Ἡ Δημοκρατία δέν εἶναι πολίτευμα σχεδιασμένο γιά τόν ἐγωισμό

Ὁ κ. Τασούλας θεωρεῖ μή πιθανή τήν αὐτοδυναμία τῆς ΝΔ καί νουθετεῖ

Η Εφημερίδα «Τό Βῆμα» καί ὁ συνάδελφος Ἀντώνης Καρακούσης, ὁ ὁποῖος ἦταν συμφοιτητής μέ τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας στήν Νομική Ἀθηνῶν τοῦ 1974, ἐπανέφεραν στήν κυριακάτική τους ἔκδοση ἕνα θέμα ἤδη ἐγγεγραμμένο στήν δημόσια ἀτζέντα: Πῶς θά χειριστεῖ ὁ Κωνσταντῖνος Τασούλας τό ζήτημα τυχόν διερευνητικῶν ἐντολῶν σέ περίπτωση μή αὐτοδυναμίας στίς προσεχεῖς ἐκλογές, ὀψέποτε διεξαχθοῦν;

Πρόκειται γιά θέμα πού ἤδη ἔχει θίξει ἡ ἐφημερίδα μας ἀπό τίς ἀρχές Σεπτεμβρίου (12/9) σέ σημείωμα ὑπό τόν τίτλο «Ἐκλογές σέ συνθῆκες ἐθνικῆς κρίσεως μέ τόν Πρόεδρο ρυθμιστή», μέ ἀφορμή δημόσιες δηλώσεις τοῦ κυρίου Τασούλα καί ὄχι κάποια ἐμπιστευτική συζήτησή του μέ δημοσιογράφο. Διάφοροι ἱστότοποι ἔμπειρων συναδέλφων ἀνέγνωσαν τίς νεώτερες διαρροές τῆς Προεδρίας ὑπέρ τῆς ἐθνικῆς συναίνεσης ὡς ἀπόδειξη ὅτι ὁ Πρόεδρος λειτουργεῖ ὡς «κομματάρχης» καί τό Προεδρικό Μέγαρο ὡς «Μαξίμου νούμερο 2».

Τήν ἴδια ἐντύπωση εἴχαμε ἀποκομίσει ἀρχικά καί ἐμεῖς τόν περασμένο Σεπτέμβριο, ἀλλά προσεκτικότερη ἀνάγνωση τοῦ προχθεσινοῦ δημοσιεύματος καί τῶν δημόσιων δηλώσεων τοῦ Προέδρου κατατείνει πρός τό ἐντελῶς ἀντίθετο συμπέρασμα: Ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας σχεδόν προεξοφλεῖ ὅτι ἡ ΝΔ δέν θά ἔχει αὐτοδυναμία,τοὐλάχιστον στίς πρῶτες κάλπες, καί προβληματίζεται γιά τό πῶς θά συμπεριφερθοῦν οἱ ἀρχηγοί πού θά λάβουν τίς διερευνητικές ἐντολές κατά τά ὁριζόμενα στό ἄρθρο 37 τοῦ Συντάγματος, παραμονές τῆς ἑλληνικῆς Προεδρίας στήν ΕΕ. Ἐνισχυτικό τῆς ἑρμηνείας αὐτῆς εἶναι τό γεγονός ὅτι ὁ Πρόεδρος στήν ἐπικοινωνία του μέ τόν σύμβουλο ἔκδοσης τοῦ «Βήματος» ἔκανε ἀναφορά στήν ἀπουσία συναινέσεως γιά τήν πλήρωση τῶν θέσεων προέδρων τριῶν Ἀνεξαρτήτων Ἀρχῶν τῶν ὁποίων ἡ θητεία ἔχει λήξει πρό πολλοῦ:

Τοῦ Συνηγόρου τοῦ Πολίτη, τοῦ προέδρου τῆς Ἀρχῆς Ἀπορρήτου Ἐπικοινωνιῶν καί τοῦ προέδρου τῆς Ἀρχῆς Προστασίας Προσωπικῶν Δεδομένων. Θέσεις πού κατεῖχαν οἱ κ.κ. Ἀνδρέας Ποττάκης, Χρῆστος Ράμμος καί Κωνσταντῖνος Μενουδάκος. Ἡ ἀντιπολίτευση δέν συναινεῖ στίς κυβερνητικές προτάσεις. Καί γιά νά συναινέσει, ἀπό ὅ,τι φαίνεται, πρέπει νά ὑπάρξει συμφωνία-πακέτο μέ τήν ΝΔ: Νά ψηφιστεῖ δηλαδή γιά τοὐλάχιστον μία Ἀνεξάρτητη Ἀρχή ὑποψήφιος ὑποδειχθείς ἀπό τήν ἀντιπολίτευση, μείζονα ἤ ἐλάσσονα. Τό γιατί δέν ἔχει συμβεῖ ἀκόμη αὐτό εἶναι σαφές: Γιατί λείπει ἡ δημοκρατική ἀρχή. Τό ἀποτέλεσμα τῶν ἐκλογῶν πού θά τήν ὑποχρεώσει.

Ἡ Κυβέρνηση ἀπαιτεῖ ὅλες τίς θέσεις τῶν προέδρων Ἀνεξαρτήτων Ἀρχῶν μέ βάση τό ἀποτέλεσμα τῶν προηγουμένων ἐκλογῶν: τό 41%. Ἐάν νεώτερο ἐκλογικό ἀποτέλεσμα τήν «προσγειώσει» στό 25%, σύν-πλήν, βεβαίως καί θά ἀλλάξει ἡ συμπεριφορά της. Τώρα, ὀχυρωμένη πίσω ἀπό τό «παλαιό» ἀποτέλεσμα, ἀρνεῖται νά προσομοιώσει στίς δημοσκοπήσεις τήν κατανομή τῶν θέσεων προέδρων Ἀνεξαρτήτων Ἀρχῶν. Τυχόν τέτοια ἀπόφασή της θά εἶχε δύο ὀλέθριες συνέπειες: πρῶτον, ἡ ΝΔ θά ἐξέπεμπε μήνυμα ἀδυναμίας καί ὑποχωρητικότητας, δεύτερον, θά ἐξέπεμπε πρόωρο μήνυμα συγκυβέρνησης μέ τό ΠΑΣΟΚ. Θά πήγαινε «περίπατο» δηλαδή ἡ στρατηγική τῆς αὐτοδυναμίας πού μέ ἔνταση σχεδιάζει νά προβάλει ἀπό τίς πρῶτες ἐκλογές. Αὐτό ὅμως δέν εἶναι πρόβλημα τοῦ κυρίου Τασούλα, ἀλλά τοῦ κυρίου Μητσοτάκη. Ὁ Πρόεδρος ἔχει ἀποστολή νά τηρεῖ τό γράμμα καί τό πνεῦμα τοῦ Συντάγματος ὑπέρ τοῦ πολιτεύματος, τῆς προστασίας τῶν θεσμῶν καί τοῦ κράτους δικαίου. Στήν οὐσία λοιπόν, ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μέ ὅπλο τίς Ἀνεξάρτητες Ἀρχές κάνει μιά πρόωρη προβολή στό ἐγγύς μέλλον: Προσπαθεῖ ἀπό τώρα νά θέσει πρό τῶν εὐθυνῶν τους ὅλες τίς πολιτικές δυνάμεις γιά τό πῶς θά συμπεριφερθοῦν, συναινετικά ἤ μέ ἀρνητισμό, στήν ἐξαιρετικῶς πιθανή περίπτωση μή αὐτοδυναμίας τοῦ πρώτου κόμματος στίς προσεχεῖς ἐκλογές.

Κάνω ἕνα ἅλμα λογικῆς γιά νά ἰσχυριστῶ τό ἑξῆς: Προφανῶς ἡ παραίνεση τοῦ Προέδρου γιά συναίνεση ἀπευθύνεται στήν ἀντιπολίτευση. Ἐμμέσως ὅμως ἀπευθύνεται κυρίως στήν συμπολίτευση. Πόσο ὑπεύθυνος θά εἶναι ἕνας Πρωθυπουργός τό κόμμα τοῦ ὁποίου θά ἔχει τυχόν πέσει 15-16 μονάδες ἀπό τήν προηγούμενη ἀναμέτρηση καί θά ἀξιώνει ἀπό τόν Πρόεδρο νά δώσει σέ ἐκεῖνον προσωπικά διερευνητική ἐντολή σχηματισμοῦ Κυβέρνησης; Πόσο ὑπεύθυνος θά εἶναι ἕνας Πρωθυπουργός πού μολονότι ἔχει τυχόν ἀποδοκιμασθεῖ ἀπό τήν λαϊκή ἐτυμηγορία θά στυλώνει τά πόδια καί θά ἀξιώνει δεύτερες ἐκλογές γιά νά ἐκβιάσει τό ἀποτέλεσμα; Ἡ Δημοκρατία δέν εἶναι ἕνα πολίτευμα σχεδιασμένο γιά τόν ἐγωισμό. Ἡ Δημοκρατία εἶναι ἕνα πολίτευμα σχεδιασμένο γιά τήν πειθώ! Ἐν συμπεράσματι: Ἄν καί θά μποροῦσε νά ἑρμηνευτεῖ καί ἔτσι, ὅτι ὁ Πρόεδρος προπαγανδίζει μέσῳ τοῦ «Βήματος» τά μειονεκτήματα τῆς ἀστάθειας, στήν πραγματικότητα κάνει τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Προειδοποιεῖ ἐγκαίρως γιά τίς συνέπειες τῆς ἀπουσίας συνεννόησης ἐπί νέου ὑπαρκτοῦ πολιτικοῦ τοπίου. Τό παράδειγμα πού φέρεται νά χρησιμοποίησε γιά τήν «γενική συνέλευση πολυκατοικίας» εἶναι ἄριστο. Δέν πρέπει νά διολισθήσει ὁ δημόσιος βίος σέ τέτοια φαινόμενα. Δέν πρέπει νά καταλήξει σέ «διαχειριστή». Τήν βασική εὐθύνη γιά τυχόν τέτοια «ἐκτροπή» ἀπό τά κεκτημένα ὅμως θά τήν ἔχει ὁ Πρωθυπουργός, πού ἀπό μέρος τῆς λύσης ἔχει καταλήξει σήμερα νά εἶναι μέρος τοῦ προβλήματος.

Κάποιος πού ἀρνεῖται τόν καθιερωμένο ἄτυπο συνταγματικό θεσμό τῆς σύσκεψης πολιτικῶν ἀρχηγῶν, φεύγει ἀπό τό Κοινοβούλιο ὅταν ἀνεβαίνουν στό βῆμα πολιτικοί ἀρχηγοί πού δέν εἶναι τῆς ἀρεσκείας του, παρεμποδίζει τήν Δικαιοσύνη καί ἀρνεῖται τίς Προανακριτικές, δέν μπορεῖ νά εἶναι ὁ διαπρύσιος κῆρυξ τῆς συναίνεσης. Ἡ Δημοκρατία μας γιά νά εἶναι ποιοτική πρέπει νά εἶναι ἀποτελεσματική. Διαφορετικά θά ἀμφισβητηθεῖ, τό προσάναμμα ἤδη ὑπάρχει σέ ὅλη τήν Δύση, ὅπως ἔδειξε ἡ δημοσκόπηση τῆς γαλλικῆς Ipsos. Καί αὐτό κανείς δέν τό θέλει. Πάντως σίγουρα ὄχι ὁ Πρόεδρος, πού δίπλα στόν Ἀβέρωφ μεγάλωσε, δίπλα στίς «γέφυρες» καί στίς συμφιλιώσεις, παρά στίς ρήξεις καί στούς θριάμβους.