Ὁ ἐπιμένων νικᾶ

Ὁ Ἀμερικανός Πρόεδρος ἀποκτᾶ κῦρος στήν Δύση – Μιά ἱστορία γιά τήν ἐπικράτηση τῆς θελήσεως ὅλη ἡ πολιτική του διαδρομή

Τίς πρωινές ὧρες χθές, μέ τήν ἀπελευθέρωση τῶν Ἰσραηλινῶν ὁμήρων πού ἐπέζησαν τῆς αἰχμαλωσίας τῆς Χαμάς, ἄρχισε ἡ ἐφαρμογή τῆς εἰρηνευτικῆς συμφωνίας, ἡ ὑπογραφή τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ προσωπικό ἐπίτευγμα τοῦ Ντόναλντ Τράμπ. Ἡ στιγμή εἶναι ἱστορική, ἄν καί τό κατά πόσον θά ἀποδειχθεῖ ἱστορική καί ἡ ὑπογραφεῖσα συμφωνία θά καταδειχθεῖ στό ἄμεσο μέλλον. Προσερχόμενος πάντως στήν Βουλή τοῦ Ἰσραήλ, τήν Κνεσσέτ, ὁ Πρόεδρος Τράμπ ἔγραψε στό βιβλίο ἐπισκεπτῶν: «Μιά καταπληκτική καί ὄμορφη ἡμέρα, μιά νέα ἀρχή». Προσέβλεπε ἀκόμη νά μεταβεῖ στήν Αἴγυπτο συνοδευόμενος ἀπό τόν Πρωθυπουργό τοῦ Ἰσραήλ Μπενιαμίν Νετανυάχου πού μόλις εἶχε συνομιλήσει μέ τόν Αἰγύπτιο Πρόεδρο Σίσι, τόν οἰκοδεσπότη τῆς συνόδου κορυφῆς στό Σάρμ ἐλ-Σεΐχ. Τελικῶς ὁ Νετανυάχου ἐγνωστοποίησε ὅτι δέν θά μεταβεῖ στήν Αἴγυπτο ἀφήνοντας νά ἐννοηθεῖ ὅτι οὐδείς Ἰσραηλινός Πρωθυπουργός ταξιδεύει ἡμέρα ἀργίας. Καί πράγματι ἀπό τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου χθές ἀρχίζει ἡ ἑβραϊκή ἑορτή Σιμχάτ Τορά. Εἴτε ἡ δικαιολογία αὐτή ἰσχύει εἴτε ἀποτελεῖ πρόφαση, ἡ ἐξέλιξις εἶναι ἐνδεικτική τῶν δυσκολιῶν τοῦ εἰρηνευτικοῦ ἐγχειρήματος.

Ταυτοχρόνως ὅμως, ἀναδεικνύει τήν ἀρετή ἡ ὁποία χαρακτηρίζει τόν Πρόεδρο Τράμπ περισσότερο ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη. Αὐτήν τῆς ἐπιμονῆς. Διότι ἀποκλειστικῶς καί μόνον χάρις στήν ἐπιμονή τοῦ Ντόναλντ Τράμπ ἐπετεύχθη ἡ παροῦσα συμφωνία. Ἦταν ἡ ἐπιμονή του στίς πιέσεις πρός τόν Πρωθυπουργό Νετανυάχου πού ἔφερε τήν κυβέρνηση τοῦ Ἰσραήλ νά συμφωνήσει. Ἦταν ἡ ἐπιμονή του πρός τίς κυβερνήσεις τοῦ Κατάρ καί τῶν ἄλλων ἀραβικῶν χωρῶν πού τίς ὁδήγησε νά ἐξωθήσουν τήν Χαμάς νά ἀποδεχθεῖ τήν συμφωνία καί νά ἀπελευθερώσει τούς ὁμήρους. Καί ἐδῶ βεβαίως ἔχουμε τήν ἄλλη πλευρά τῶν προβλημάτων. Ἡ Χαμάς συνεφώνησε μέν, ἀμέσως ὅμως ἄρχισε τούς ἑλιγμούς. Διατηρεῖ, γιά τήν ὥρα, σῶμα 7.000 ἐνόπλων, οἱ ὁποῖοι ἀρχίζουν τρομοκρατική δράση στήν Γάζα. Μόνον κατά τήν χθεσινή ἡμέρα ἀνεφέρθησαν 32 «ἐκτελέσεις», δολοφονίες δηλαδή ἀνθρώπων μή ἀρεστῶν στήν Χαμάς.

Παρά τούς πανηγυρισμούς δηλαδή, ἡ εἰρήνευσις στήν Μέση Ἀνατολή ἐξακολουθεῖ νά εὑρίσκεται ἐπί ξυροῦ ἀκμῆς. Καί ἄν διασωθεῖ, πάλι χάρις στήν ἐπιμονή τοῦ Τράμπ θά διασωθεῖ. Πρίν λίγους μῆνες, ἡ ἰδέα του γιά μετατροπή τῆς Γάζας σέ «Ριβιέρα» εἶχε προκαλέσει θυμηδία. Σήμερα εἶναι μιά ὑπαρκτή προοπτική. Καί ὄχι ἁπλῶς μιά προοπτική. Εἶναι μιά ἐξέλιξις πού θά δώσει ζωή στήν περιοχή καί θά δώσει καλοπληρωμένες ἐργασίες στούς Παλαιστινίους πού ἐπιστρέφουν στίς ἰσοπεδωμένες πόλεις τους καί στίς κατεστραμμένες κατοικίες τους. Ὁ Τράμπ δέν εἶναι μόνον ἐπίμονος, διακατέχεται καί ἀπό τό πνεῦμα τοῦ δημιουργικοῦ ἐπιχειρηματία. Χάρις σέ αὐτό τό πνεῦμα ἀνεδείχθη στίς ΗΠΑ καί ἐξελέγη Πρόεδρος ἔχοντας νά πολεμήσει μιά σειρά ἀπό κατεστημένες καταστάσεις, μέ πρώτη τήν ἴδια τήν δομή τοῦ Ρεπουμπλικανικοῦ Κόμματος. Τώρα, στήν Γάζα, ξέρει πώς ἡ ἀνοικοδόμησις θά δημιουργήσει νέα δεδομένα. Καί ἀπό τήν στιγμή πού οἱ Παλαιστίνιοι (ἄνθρωποι πού ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον διακατέχονται ἐπίσης ἀπό ἐπιχειρηματικό πνεῦμα) θά ἀρχίσουν νά ἐργάζονται καί νά δρέπουν τούς καρπούς τῶν κόπων τους, τό τελευταῖο πρᾶγμα πού θά θελήσουν εἶναι νά ἐμπλακοῦν σέ μιά νέα πολεμική ἀντιπαράθεση. Αὐτός εἶναι καί ὁ χειρότερος ἐφιάλτης τῆς Χαμάς, πού γνωρίζει ὅτι μπορεῖ νά ἐπικρατεῖ μόνον ἐπί ἑνός πληθυσμοῦ πού παραμένει ἐξαθλιωμένος.

Βεβαίως, ἡ εἰρηνευτική παρέμβασις τοῦ Ντόναλντ Τράμπ στήν Μέση Ἀνατολή δέν εἶναι οὔτε ἡ πρώτη οὔτε ἡ μοναδική ἐπίδειξις τῆς ἐπιμονῆς του. Πέρα ἀπό τά ἐσωτερικά θέματα τῶν ΗΠΑ, τήν ἐπιδεικνύει καί μέ τήν προσέγγισή του σέ ὅλα τά διεθνῆ ζητήματα. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι χθές ἔβαλε τόν οἰκοδεσπότη του, Πρωθυπουργό Νετανυάχου, στό δικό του θωρακισμένο αὐτοκίνητο γιά νά μετακινηθοῦν πρός τήν Κνεσσέτ. Καί στήν Ἀλάσκα εἶχε βάλει τόν Πρόεδρο Πούτιν πάλι στό δικό του αὐτοκίνητο, ἄν καί ἐκεῖ ἔδιδε τήν ἑρμηνεία ὅτι αὐτός ἦταν ὁ οἰκοδεσπότης. Ἐνῶ στήν Ἱερουσαλήμ…

Καί ἀφοῦ ἀναφερθήκαμε στήν συνάντηση μέ τόν Πούτιν, θά διακινδυνεύσουμε τήν πρόβλεψη ὅτι ἡ ἐμπλοκή τοῦ Τράμπ στήν εἰρηνευτική προσπάθεια τῆς Οὐκρανίας δέν ἔχει τελειώσει. Καί τό πιθανότερο εἶναι ὅτι τά ἑπόμενα βήματά του δέν θά εἶναι αὐτά πού περιμένουν οἱ ἐμπλεκόμενοι. Διότι, πέραν τῆς ἐπιμονῆς, ἕνα ἄλλο χαρακτηριστικό τοῦ Τράμπ εἶναι ἡ μή συμβατική σκέψις, ἡ ὁποία τόν ὁδηγεῖ συνήθως σέ ἀποφάσεις καί προτάσεις πού βρίσκουν τούς συνομιλητές του ἀπροετοίμαστους.