«Πατριωτισμός τοῦ καναπέ» ἤ ἐξωτερική πολιτική τοῦ καναπέ;

ΕΙναι μιά ἔκφρασις τήν ὁποία ὁ Πρωθυπουργός χρησιμοποιεῖ κατά κόρον.

Ὁμιλεῖ γιά «ψευτοπατριῶτες» καί «πατριῶτες τοῦ καναπέ» σέ μιά προσπάθεια νά ἀπαξιώσει τίς πατριωτικές φωνές πού ἀμφισβητοῦν τήν πολιτική του. Τήν ἐπανέλαβε καί κατά τήν ὁμιλία του στήν Βουλή, στήν συζήτηση γιά τήν ἐξωτερική πολιτική. Τό κακό εἶναι πώς αὐτές οἱ φωνές, τίς ὁποῖες ὁ Πρωθυπουργός θέλει νά ἀπαξιώνει, εἶναι διεσπαρμένες καί κατακερματισμένες καί δέν ἔχουν κατορθώσει νά εὕρουν μιά συνεκτική πολιτική ἔκφραση.

• Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου

Ὅμως οἱ ἐπισημάνσεις εἶναι πραγματικές. Κάθε πραγματικός πατριώτης ἀνησυχεῖ μέ αὐτά πού βλέπει νά συμβαίνουν. Ὑποχωροῦμε σέ ὅλα τά μέτωπα. Ἡ Ἑλλάς ἔχει νά ὑποστεῖ τέτοιες ἐθνικές ἀπώλειες ἀπό τήν ἐποχή Σημίτη. Καί τότε ὑπῆρξε ἡ ἧττα τῶν Ἰμίων (δέν εἶναι τῆς παρούσης νά τήν ἀναλύσουμε) πού πυροδότησε τίς δυσμενεῖς ἐξελίξεις. Τώρα ὑποχωροῦμε ἀμαχητί. Καλλιεργεῖται ταυτοχρόνως στό ἐσωτερικό ἕνα κλίμα ἡττοπαθείας πού ἐργαλειοποιεῖ τό πραγματικό γεγονός τῆς ἀναπτύξεως τῶν ἐπιρροῶν τῆς Τουρκίας διεθνῶς, πού –πρέπει νά ὁμολογήσουμε– εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἡγεσίας Ἐρντογάν.

Τό θέμα μας ὅμως δέν θά ἔπρεπε νά εἶναι τί κάνει ἡ Ἄγκυρα, ἀλλά τί κάνουμε ἐμεῖς. Κατά τί ἔχουμε καταφέρει νά βελτιώσουμε τήν θέση μας στό διεθνές στερέωμα τά τελευταῖα χρόνια; Νά ἀρχίσουμε νά ἀπαριθμοῦμε «ἐπιτεύγματα»; Ἀφοῦ χάσαμε κάθε ἔρεισμα στήν Ρωσσία, μέ τήν ὁποία διαρρήξαμε τίς παραδοσιακές σχέσεις πού κάποτε εἴχαμε, τά καταφέραμε νά ἀπομονωθοῦμε καί ἀπό τήν ἡγέτιδα δύναμη τῆς Δύσεως, τίς ΗΠΑ. Οἱ σχέσεις τίς ὁποῖες ἐπί δεκαετίες καλλιεργούσαμε μέ τόν ἀραβικό κόσμο δέν ὑπάρχουν πλέον. Ἀκόμη καί ἡ Αἴγυπτος ἔχει ἀπογοητευθεῖ ἀπό τήν ἐφεκτική μας στάση καί προσεγγίζει τήν Ἄγκυρα.

Πάλι καλά πού δέν ἔχουμε προκαλέσει ρήξη καί στίς σχέσεις μας μέ τό Ἰσραήλ.

Ὑπάρχει, βεβαίως, ἡ Εὐρώπη. Ἀλλά καί ἐκεῖ ἡ Τουρκία κερδίζει πόντους. Ἐνδεικτικό καί μόνον εἶναι τό γεγονός ὅτι οἱ ἑταῖροι μας ὑπολογίζουν τήν Ἄγκυρα ὡς σημαντικό πυλῶνα τοῦ ὅποιου ἀμυντικοῦ συστήματος οἰκοδομηθεῖ στήν Γηραιά Ἤπειρο, ἐνῶ δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἡ τουρκική ἀμυντική βιομηχανία (ἡ 11η στόν κόσμο) θά ἀποκομίσει σημαντικά κέρδη ἀπό τήν συμμετοχή της στό πρόγραμμα SAFE, τήν ὁποία (κακά τά ψέματα) δέν θά μπορέσουμε νά ἀποτρέψουμε. Μήν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Πρόεδρος τῆς Γαλλίας, τῆς χώρας μέ τήν ὁποία ἔχουμε τίς στενώτερες ἀμυντικές σχέσεις, κατά τήν διάσκεψη στό Σάρμ ἐλ-Σεΐχ εἶχε ἰδιαίτερη συνάντηση μέ τόν Ταγίπ Ἐρντογάν. Καί ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Πρόεδρος Μακρόν, ὁ ὁποῖος ἔθεσε πρῶτος τό ζήτημα τῆς συμμετοχῆς τῆς Τουρκίας στίς ἐγγυήσεις ἀσφαλείας γιά τήν Οὐκρανία καί συνακολούθως στήν εὐρωπαϊκή ἀμυντική ἀρχιτεκτονική (ὀψέποτε διαμορφωθεῖ).

Εἶναι ἄραγε «πατριωτισμός τοῦ καναπέ» τό νά ἐπισημαίνει κανείς αὐτά τά προβλήματα ἤ μήπως εἶναι ἐξωτερική πολιτική τοῦ καναπέ αὐτή πού περιήγαγε τήν χώρα στήν δεινή θέση στήν ὁποία εὑρίσκεται σήμερα;

Καί γιά νά συνεχίσουμε, τό τουρκολιβυκό μνημόνιο ὑπεγράφη τόν Νοέμβριο τοῦ 2019. Μπορεῖ νά κοπτώμεθα ὅτι εἶναι παράνομο, ἀλλά οἱ χάρτες του παραμένουν ἀνηρτημένοι στόν ΟΗΕ. Παραλλήλως, ἐνῶ τό 2019 ἀναπτύξαμε κάποιες σχέσεις μέ τήν διοίκηση τοῦ στρατηγοῦ Χάφταρ τῆς ἀνατολικῆς Λιβύης, σάν ἀντίβαρο στήν στροφή τῆς Κυβερνήσεως τῆς Τριπόλεως πρός τήν Τουρκία, τώρα τά καταφέραμε νά ἔχουμε στρέψει πρός τήν Ἄγκυρα καί τήν διοίκηση αὐτή. Δηλαδή, ἐνῷ τό 2019 εἴχαμε ἐρείσματα στήν μία ἀπό τίς δύο ἀντιμαχόμενες «κρατικές ὀντότητες» τῆς Λιβύης, σήμερα δέν ἔχουμε σέ καμμία. Εἶναι ἔνδειξις ἐπιτυχημένης ἐξωτερικῆς πολιτικῆς ἡ ἐξέλιξις αὐτή;

Ὅσο γιά τήν Αἴγυπτο, μέ τήν ὁποία ὑπογράψαμε τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2020 συμφωνία μερικῆς ὁριοθετήσεως θαλασσίων ζωνῶν, τό γεγονός ὅτι δέν τήν τηρήσαμε στήν περιοχή τῆς Κάσου, ὅπου ὑπῆρχε ἀλληλοκάλυψις μέ τό τουρκολιβυκό μνημόνιο, προφανῶς ἀπογοήτευσε τό Κάιρο καί ἐπέδρασε καταλυτικά στήν ἀπόφασή του νά προσεγγίσει τήν Τουρκία. Ἄν ὑπάρχει κάποιος πού θεωρεῖ ἐπιτυχία αὐτήν τήν ἐξέλιξη, μᾶλλον δέν γνωρίζει οὔτε ἀπό πολιτική οὔτε ἀπό διεθνεῖς σχέσεις. Πολύ περισσότερο, δέν δικαιοῦται νά ὁμιλεῖ γιά πατριωτισμό. Ὅσο γιά τήν Κυβέρνηση, ἄς δείξει πρῶτα ὅτι εἶναι ἱκανή νά συνδέσει καί ἠλεκτρικῶς τήν Ἑλλάδα μέ τήν Κύπρο διά καλωδίου καί μετά ἄς πιάσει καί τά πλέον πολύπλοκα θέματα. Καί νά προσθέσουμε, στό σημεῖο αὐτό, ὅτι ἡ Ἑλλάς συνδέεται μέ τήν Κύπρο μέ καλώδιο διαβιβάσεως τηλεπικοινωνιακῶν δεδομένων.

Τό ὁποῖο εἶχε ποντισθεῖ χωρίς νά ζητηθεῖ ἡ ἄδεια τῆς Τουρκίας. Τό γεγονός ὅτι τώρα δέν τολμοῦμε νά ποντίσουμε τό ἠλεκτρικό καλώδιο, διότι ἡ Τουρκία παρεμβαίνει, εἶναι ἤ δέν εἶναι ὑποχώρησις στήν ἄσκηση κυριαρχικῶν δικαιωμάτων τῆς Ἑλλάδος;