας διάφορα «δωράκια» μέ τήν μορφή ἐπιδομάτων καί μερισμάτων…
Γιά κακή τους τύχη, τά τέσσερα καί πλέον χρόνια στήν ἐξουσία δέν ἦταν ἀρκετά γιά νά «ἱδρυματοποιηθεῖ» ἡ μεσαία τάξη καί νά ἀποδεχθεῖ ὅτι θά ζεῖ στήν φτώχεια περιμένοντας πότε θά εὐδοκήσει ὁ «σουλτάνος» νά μοιράσει τά «μπαξίσια»… Δέν εἶμαι βέβαιος ὅτι ὁ προερχόμενος ἀπό αὐτή τήν τάξη πρωθυπουργός τρέφει γιά τήν μεσαία τάξη τό μένος πού ἔδειξαν στενοί του συνεργάτες. Ἡ πολιτική, ὅμως, πού ἀσκήθηκε φέρει τήν δική του σφραγῖδα, γιά νά εἴμαστε ἐξηγημένοι, ἀφοῦ κυβέρνησε μέ τούς ἔξαλλους, καί ὅποιους ἀξιόλογους εἶχε τούς ἔθεσε στό περιθώριο… Σημαντικό, ἐπίσης, ρόλο στήν ἧττα τῆς κυβερνώσης παρατάξεως ἔπαιξε καί ἡ προσβλητική γιά τήν χώρα Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν. Μιά συμφωνία πού πλήγωσε τόν πατριωτισμό τῶν Ἑλλήνων. Καί, ὅπως ἀπεδείχθη ἀπό τίς ὀγκώδεις συγκεντρώσεις (ἁπλῶς συγκρίνετέ τις μέ ἐκεῖνες τῶν κομμάτων), οὔτε «χρυσαυγῖτες» οὔτε «ἀκροδεξιοί» ἦταν οἱ πολλές χιλιάδες πολῖτες πού διετράνωσαν τήν ἀντίθεσή τους καί προειδοποίησαν φωνάζοντας: «Μήν ὑπογράψετε»!
Οὐδείς, ἐπίσης, μπορεῖ νά συγχωρήσει τήν ἀχαρακτήριστη διαγωγή τῶν κυβερνώντων στίς τραγωδίες πού ἔπληξαν τό Μάτι καί τήν Μάνδρα. Καί ἄν στήν Μάνδρα θά μποροῦσε κανείς νά μιλήσει γιά αἰφνιδιασμό καί ἀπειρία, στό Μάτι ἡ κυβέρνηση εἶχε ἤδη δοκιμαστεῖ. Ἀλλά ἀντέδρασε ἀκόμη χειρότερα, προσπαθώντας ἀρχικῶς νά ἀποκρύψει τίς συνέπειες τῆς τραγωδίας καί ἐν συνεχεία νά ἐξωραΐσει τήν ἐφιαλτική εἰκόνα.
Ἀπεδείχθη ἀκόμη ὅτι εἶναι πολύ δύσκολο νά μετατραπεῖ σέ «κόμμα ἐξουσίας» ἕνα «κόμμα διαμαρτυρίας». Ἡ πολυσυλλεκτικότητα δέν εἶναι ἁπλή ὑπόθεση καί δέν «ἀντέχεται» εὔκολα ἀπό ἕναν πολιτικό σχηματισμό ὁ ὁποῖος διακατέχεται ἀπό ἰδεοληψίες.
Ἡ παράταξη πού κυβέρνησε τήν χώρα γιά διάστημα μεγαλύτερο τῶν πέντε ἐτῶν ἐν μέσω καταιγιστικῶν ἀλλαγῶν –πρός τό χειρότερο– γιά τήν ζωή τῶν πολιτῶν, πίστεψε ὅτι ἡ μακρά παραμονή στήν ἐξουσία θά τῆς ἐξασφάλιζε καί τήν ἀποδοχή ἐκ μέρους τῶν πολιτῶν. Ἀπεδείχθη, ὅμως, ὅτι τά «μνημόνια» κατέφαγαν ὅλες τίς κυβερνήσεις οἱ ὁποῖες τά ὑπέγραψαν!
Ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἀναγκάσθηκε νά ὁδηγήσει τήν χώρα σέ ἐκλογές. Δέν πρόκειται γιά «θάρρος» ἤ γιά «μεγαλοψυχία». Ἡ προσφυγή στίς κάλπες, σέ συνδυασμό καί μέ τήν εἰκόνα τήν ὁποία παρουσίασε ὁ πρωθυπουργός κατά τήν ἐκφώνηση τοῦ διαγγέλματός του, θά μποροῦσε νά ἀποδοθεῖ μέ ἕναν τίτλο: «Ἀπ’ τ’ αὐτί καί στόν δάσκαλο!»…
